Festival in the Desert op DVD en in 't echt
De eerste zonnestralen van het jaar doen ons al hunkeren naar zonovergoten zomerfestivals, terwijl het festivalseizoen in Mali al voorbij is. In januari transformeerden de woenstijnvlaktes van Essakane nabij Timbuktu tot festivalweide. Geen overvolle parkings en met flyers bezaaide straten op Festival au désert. In plaats daarvan krijg je stof, zand, geiten en kuddes kamelen met Tuareg ruiters te zien. Hoewel we er niet bij waren blijven we dromen om het ooit eens écht mee te maken. Wie weet bloggen we ooit vanuit Mali?Voorlopig proberen we het leed te verzachten met een documentaire over het festival dat (mits enig speurwerk) op DVD verkrijgbaar is. De film, van de hand van Lionel Brouet, schept een mooi beeld van editie 2003 met sfeerbeelden, interviews, achtergrond en uiteraard live materiaal. Van die laatste categorie had ik er eerlijk gezegd wat meer verwacht, al is dat niet eenvoudig als de film slechts 53 minuten duurt. Maar niet getreurd: er zitten enkele pareltjes tussen.
De traditionele klanken van Tartit en Tinariwen zijn misschien niet de meest hapklare afrikaanse brok muziek, maar wel onlosmakelijk verbonden met het zand van Mali en zijn Tuareg volk. Vreemde eend in de bijt Robert Plant (u weet wel, zanger van Led Zeppelin) was ook van de partij die samen met de mensen Lo'jo een niet onaardige poging tot desert blues neerzette. Hoogtepunten zijn ongetwijfeld de Malinese Oumou Sangaré met Wayena en de finale Goye Kur van Ali Farka Touré samen met volgeling Afel Bocoum dat voor mijn part tien keer langer had mogen duren. En omdat we vandaag weer de vriendelijkheid zelve zijn krijg je die twee video-fragmentjes van ons, hieronder.
2003 is ondertussen een eeuwigheid geleden. Onze britse collega bloggers van fly.co.uk hadden wél de eer aanwezig te mogen zijn op de jongste editie van Festival in the Desert en kwamen terug met straffe verhalen en nog straffere foto's.