Interview met Collieman @ Radio Centraal
Geruggensteund door het de excellente Asham Band, staat Collieman dit jaar verdiend op het Move podium van Couleur Café (zaterdag 30 juni in Brussel). Wie deze jonge Belgische reggaebelofte nog niet moest kennen leze vooral verder!
Collieman, ik kende je eigenlijk amper als side kick van Bregt 'Puraman' De Boever bij Pura Vida en plots was er al een soloalbum. Het lijkt allemaal erg snel te zijn gegaan, heb jij dat ook zo ervaren?
Collieman: "Wat het album zelf betreft is het inderdaad allemaal vrij snel gegaan, maar daarnaast ben ik eigenlijk al wel een hele poos met muziek bezig. Zoals zovelen ben ik ooit begonnen in de muziekschool. Daarna heb ik de muziek weer een tijdje losgelaten. Toen ik zestien was kreeg ik van mijn zus de tip om eens naar Summerjam te gaan en die trip is eigenlijk echt een openbaring geworden. Bij thuiskomst ben ik onmiddellijk gaan zoeken om meer over die muziek te weten te komen. Het eerste bandje waar ik bij zong was Jah Generation. Ik heb eigenlijk eigenhandig de rest van die band nog moeten overtuigen om reggae te spelen, want die gasten wilden eigenlijk een rockbandje starten."
Hoe is die link met Pura Vida er dan eigenlijk gekomen?
Collieman: "Met Jah Generation deelden we vaak het podium met Pura Vida, vaak als hun voorprogramma, en zo heb ik Bregt beter en beter leren kennen. We hebben dan samen een nummer opgenomen en al snel volgde de vraag of ik het niet zag zitten om Pura Vida te versterken als vocalist."
Waar ligt voor jou de aantrekkingskracht van reggae, is het vooral het ritme of is het de inhoud van de nummers?
Collieman: "Eigenlijk een combinatie van beiden. Muzikaal gezien is het een groove waar ik mij ongelofelijk op kan uitleven, maar tegelijk heb ik de teksten altijd al belangrijk gevonden in de muziek waar ik naar luister en dan kom je in de reggae toch vaak een heel positieve boodschap tegen. Als de boodschap van een nummer mij niet ligt of zelfs gewoon negatief is, iets wat in de hedendaagse reggae en vooral dancehall toch nogal eens voorkomt, zal ik het meestal gewoon links laten liggen."
Heb je nooit problemen gehad om het Jamaicaanse patois te verstaan?
Collieman: "Tja, het Engels is natuurlijk mijn moedertaal niet, dus als ik het spreek zal het sowieso meer op patois lijken. (lacht)"
Wat zijn zo de artiesten waar Colieman naar luistert? Waar heb je de mosterd gehaald?
Collieman: "Goh, dat is heel uiteenlopend, gaande van Groundation tot Sizzla. Groundation heeft op mij al vanaf het begin een zeer grote invloed uitgeoefend; binnen Jah Generation keken wij enorm op naar die band en muzikaal gezien is de vibe van Groundation ook wel bepalend geweest voor de muziek die wij destijds speelden. Ook Horace Andy moet ik nog vermelden en meer recentelijk Tarrus Riley. Ik voel me wel niet gebonden door één genre; ik luister bijvoorbeeld ook graag jazz - David Brubeck (American jazz pianist. He has written a number of jazz standards, including ‘In Your Own Sweet Way’ and ‘The Duke’. Brubeck's style ranges from refined to bombastic, reflecting his mother's attempts at classical training and his improvisational skills. His music is known for employing unusual time signatures, and superimposing contrasting rhythms, meters, and tonalities. His long-time musical partner, alto saxophonist Paul Desmond, wrote the Dave Brubeck Quartet's best remembered piece, ‘Take Five’, red.) is één van mijn favoriete artiesten - en af en toe ook rock. Al die invloeden zullen op de een of andere manier wel hoorbaar zijn in mijn eigen muziek."
Je bent nog jong, tot waar rijken je ambities in de muziekwereld? Wat zou je graag bereiken?
Collieman: "Op dit moment wil ik vooral elke kans die zich aandient met beide handen grijpen en nog niet teveel stilstaan bij waar ik naartoe wil. Met Asham klikt het zeer goed, dus die relatie wil ik zeker nog verder uitdiepen. Met zo’n band achter krijg je natuurlijk ineens een pak meer mogelijkheden en ik ben eigenlijk zelf benieuwd hoe dat verder zal evolueren."
Hoe is die samenwerking met de Asham Band er eigenlijk gekomen?
Wim Radics (drums): "Ik ben eens naar een optreden van Jah Generation gaan kijken toen ze in Rupelmonde optraden op Dreadmond Reggae Kingdom in 2010 en ik was onmiddellijk onder de indruk van de vocale kwaliteiten van Collieman. Ik heb hem de dag erna gelijk al een mailtje gestuurd met het voorstel om eens over een toekomstige samenwerking na te denken. Asham profileert zich als backing band en een jong opkomend talent als Collieman begeleiden past dan ook perfect bij die strategie."
Jullie hebben ook samen een album opgenomen, wat de link tussen Asham en Collieman toch net iets hechter maakt. Stel dat Asham nu plots zou afhaken of bezet is met een ander project, zit Collieman dan live in de problemen?
Collieman: "Die vraag is in ieder geval op dit moment nog helemaal niet aan de orde. We zijn op het ogenblik nog samen volle bak het album aan het promoten en daar hebben we al heel wat plezier aan beleefd."
Wim Radics: "Collieman is trouwens zelf ook een meer dan degelijke gitarist en we hadden ons met Asham al voorgenomen, dat moesten we nogmaals de kans krijgen om met een internationale artiest te toeren (Asham toerde in het verleden al kort met The Heptones, red.), om hem gewoon mee te nemen als extra bandlid en support act. Twee vliegen in één klap zeg maar. We zijn samen in dit verhaal gestapt en we weten wat dat inhoud."
Je deelt het podium vaak met Saimn-I.
Collieman: "Ja, da’s eigenlijk ook via Pura Vida gegaan. Ik heb hem op een bepaald ogenblik gewoon gevraagd of hij het niet zag zitten om samen een aantal nummers te brengen. Hij was onmiddellijk enthousiast en ik heb gemerkt dat zijn aanwezigheid tijdens optredens toch voor dat ietsje extra zorgt."
Je zingt in het Engels, nooit overwogen om in het Nederlands te zingen?
Collieman: "(lacht) Ik ben ondertussen gewend om in het Engels te zingen, maar ik leef in Vlaanderen, dus het moet zeker kunnen alleen is het er tot nu toe nog nooit van gekomen. Nederlandstalige en ook Franstalige reggae en dancehall verdienen zeker een plaats."
Als artiestennaam verwijst Collieman natuurlijk naar je familienaam, Colman, maar tegelijk is er een link met ganja of marihuana. Vrees je niet dat je nu in interviews de rest van je carrière vervelende vragen over marihuana gaat moeten beantwoorden?
Collieman: "(lacht) Tja, dan zal ik daar een antwoord op moeten bieden zeker? Marihuana is zoveel meer dan alleen maar roken; het is een manier om je grenzen te verbreden. Het gebruik van weed is ook helemaal niet gebonden aan het luisteren reggaemuziek; ik ken genoeg mensen die weg zijn van reggae maar helemaal geen ganja roken."
Hoe kijk je als Vlaamse plattelandsjongen tegen de hele Rastafilosofie aan?
Collieman: "Ik denk persoonlijk dat we daar nog veel van kunnen leren, vooral dan wat respect naar elkaar toe betreft, maar ik ben zelf absoluut niet religieus ingesteld. Ik studeer momenteel zedenleer en hoop het tot leraar in dat vak te schoppen, dus me dan profileren als rasta zou maar vreemd zijn. Tegelijk inspireert en ontroert die hele filosofie me wel."
Collieman: "Wat het album zelf betreft is het inderdaad allemaal vrij snel gegaan, maar daarnaast ben ik eigenlijk al wel een hele poos met muziek bezig. Zoals zovelen ben ik ooit begonnen in de muziekschool. Daarna heb ik de muziek weer een tijdje losgelaten. Toen ik zestien was kreeg ik van mijn zus de tip om eens naar Summerjam te gaan en die trip is eigenlijk echt een openbaring geworden. Bij thuiskomst ben ik onmiddellijk gaan zoeken om meer over die muziek te weten te komen. Het eerste bandje waar ik bij zong was Jah Generation. Ik heb eigenlijk eigenhandig de rest van die band nog moeten overtuigen om reggae te spelen, want die gasten wilden eigenlijk een rockbandje starten."
Hoe is die link met Pura Vida er dan eigenlijk gekomen?
Collieman: "Met Jah Generation deelden we vaak het podium met Pura Vida, vaak als hun voorprogramma, en zo heb ik Bregt beter en beter leren kennen. We hebben dan samen een nummer opgenomen en al snel volgde de vraag of ik het niet zag zitten om Pura Vida te versterken als vocalist."
Waar ligt voor jou de aantrekkingskracht van reggae, is het vooral het ritme of is het de inhoud van de nummers?
Collieman: "Eigenlijk een combinatie van beiden. Muzikaal gezien is het een groove waar ik mij ongelofelijk op kan uitleven, maar tegelijk heb ik de teksten altijd al belangrijk gevonden in de muziek waar ik naar luister en dan kom je in de reggae toch vaak een heel positieve boodschap tegen. Als de boodschap van een nummer mij niet ligt of zelfs gewoon negatief is, iets wat in de hedendaagse reggae en vooral dancehall toch nogal eens voorkomt, zal ik het meestal gewoon links laten liggen."
Heb je nooit problemen gehad om het Jamaicaanse patois te verstaan?
Collieman: "Tja, het Engels is natuurlijk mijn moedertaal niet, dus als ik het spreek zal het sowieso meer op patois lijken. (lacht)"
Wat zijn zo de artiesten waar Colieman naar luistert? Waar heb je de mosterd gehaald?
Collieman: "Goh, dat is heel uiteenlopend, gaande van Groundation tot Sizzla. Groundation heeft op mij al vanaf het begin een zeer grote invloed uitgeoefend; binnen Jah Generation keken wij enorm op naar die band en muzikaal gezien is de vibe van Groundation ook wel bepalend geweest voor de muziek die wij destijds speelden. Ook Horace Andy moet ik nog vermelden en meer recentelijk Tarrus Riley. Ik voel me wel niet gebonden door één genre; ik luister bijvoorbeeld ook graag jazz - David Brubeck (American jazz pianist. He has written a number of jazz standards, including ‘In Your Own Sweet Way’ and ‘The Duke’. Brubeck's style ranges from refined to bombastic, reflecting his mother's attempts at classical training and his improvisational skills. His music is known for employing unusual time signatures, and superimposing contrasting rhythms, meters, and tonalities. His long-time musical partner, alto saxophonist Paul Desmond, wrote the Dave Brubeck Quartet's best remembered piece, ‘Take Five’, red.) is één van mijn favoriete artiesten - en af en toe ook rock. Al die invloeden zullen op de een of andere manier wel hoorbaar zijn in mijn eigen muziek."
Je bent nog jong, tot waar rijken je ambities in de muziekwereld? Wat zou je graag bereiken?
Collieman: "Op dit moment wil ik vooral elke kans die zich aandient met beide handen grijpen en nog niet teveel stilstaan bij waar ik naartoe wil. Met Asham klikt het zeer goed, dus die relatie wil ik zeker nog verder uitdiepen. Met zo’n band achter krijg je natuurlijk ineens een pak meer mogelijkheden en ik ben eigenlijk zelf benieuwd hoe dat verder zal evolueren."
Hoe is die samenwerking met de Asham Band er eigenlijk gekomen?
Wim Radics (drums): "Ik ben eens naar een optreden van Jah Generation gaan kijken toen ze in Rupelmonde optraden op Dreadmond Reggae Kingdom in 2010 en ik was onmiddellijk onder de indruk van de vocale kwaliteiten van Collieman. Ik heb hem de dag erna gelijk al een mailtje gestuurd met het voorstel om eens over een toekomstige samenwerking na te denken. Asham profileert zich als backing band en een jong opkomend talent als Collieman begeleiden past dan ook perfect bij die strategie."
Jullie hebben ook samen een album opgenomen, wat de link tussen Asham en Collieman toch net iets hechter maakt. Stel dat Asham nu plots zou afhaken of bezet is met een ander project, zit Collieman dan live in de problemen?
Collieman: "Die vraag is in ieder geval op dit moment nog helemaal niet aan de orde. We zijn op het ogenblik nog samen volle bak het album aan het promoten en daar hebben we al heel wat plezier aan beleefd."
Wim Radics: "Collieman is trouwens zelf ook een meer dan degelijke gitarist en we hadden ons met Asham al voorgenomen, dat moesten we nogmaals de kans krijgen om met een internationale artiest te toeren (Asham toerde in het verleden al kort met The Heptones, red.), om hem gewoon mee te nemen als extra bandlid en support act. Twee vliegen in één klap zeg maar. We zijn samen in dit verhaal gestapt en we weten wat dat inhoud."
Je deelt het podium vaak met Saimn-I.
Collieman: "Ja, da’s eigenlijk ook via Pura Vida gegaan. Ik heb hem op een bepaald ogenblik gewoon gevraagd of hij het niet zag zitten om samen een aantal nummers te brengen. Hij was onmiddellijk enthousiast en ik heb gemerkt dat zijn aanwezigheid tijdens optredens toch voor dat ietsje extra zorgt."
Je zingt in het Engels, nooit overwogen om in het Nederlands te zingen?
Collieman: "(lacht) Ik ben ondertussen gewend om in het Engels te zingen, maar ik leef in Vlaanderen, dus het moet zeker kunnen alleen is het er tot nu toe nog nooit van gekomen. Nederlandstalige en ook Franstalige reggae en dancehall verdienen zeker een plaats."
Als artiestennaam verwijst Collieman natuurlijk naar je familienaam, Colman, maar tegelijk is er een link met ganja of marihuana. Vrees je niet dat je nu in interviews de rest van je carrière vervelende vragen over marihuana gaat moeten beantwoorden?
Collieman: "(lacht) Tja, dan zal ik daar een antwoord op moeten bieden zeker? Marihuana is zoveel meer dan alleen maar roken; het is een manier om je grenzen te verbreden. Het gebruik van weed is ook helemaal niet gebonden aan het luisteren reggaemuziek; ik ken genoeg mensen die weg zijn van reggae maar helemaal geen ganja roken."
Hoe kijk je als Vlaamse plattelandsjongen tegen de hele Rastafilosofie aan?
Collieman: "Ik denk persoonlijk dat we daar nog veel van kunnen leren, vooral dan wat respect naar elkaar toe betreft, maar ik ben zelf absoluut niet religieus ingesteld. Ik studeer momenteel zedenleer en hoop het tot leraar in dat vak te schoppen, dus me dan profileren als rasta zou maar vreemd zijn. Tegelijk inspireert en ontroert die hele filosofie me wel."