We waren de Spaanse electro-mestizo formatie La Sra. Tomasa wat uit het oog verloren na Corazon, Bombo Y Son, hun gesmaakte langspelerdebuut uit 2014. Met deze Alegre Pero Peligroso ("vrolijk maar gevaarlijk"), waarvoor ze de handen ineensloegen met de Barcelonese producer Genis Trani, en ze ondermeer de Ghanese afrobeats-ster Stonebwoy (opener Para Ti), de Belgische rapster Coely (Muevelo) en de Spaanse rapper Bejo (het super aanstekelijke Que Venga) uitnodigden, verlegde de zevenkoppige band opnieuw haar muzikale grenzen door hun mix van Latijns-Amerikaanse stijlen als salsa, cumbia, timba, en guaguanco met reggae en hip-hop, nu ook met genres als afrobeats en trap te experimenteren. Het zal wel aan de gevolgen van de huidige COVID-19 pandemie liggen, maar onze favoriet uit de tracklist was het meer intiemere Sin Miedo ("zonder angst"), waarin de zangstijl van frontman Pau Lobo ons wat deed denken aan die van de legendarische salsero Hector Lavoe, en dat inhoudelijk een perfect strijdlied vormt om de huidige gezondheidscrisis het hoofd te bieden. Een andere salsalegende, Ruben Blades, is dan weer te horen in de korte interlude Estado Mental, waarin hij filosofeert over het belangrijke verschil tussen materiële en geestelijke armoede. Van een poëtische schoonheid is dan weer Olivo, een andere interlude waarin Yolanda Oliva, de moeder van bassist Alberto Limiñana haar zoon op een prachtige manier moed inspreekt, opdraagt sterk als een olijfboom te zijn en kracht uit zijn muziek te putten. Een eerbetoon aan hun eigen collectief brengt La Sra. Tomasa tenslotte met El Colectivo, waarvoor ze versterking kregen van niet minder dan vier vocalisten gaande van de Spaanse reggae- en dancehallartiest Sr. Wilson over de Venezolaanse Ahyvin Bruno en Desiree Diouf (vocaliste bij de Barcelonese swing-soul-jazz formatie The Black Barbies) tot de eveneens in Barcelona gevestigde Uruguayaanse percussionist/vocalist Marcio Ramirez.
We waren de Spaanse electro-mestizo formatie