Taraf de Haïdouks stevig op dreef in de AB



Een kleine twintig jaar geleden vonden de muzikanten van Taraf de Haïdouks elkaar in het onooglijk Roemeens dorpje Clejani en reizen sindsdien Oost-Europa en tegenwoordig half de wereld af. Rond de eeuwwisseling liepen ze iemand van het Brusselse Crammed Discs tegen het lijf met ondertussen twee albums als gevolg: Band of Gypsies in 2001 en recentelijk Maskarada.
Hoewel balkan-muziek meestal met koperblazers geässocieerd wordt, staat bij Taraf de Haïdouks de viool centraal, of beter, frontaal. De ruggegraat van de band bestaat uit een contrabas en een cymbalom: een soortement piano waarbij met behulp van twee stokken op de snaren zelf tekeer gegaan wordt. "Te keer gaan" is hier allerminst misplaatst want deze vrolijke Roma-zigeuners gingen er vanaf het eerste nummer behoorlijk hard tegenaan. Ze brachten hun energieke, up-tempo muziekjes met een levensvreugde waar de gemiddelde Belg jaloers op mag zijn. Het valt moeilijk te verwoorden hoe zoiets klinkt — zo maak ik er mezelf natuurlijk makkelijk van af — al geeft dit video-fragmentje toch een indruk. Eenmaal lieten ze het tempo varen voor het meeslepende In a Persian Market waarvan het refrein de nekharen van uw trouwe frontstage reporter stevast recht overeind zette.
Meermaals heb ik gepoogd te achterhalen hoeveel muzikanten Taraf de Haïdouks telt, maar door het voortdurend af- en aantreden van zangers, accordeonisten en violisten, heb ik het bij "een hele hoop" gehouden. Eén ding is in ieder geval zeker: Taraf de Haïdouks is een fenomeen dat je moet meegemaakt hebben. En zoals het hoort bij dergelijke bands ging het feest na de bisnummers gewoon verder tussen het publiek.