Malick Pathé Sow - Maayo Men

Dat de Senegalees Malick Pathé Sow uitgerekend bij Muziekpublique een plaat uitbrengt is niet zo onlogisch gezien de man sinds 1995 in onze hoofdstad woont en er geregeld lessen gitaar en hoddu (de Senegalese variant van de ngoni) geeft. Malick verdiende zijn muzikale strepen aan de zijde van landgenoot en superster Baaba Maal. Met Maayo Men keert hij (net als Baaba Maal trouwens met zijn On The Road bootleg) terug naar zijn roots: de traditionele Peuhl-muziek. Een akoestisch en ingetogen album dus die desert blues liefhebbers ongetwijfeld zal kunnen bekoren. Ondanks het feit dat het album in eigen land is opgenomen proef je het woestijnzand vanaf de eerste track. Jeeri Bona wordt voort getrokken door een klagende en bij wijlen snijdende nianiooru (een éénsnarige Afrikaanse viool) dat samen met het fris getokkel van Malick een onvervalst desert blues nummer oplevert in de stijl van de Farka Touré clan. Hoewel het leeuwenaandeel van de songs op Maayo Men (wat trouwens zoveel als "onze rivier" betekent) voorzien zijn van een rustig kabbelend ritme, bespeuren we tot onze vreugde ook enkele mbalax sporen. De sabar-percussie in Abdou Aziz Daabax is onmiskenbaar ontleend aan de mbalax — de meest opzwepende muziekstijl in Senegal — en wordt paradoxaal in een ingetogen nummer ingepast wat voor een heerlijke spanning zorgt. Windu Massa is, met zijn uitgesproken levenslustig tempo, nog zo'n persoonlijke favoriet. Alweer een plaatje dat we graag in onze immer groeiende desert blues collectie zien staan. Op naar de volgende release op het kersverse Muziekpublique-label!
Ook de dans mocht voor mij nog meer aan zijn trekken komen.
Kortom : Echt van genoten !!!
De cd meegenomen naar huis om nog lang na te mijmeren….........