Yalla Miku - Yalla Miku
Vanwege de machtige financiële instellingen die er gevestigd zijn, is Genève vooral bekend als een plek die rijkdom uitstraalt. Toch wordt de Zwitserse stad ook geroemd om zijn multiculturalisme; een "multiculturalisme" dat vooral bestaat uit rijke, hoogopgeleide Engelssprekende expats. Maar wie wat dieper wil graven, zal in het historische hart van de stad de ware ziel van Genève ontdekken, kloppend in de Noord-Afrikaanse eetgelegenheden en op de plekken waar kunstenaars, muzikanten en activisten elkaar ontmoeten. En het is vooral dat Genève dat Cyril Yetarian wil promoten met Bongo Joe, of het nu via de releases van het label is, of terplekke in de platenzaak annex café met zicht op de Rhône: "I've always wanted to showcase the real international Geneva, and with all these different activities, I'm fighting to keep the city interesting and honor its underground life!".
Met Yalla Miku (een samentrekking van het Arabische yalla, vrij vertaald "snel, snel" of "komaan", en Miku, naar Hatsune Miku, de naam van een Vocaloid-software voicebank ontwikkeld door Crypton Future Media en haar officiële antropomorfe mascotte, een 16-jarig meisje met lange, turkooizen staarten) treedt de Libanese muzikant, vocalist en Les Disques Bongo Joe-oprichter, Cyril Yeterian, eindelijk zelf op de voorgrond.
Voor Yalla Miku werkte hij samen met zijn bandmaatje bij Cyril Cyril, drummer en vocalist Cyril Bondi, Simone Aubert (toetsen, gitaar en vocals) en Vincent Bertholet (bas en vocals) van de post-disco electro-popformatie Hyperculte en Orchestre Tout Puissant Marcel Duchamp, de Marokkaanse guembri-speler Anouar Baouna, de Eritrese krar-speler Samuel Ades en de Algerijnse darboeka-speler Ali Bouchaki.
Het resultaat is een album waarin Marokkaanse gnawa en Eritrese krar-ritmes botsen met westerse house, electro en krautrock grooves. Toch was het niet de bedoeling om het zoveelste fusion-project uit de grond te stampen, integendeel, Yalla Miku wil vooral de aandacht vestigen op de contrasten tussen de verschillende muzikale tradities die samenkomen in de band en de composities op Yalla Miku moet u dan ook veeleer zien als polyfonische conversaties waarin de muzikanten steeds de vrijheid krijgen om te improviseren en hun eigen verhaal te vertellen.
De westerse muzikanten in het gezelschap legden steeds de basis voor de verschillende tracks waarop Baouna, Ades en Bouchaki mochten verder bouwen.
Cyril Yeterian: "It was a difficult challenge fort hem to try and understand and adapt to this music, and in a way iy's like a metaphor fort he difficulties they had in their life while settling in Europe.".
Samuel Ades: "Music is my life, it's the language I had when I couldn't speak French. It brought me friends and jobs, it led me to meet Cyril, with whom I now play in Yalla Miku. With music I coud communicate with people, make them dance and make them happy, and this is the most important thing in life!".
Ades' krar en stem zijn in verschillende tracks op het album te horen, zoals in Asmazate, dat opent als een opzwepend Eritrees dansnummer maar eindigt met Anouar Baouna's ritmes op de metalen karkabous of krakebs en vocale ululaties. In Hyper Tiger horen we eerst Ades' trillende stem en krar, om dan plots te veranderen in een post-punk electro-ritme waarover Ali Bouchaki verhaalt hoe hij Algerije verliet en tenslotte in Zwitserland terechtkwam. Cyril Yeterian's spoken word poëzie wordt in Tortije begeleid door melancholische toetsen op Baouna's guembri, en Yalla Miku besluit met de darboeka-ritmes van Ali Boushaki in Suiise, aangevuld met het geluid van distorted gitaren en een crescendo van mierzoete synth-klanken.
Album dat muzikale grenzen laat vervagen en het verlangen uitdrukt naar een wereld waarin ook de geografische stillaan verdwijnen, zodat mensen vrij zijn om te gaan en staan waar ze willen.
www.bongojoe.ch