Sergio Mendes - Encanto
Wie deze zomer de betere strandbar induikt om verkoeling te zoeken bij mojito's en caipirinha's, loopt behoorlijk wat kans om daarbij het muzikale gezelschap van Sergio Mendes te mogen smaken. De populaire Braziliaan weet als geen ander Beatles en andere popdeuntjes van een jazzy samba-outfit te voorzien die uw barbecue of cocktail-party een ongemeen zwoel cachet meegeven. Voeg daarbij het sexy stemgeluid van Black Eyed Pea Fergie en de productiecapaciteiten van Will.i.am en je hebt de perfecte zomerhit. Wie bovenstaande omschrijving toch net wat de suikerig vindt klinken, kan ik geruststellen. Mendes is een degelijke jazz-muzikant die zijn piano en Fender Rhodes orgel moeiteloos beheerst. Door de kitch van de cover en de overdosis aan paginagrote foto's in het boekje van een breed smilende Braziliaanse zestiger in hagelwit maatpak, klinken immers boeiende, eigentijdse versies van samba- en bossaklassiekers.
Toegegeven, Mendes heeft een commerciële neus. Zijn jazzy easy-listening bossa-nova deed het in de sixties al uitstekend in nachtclubs en bars. Zijn platen verkochten als zoete broodjes, en worden nog steeds in grote getalen gelicencieerd voor soundtracks, commercials en dies meer. Naast een excellente jazz-pianist, blinkt hij ook uit in het bewerken van pop-klassiekers, en die doen het natuurlijk uitstekend in vakantie-oorden en zomerse radiostations. Je zou achter de recente samenwerking met de Black Eyed Peas dan ook een (geslaagde) commerciële zet kunnen zien om zijn muziek op de ipods van de jongere generatie te krijgen.
Maar de formule werkt. Misschien niet zozeer in het openingsnummer, de zoveelste bewerking van Burt Bacharach's The Look of Love, waar Fergie weinig inspirerende vocals neerzet. Maar dat wordt meteen gevolgd door Funky Bahia, oorspronkelijk van Carlinhos Brown, maar door wil.i.am tot funky hiphop bewerkt (video rechts). Zelfs de grootste zwartkijker krijgt het onweerstaandbare refrein niet uit zijn hoofd gebrand. Carlinhos Brown komt wel meer voor op het auteurslijstje (Odo Ya), naast andere vaste waarden als Vinicius (Somewhere in the hills, Les eaux de Mars) en Gilberto Gil (Lugar Comum). Stuk voor stuk geweldige nummers die op een vlotte en aangename manier opgepoetst zijn.
Wat verder neuzen in de credits levert nog wat fijne weetjes op. Die song Les Eaux de Mars komt aan zijn Franse titel dankzij een bewerking van Georges Moustaki, nu knap vormgegeven door onze eigen Marie Daulne van Zap Mama. Dat alles levert naast een vlotte en coole zomerplaat even goed een pak boeiend muzikaal puzzelwerk op voor wie de Cuba Libre's even beu is. Je kan alvast beginnen met de EPK in bijlage. Schol.