De verrassende platen van 2006
Hoewel de nieuwjaarswensen u nu ongetwijfeld in grote getale rond de oren vliegen kunnen we niet achter blijven. Bij deze wensen we al onze lezers een jaar vol warme klanken & swingende deuntjes.In 2006 heeft een karrevracht wereldmuziek plaatjes de weg naar mijn platenkast gevonden. Net als wouter heb ik het kaf van het koren gescheiden en presenteer ik met veel graagte de plaatjes die mij in het afgelopen jaar het aangenaamst verrasten. Geen gerangschikt lijstje, al heb ik mij wel enige vorm van structuur aangemeten die ergens het midden houdt tussen continent en genre... of zoiets. Met uw toestemming steken er ook enkele oudere plaatjes tussen die tijdens 2006 in mijn collectie gesukkeld zijn.
Afrika. De muziek uit het continent waar alles begon blijft me intrigeren. Wouter zette Toumani Diabaté's Symmetric Orchestra terecht op een sokkel en ik zet daar graag Savane van Ali Farka Touré naast. De allerlaatste plaat van de pionier van de desert blues die dit jaar de aardse wereld heeft verlaten klinkt rauwer en intenser dan ooit. Hoewel de profeet van de afrobeat al een eindje onder de graszoden ligt herleeft het genre in vele uithoeken van onze planeet. In Brooklyn bijvoorbeeld timmert Antibalas Afrobeat Orchestra dapper aan de weg en hun ondertussen vijf jaar oude Liberation Afro Beat belandde eindelijk in mijn collectie. Het plaatje ademt funk en klinkt zo heerlijk rauw dat je nauwelijks gelooft dat 't niet uit Nigeria komt.
Reggae en consoorten. De meest verrassende jamaicaanse vibes kwamen afgelopen jaar niet uit de Caraïben, wél uit Frankrijk, Afrika en de VS. Het Franse Dub Incorporation werd mijn persoonlijke ontdekking op de zomerfestivals en hoewel hun Diversité van 2003 dateert heeft het kleinood sindsdien meer dan 3 jaar verloren tijd ingehaald op mijn platenspeler 2.0. Afrikanen weten ook hoe ze dancehall moeten maken en de excellente verzamelaar African Rebel Music is daar het levende bewijs van: het duistere 994 Crew ging met Bad Boy in mijn play-count statistieken met de titel "meest gespeelde nummer van 2006" lopen. Yell fire!, het recenste geesteskind van Michael Franti bulkt van de reggae — misschien niet de meest authentieke, maar wel meesterlijk aanstekelijk.
Latino en aanverwanten. De latino verrassing van het jaar gaat zonder twijfel naar Yellow Fever!, ook al komt die uit een weinig tropische uithoek: het land der germanen. De salsa, rumba en mambo interpretaties van maestro Señor Coconut klinken ondanks de electronica bijzonder zwoel. Ook het Braziliaans electronica geknutsel van DJ Dolores op Aparelhagem (2005) kon mij bekoren. Think of One valt met Tráfico verdiend in de prijzen. De tweede mijlpaal van het Antwerps/Braziliaans collectief mag er wezen en zette ons landje terug op de muzikale wereldkaart. 
World hip-hop. Er wordt heel wat gegoocheld met cocktails van genres, werelddelen & roots. Steeds meer wereldmuziekjes worden geinjecteerd met stevige scheuten hip-hop en het afrikaanse continent spant hier alweer de kroon. Met Ceasefire slagen Emmanuel Jal & Abdel Gadir Salim erin twee landsdelen, twee religies en twee muzikale tradities samen te smelten tot een fijne plaat. The Dusty Foot Philosopher, het debuut van K'Naan klinkt fris en bewijst dat de afrikaanse hip-hop volwassen wordt.Tot zover de 2006 selectie uit mijn immer groeiende platenkast. Ben je afgelopen jaar ook op zo'n verrassend straffe plaat gestoten, laat het ons weten. Wij zien in ieder geval al uit naar 2007 met hopelijk terug een berg verrassende plaatjes!