Dobet Gnahoré schittert in de Molière

Wouters verslag van Acoustic Afrika eind vorig jaar in het Zuiderpershuis lokte me gisterenavond naar de Molière, alwaar de Ivoriaanse deerne uit dat succes-trio haar nieuwe CD kwam voorstellen. Deze keer zonder ons aller Habib Koité (Mali) en de voor mij onbekende Vusi Mahlasela (Zuid-Afrika), maar dat kon de pret niet bederven. Hoewel Dobet Gnahoré vorig jaar net naast de "Newcomer" award op de BBC World Music awards greep, ontbreekt het haar niet aan ambitie: het concert in de Molière is het vijfde uit een indrukwekkende internationale tour. Gelukkig zorgde Muziekpublique ervoor dat ons klein landje in die tour niet ontbrak. Wij waren er uiteraard bij en trakteren u graag op ons verslag en een enkele spectaculaire foto's — al zeg ik het zelf .

Het was mijn eerste keer in de Molière en hoewel ik dacht dat Dobet nog niet over de sterrenstatus van pakweg Habib Koité beschikte, liep de de theaterzaal aan de Naamsepoort in Brussel propvol — jammer dat de zitplaatsen tot vlak voor het podium reikten, wat het aantal danslustigen logischerwijze serieus beperkte.

Zoals het een groots vocalist betaamt opende ze haar set in haar eentje met mystieke stemklanken die, hoewel vrij ingetogen, toch al een voorsmaakje gaven van haar groot zangtalent. Eenmaal de muzikanten haar kwamen vergezellen kon het swingendere werk beginnen. Ze balanceerde op een breekbaar evenwicht tussen akoestische en energieke nummers, dat uiteindelijk toch moest wijken voor het podiumbeest dat ze eigenlijk is — u hoort ons allerminst klagen.

Dobet Gnahoré is uit het juiste (ebben)hout gesneden. Behalve een schoon madam beschikt ze over een stem om "u" tegen te zeggen, een indrukwekkend danstalent en kan ze ook aardig goed op geitevellen kloppen of op haar duimpiano tokkelen. Haar sound is misschien niet de meest authentieke, maar vreselijk aanstekelijk — het moet dié sound zijn die mij jaren terug naar de wondere afrikaanse muziekwereld lokte. Het is bij deze nogmaals bewezen dat de mensen van Contre Jour een neus hebben voor afrikaans talent. Nu begrijp ik ook de magische synergie van deze madam samen met iemand als Habib Koité op de planken. Hoewel het nog wat vroeg op het jaar is, zou het me niet verwonderen als dit een van de betere concerten van 2007 wordt.

Geen CD voorstelling zonder huiswaarts te keren met de CD in kwestie, maar driewerf helaas: de drie schamele dozen CD's waren sneller uitverkocht dan de tijd die ik nodig had om mij uit de zaal te wringen. Geen nood, we krijgen nog wel een examplaar te pakken en u hoort het wel als het zover is.

Update: op muziekpublique.be vind je een hele rij foto's van huisfotograaf Milena Strange en ondertussen hebben we een exemplaar van haar laatste CD Na Afriki te pakken gekregen... de review volgt!

reacties