Interview met Orchestre National de Barbès op Couleur Café

Interview met Kamel Tenfice (Orchestre National de Barbès) op Couleur Café 2008Couleur CaféIn het 18de arrondissement van Parijs, aan de voet van Montmartre, ligt Barbès, een smeltkroes van culturen en de thuisbasis van ONB of het Orchestre National de Barbès. Na enkele geslaagde albums eind jaren negentig van de vorige eeuw, waarin ze vooral uitblonken in tranceachtige chaabi en gnawa ritmes, werd het plots heel stil rond de band. En nu, zowat tien jaar later, is er plots Alik, de wedergeboorte van ONB en het eerste album waarop ze ook openlijk rockinvloeden in hun muziek laten gelden. Wij zaten met een boel prangende vragen, maar gelukkig liepen we op het Couleur Café festival Kamel Tenfice tegen het lijf om ons welwillend van antwoord te dienen.

Kamel, de eerste vraag is heel logisch: de afgelopen tien jaar was het zowat windstil rond Orchestre National De Barbès. Wat hebben jullie in die periode zoal uitgespookt?
Kamel Tenfice (zang, drums): "Het was eigenlijk hoog tijd om het succes van de jaren ervoor wat te verteren en we hebben onze live optredens dan ook teruggebracht tot slechts een vijftiental per jaar. Omdat verschillende leden van de band met andere projecten bezig waren, was het moeilijk om samen aan een nieuw album te werken. Plots was dat verlangen er echter terug en we staan er dan ook terug met de volle overtuiging."

Toch klinkt het nieuwe album Alik beduidend anders dan de twee voorgaande. Was het de bedoeling om echt een andere richting in te slaan?
Kamel Tenfice: "Absoluut ja. Voor Alik wilden we vooral meer rockinvloeden in onze sound integreren. Binnen de band hielden we allemaal wel van die muziek, maar tot nu toe was het nooit bij ons opgekomen om dat element ook in onze eigen muziek te integreren. Je moet ook weten dat er in de muziek die wij spelen een traditionele fluit bestaat, de gasba, die een geluid produceert dat zo ongewoon is dat het bijna rock wordt."

Jullie coveren op Alik ook een drietal songs van artiesten die waarschijnlijk wijd en zijd bekend zijn in de Maghrebijnse wereld, maar waarvan de namen hier in Europa veel minder een belletje doen rinkelen.
Kamel Tenfice: "Inderdaad, het gaat bijvoorbeeld om Mohamed Larbi, een groot zanger of zoals wij zeggen un grand chir (oude meester, red.) en het nummer is bedoeld als een hommage. Dan is er ook nog Slimane Nazem (geboren in Kabylië, Algerije in 1918 en overleden in 1983 in Moissac, Frankrijk. Nazem was een Algerijns poëet en zanger van vooral Kabylische muziek, red.) een waar monument in de Algerijnse muziekgeschiedenis en vooral bekend voor zijn Kabylische liederen. Je zou hem de Jacques Brel van Algerije kunnen noemen. Hij wordt verfoeid door de regering maar is geliefd onder het volk. Tenslotte is er dan nog Mohamed Mazouni (Algerijnse zanger, geboren in Aït Lahcène, Kabylië in 1949. In het Berbers betekent zijn artiestennaam "hij zal leven" en hij is vooral bekend voor zijn versie van Adieu la France, Bonjour l'Algérie, een nummer dat de vreugde uitdrukte net na de onafhankelijkheid van Algerije, red.)iemand die altijd veel humor in zijn songs stak. Hij was eigenlijk al wat rock voor er van rock sprake was."

Orchestre National De Barbès is genoemd naar een deel van het 18de arrondissement van Parijs. Wat maakt die plek zo bijzonder?
Kamel Tenfice: "Het is een wijk die meer dan tachtig talen en culturen verenigd. Als je er de markt bezoekt zul je er zowat alle mogelijke nationaliteiten terugvinden. Het is ook een plaats met veel muzikale activiteit en een hoop kleine onafhankelijke labels gaande van Marokkaans over Senegalees tot Kameroens. De wijk is wat in diskrediet gebracht door sommigen, maar het is nog altijd een plek waar je goedkoop kan eten en waar je nog mensen vindt die elkaar aanspreken op straat. Voor mij is het een van de meest fantastische plekken in Parijs."

Op het album staat ook een cover van de Rolling Stones hit Sympathy For The Devil. Hoe zijn jullie op het idee gekomen om precies die song te gaan coveren?
Kamel Tenfice: "Wel tijdens de tournee van de Stones in 1999 of 2000, had de groep speciaal gevraagd dat er voor de aanvang va hun concert muziek van Orchestre National De Barbès gedraaid zou worden. Wij zijn dat te weten gekomen via onze platenfirma en het leek ons een sympathiek gebaar om als geste een nummer van hen te coveren op ons nieuwe album. Sympathy For The Devil was een nummer waarin we ons allemaal konden vinden, al was het alleen al maar vanwege de thema’s die erin worden aangesneden; thema’s die zonder de minste moeite op de hele Maghrebijnse samenleving van toepassing kunnen zijn."

reacties


Je eigen foto hier? Registreer je dan snel bij gravatar.com
Prachtige muziek van National de Barbès, het nummer Challini is mijn favoriet. Oude nummers vaak gestoken in een nieuw jasje.
Sobiha | 8 augustus 2010
Reactie
Je kan gebruik maken van Emoticons en Textile-opmaak.
Naam E-mail (wordt niet gepubliceerd) Website (optioneel)
spamquiz: Wat zijn de eerste twee letters van tropicalidad.be?