Sfinks Mixed 2014 - zondag
Op de slotdag van het Boechoutse wereldmuziekfestival arriveren we net op tijd in de concerttent om het optreden van Halve Neuro feat. Slongs Dievanongs nog mee te pikken. Het duo pakt met hun combinatie van hip-hop, Antwerps dialect en een streepje reggae (dankzij een gastoptreden van Johnny Den Artiest) de tent moeiteloos. Dat Slongs ondertussen een bekende Vlaming geworden is wordt mooi geïllustreerd door het gevarieerde publiek met leeftijden van 9 tot 99.
Tot nu toe hebben we de clubtent grotendeels links laten liggen, maar voor Teta, een Malagassische zanger en meestergitarist die traditionele Malagassische ritmes afwisselt met invloeden uit de bluestraditie, besluit ik toch een uitzondering te maken. Op het podium wordt Teta bijgestaan door Rika, een jonge percussionist die tevens de koortjes verzorgt. Teta, een autodidact, leerde gitaar spelen door urenlang naar oude vinylplaten van Jimmy Hendrix, Eric Clapton en Jeff Beck te luisteren en zou wel eens het best bewaarde geheim uit Malagassische muziek kunnen zijn.
Terug naar de concerttent voor Aziz Sahmaoui en zijn University of Gnawa. Na eerst een tijdlang bij Orchestre National de Barbès gespeeld te hebben, richtte Aziz Sahmaoui deze band op waarvoor hij een reeks Marokkaanse en Senegalese muzikanten samenbracht: Cheikh Diallo op keyboard en kora, Hervé Samb op gitaar en Aziz verzorgt de zang, en bespeelt onder andere de sintir (driesnarige basluit) en de mandoline. Het resultaat is een smakelijke mix die zowel elementen uit de Marokkaanse gnawa-traditie als Senegalese ritmes bevat. Voor het nummer Soudani roept Aziz de hulp van het Sfinks-publiek in en legt kort uit dat het nummer over sociale ongelijkheid gaat. Dit is duidelijk muziek die zowel hart en ziel kan raken als je voeten in beweging brengen.
Snel ook nog even Papa Mojito vermelden. De 55-jarige deejay uit Antwerpen maakt dit jaar met zijn bakfiets het festivalterrein onveilig en weet daarbij vooral jongeren te enthousiasmeren met zijn eigenzinnige muziekcocktail.
Afsluiter in de concerttent zijn dit jaar het Jamaicaanse The Gladiators featuring Droop Lion en plots is het al roodgeelgroen op Sfinks Mixed. The Gladiators gaan alweer mee sinds eind jaren zestig, maar van de originele line-up blijft ondertussen weinig over: zowel frontman Albert Griffiths als bassist Earl 'Bagga' Walker moesten enkele jaren geleden vanwege gezondheidsproblemen stoppen met toeren en hetzelfde lot lijkt nu ook Gallimore Sutherland beschoren. Blijven over Vernon Sutherland, broer van Gallimore en gitarist Clinton Rufus. Nu The Gladiators er Droop Lion hebben bijgehaald, lijkt hun show eerder op een tribute dan op een echt Gladiators concert. Een goede tribute dat wel, waarbij Droop Lion ons af en toe aan een jonge Buju Banton deed denken, maar The Gladiators zoals wij ze kenden waren dit niet.
Sfinks Mixed wist dit jaar wederom zijn reputatie als toonaangevend wereldmuziekfestival voor jong en oud waar te maken en blijft zowel inhoudelijk als muzikaal kwaliteit leveren.