Gringo Afrobeat @ Polé Polé

Het Polé Polé concept kennen we: een kleurrijke oase in de gentse binnenstad, een podium die de brug slaat tussen de graslei en de korenlei, het publiek dobberend op het water. Tien dagen lang houden ze het daar zo vol. Afgelopen vrijdag heb ik mij met veel plezier door de gentse feesten gewurmd richting Polé Polé. De catalanen Costo Rico hadden er eer de boel in gang steken, maar het feest bleef wat uit. Hun mix van reggae, rumba, ska & latin slaagde er niet in de dobberende massa in beweging te krijgen. Aan het enthousiasme van de frontmadam zal het zeker niet gelegen hebben.

Maar ik kwam eigenlijk voor Antibalas Afrobeat Orchestra, een troep New Yorkers die de afrobeat in leven willen houden (en ik kan ze geen ongelijk geven). Ze houden zich dan ook aan de de Heilige Afrobeat Drievuldigheid: lang uitgesponnen nummers op een aanstelijk dansbaar rifje, een spetterende blazerssectie en een duidelijke politieke boodschap. Alles zat snor voor een intens optreden. Op twee problemen na: het Polé Polé poduim staat gewoon net iets te ver van af het publiek & het geluid mocht wel iets beter en harder. Ik vraag me toch af wat de mannen achter de knoppen staan uit te vreten als de trompettist zijn ziel uit zijn lijf staat te spelen voor de een micro die het qua decibels niet haalt van de gemiddelde gsm op een halve meter afstand. Zonde. Gelukkig hadden de geluidsmannen zich halverwege herpakt en kon het afrobeat feestje beginnen. Het charisma van de frontman (de enige gekleurde van de bende) werkte en er kwam beweging op de dobberende pontonnen. Bij wijze van dessert rondden Antibalas hun energieke set af met een cover van Fela Kuti, de geestelijke vader van de afrobeat.

reacties