Interview met Tony Allen in het Zuiderpershuis
Een interview met één van de laatste nog levende afrobeatlegendes laten we natuurlijk niet liggen. Tony Allen, de drummende kracht achter de afrobeat, kwam onlangs zijn nieuwe album Secret Agent voorstellen in het Antwerpse Zuiderpershuis en wij stonden — vlak vóór wat een stomend concert zou worden — natuurlijk paraat.Tony, waarom koos je al die jaren geleden precies voor de drums, toch niet meteen het goedkoopste instrument om aan te schaffen?
Tony Allen: "Ik had niet onmiddellijk een eigen drumstel nodig, want de uitbaters van de lokale clubs voorzagen meestal de nodige instrumenten. Bovendien speelde een goede vriend van me ook drums en ik gebruikte zijn set om op te oefenen. Ik heb verschillende instrumenten uitgetest — ik heb een tijdje gitaar gespeeld en daarna bas en zelfs de saxofoon geprobeerd — maar de drums waren het enige instrument waar ik me comfortabel bij voelde. De meeste muzikanten spelen het liefst vooraan op het podium, maar ik heb mij achteraan altijd prima op mijn gemak gevoeld."
Een van je grote voorbeelden was Guy Warren, een Ghanese drummer die zijn naam later in Kofi Ghanaba veranderde. Vertel ons eens wat meer over die man.
Tony Allen: "Kofi was een fantastisch drummer en hij is nog maar pas overleden (22 december 2008, red.). Hij was mijn idool omdat hij er als Afrikaans drummer in geslaagd was ook de Europese en Amerikaanse podia te veroveren. Ik heb gelukkig nog de kans gehad om met hem het podium te mogen delen in het Lagos National Theatre (1978, red.) en hij was ronduit geniaal. De drums die hij gebruikte waren bijna volledig opgebouwd uit Afrikaanse percussie-instrumenten; zo was zijn basdrum bijvoorbeeld een grote geconverteerde conga."
Een steeds terugkerende vraag als het over Fela Kuti en James Brown gaat is wie nu eigenlijk wie beïnvloed heeft. Wat is jouw mening daarover?
Tony Allen: "Oh, ze hebben gewoon elkaar beïnvloed, dat is toch duidelijk! Hun muziek klinkt verschillend, Fela speelde afrobeat en James funk, maar als je goed luistert, kan je invloeden van de afrobeat terugvinden in de funk – de drumritmes bijvoorbeeld – en vice-versa."
Jouw stijl wordt soms omschreven als afrofunk.
Tony Allen: "Ik weet niet wie daarmee op de proppen gekomen is, maar ik speel gewoon pure afrobeat! Ik heb met het genre geëxperimenteerd en het nieuwe dimensies gegeven, maar het is altijd afrobeat gebleven!"
Vanaf het begin heeft de afrobeat inhoudelijk een revolutionair karakter gehad. Afrobeat is feestmuziek, maar ook muziek met een boodschap. Hoe belangrijk is die boodschap in jouw muziek?
Tony Allen: "In alle muziek zit een boodschap! Persoonlijk kies ik er gewoon voor om mijn muziek niet de hele tijd als wapen te gebruiken; er zijn nog andere dingen om over te zingen. De inhoud van mijn nummers hangt in grote mate af van hoe ik me voelde toen ik ze schreef."
De boodschap van de afrobeat klinkt nu al meer dan drie decennia lang, toch lijkt er in Nigeria in al die tijd weinig veranderd te zijn. Heeft de afrobeat gefaald?
Tony Allen: "Tja, uiteindelijk blijft afrobeat maar muziek hé en als muzikanten zetelen wij nu eenmaal niet in de regering. Wij kunnen proberen om de machthebbers te inspireren, maar uiteindelijk moeten zijn het ook echt doen. Afrobeat is enkel een middel om de mensen wakker te schudden."
In de loop van je carrière heb je met een boel muzikanten samengewerkt. Waar moet een project aan voldoen vooraleer je ja zegt?
Tony Allen: "Het moet muzikaal goed zitten en interessant zijn. Ik bedoel daarmee dat het niet noodzakelijkerwijs van mijn input mag afhangen; het project op zich moet ook zonder Tony Allen al interessant genoeg zijn."
Iemand waarmee je al meermaals samenwerkte is Damon Albarn (Engelse singer-songwriter bij bands als Blur en Gorillaz. Hij vormde samen met Tony Allen een gelegenheidsformatie voor het album The Good, The Bad & The Queen, red.). Omschrijf je relatie met hem eens.
Tony Allen: "Damon is gewoon een goede vriend. Zoals je al zei hebben we al verschillende keren samengewerkt - de eerste keer was toen ik hem uitnodigde om mee te spelen op mijn Home Cooking album (Wrasse Records, 2002, red.) - en zo is in de loop der jaren onze vriendschap gegroeid."
Secret Agent, je eerste album voor het prestigieuze World Circuit label, voelt aan als een klassiek afrobeat album. Was dat je bedoeling?
Tony Allen: "Ja, ik had mijn buik wat vol van experimenteren en wou een album maken dat teruggreep naar de wortels van de afrobeat. Secret Agent is een album voor het grote publiek, rechttoe rechtaan klassieke afrobeat!"
Je wordt nog vaak aangekondigd als "de drummer van Fela Kuti". Ben je dat na al die jaren nog niet beu?
Tony Allen: "Men zal dat waarschijnlijk blijven herhalen tot lang nadat ik er niet meer ben, maar Tony Allen is veel meer dan de drummer van Fela Kuti. Die periode maakt natuurlijk deel uit van mijn geschiedenis, dus ik neem het de mensen nu ook niet bepaald kwalijk. Het is iets waaraan ik weinig kan veranderen, dus laat ik maar betijen."
Tony Allen: "Ik had niet onmiddellijk een eigen drumstel nodig, want de uitbaters van de lokale clubs voorzagen meestal de nodige instrumenten. Bovendien speelde een goede vriend van me ook drums en ik gebruikte zijn set om op te oefenen. Ik heb verschillende instrumenten uitgetest — ik heb een tijdje gitaar gespeeld en daarna bas en zelfs de saxofoon geprobeerd — maar de drums waren het enige instrument waar ik me comfortabel bij voelde. De meeste muzikanten spelen het liefst vooraan op het podium, maar ik heb mij achteraan altijd prima op mijn gemak gevoeld."
Een van je grote voorbeelden was Guy Warren, een Ghanese drummer die zijn naam later in Kofi Ghanaba veranderde. Vertel ons eens wat meer over die man.
Tony Allen: "Kofi was een fantastisch drummer en hij is nog maar pas overleden (22 december 2008, red.). Hij was mijn idool omdat hij er als Afrikaans drummer in geslaagd was ook de Europese en Amerikaanse podia te veroveren. Ik heb gelukkig nog de kans gehad om met hem het podium te mogen delen in het Lagos National Theatre (1978, red.) en hij was ronduit geniaal. De drums die hij gebruikte waren bijna volledig opgebouwd uit Afrikaanse percussie-instrumenten; zo was zijn basdrum bijvoorbeeld een grote geconverteerde conga."
Een steeds terugkerende vraag als het over Fela Kuti en James Brown gaat is wie nu eigenlijk wie beïnvloed heeft. Wat is jouw mening daarover?
Tony Allen: "Oh, ze hebben gewoon elkaar beïnvloed, dat is toch duidelijk! Hun muziek klinkt verschillend, Fela speelde afrobeat en James funk, maar als je goed luistert, kan je invloeden van de afrobeat terugvinden in de funk – de drumritmes bijvoorbeeld – en vice-versa."
Jouw stijl wordt soms omschreven als afrofunk.
Tony Allen: "Ik weet niet wie daarmee op de proppen gekomen is, maar ik speel gewoon pure afrobeat! Ik heb met het genre geëxperimenteerd en het nieuwe dimensies gegeven, maar het is altijd afrobeat gebleven!"
Vanaf het begin heeft de afrobeat inhoudelijk een revolutionair karakter gehad. Afrobeat is feestmuziek, maar ook muziek met een boodschap. Hoe belangrijk is die boodschap in jouw muziek?
Tony Allen: "In alle muziek zit een boodschap! Persoonlijk kies ik er gewoon voor om mijn muziek niet de hele tijd als wapen te gebruiken; er zijn nog andere dingen om over te zingen. De inhoud van mijn nummers hangt in grote mate af van hoe ik me voelde toen ik ze schreef."
De boodschap van de afrobeat klinkt nu al meer dan drie decennia lang, toch lijkt er in Nigeria in al die tijd weinig veranderd te zijn. Heeft de afrobeat gefaald?
Tony Allen: "Tja, uiteindelijk blijft afrobeat maar muziek hé en als muzikanten zetelen wij nu eenmaal niet in de regering. Wij kunnen proberen om de machthebbers te inspireren, maar uiteindelijk moeten zijn het ook echt doen. Afrobeat is enkel een middel om de mensen wakker te schudden."
In de loop van je carrière heb je met een boel muzikanten samengewerkt. Waar moet een project aan voldoen vooraleer je ja zegt?
Tony Allen: "Het moet muzikaal goed zitten en interessant zijn. Ik bedoel daarmee dat het niet noodzakelijkerwijs van mijn input mag afhangen; het project op zich moet ook zonder Tony Allen al interessant genoeg zijn."
Iemand waarmee je al meermaals samenwerkte is Damon Albarn (Engelse singer-songwriter bij bands als Blur en Gorillaz. Hij vormde samen met Tony Allen een gelegenheidsformatie voor het album The Good, The Bad & The Queen, red.). Omschrijf je relatie met hem eens.
Tony Allen: "Damon is gewoon een goede vriend. Zoals je al zei hebben we al verschillende keren samengewerkt - de eerste keer was toen ik hem uitnodigde om mee te spelen op mijn Home Cooking album (Wrasse Records, 2002, red.) - en zo is in de loop der jaren onze vriendschap gegroeid."
Secret Agent, je eerste album voor het prestigieuze World Circuit label, voelt aan als een klassiek afrobeat album. Was dat je bedoeling?
Tony Allen: "Ja, ik had mijn buik wat vol van experimenteren en wou een album maken dat teruggreep naar de wortels van de afrobeat. Secret Agent is een album voor het grote publiek, rechttoe rechtaan klassieke afrobeat!"
Je wordt nog vaak aangekondigd als "de drummer van Fela Kuti". Ben je dat na al die jaren nog niet beu?
Tony Allen: "Men zal dat waarschijnlijk blijven herhalen tot lang nadat ik er niet meer ben, maar Tony Allen is veel meer dan de drummer van Fela Kuti. Die periode maakt natuurlijk deel uit van mijn geschiedenis, dus ik neem het de mensen nu ook niet bepaald kwalijk. Het is iets waaraan ik weinig kan veranderen, dus laat ik maar betijen."
Peter