Tiken Jah Fakoly schittert in de AB

Afrikaanse reggae met een boodschap. Dat stond gisterenavond op het menu in de Brusselse Anciènne Belgique (die dit jaar trouwens aardig wat werelds talent op de planken heeft staan). Dat Tiken Jah Fakoly niet enkel in Ivoorkust populair is mag duidelijk zijn: zowel gisteren als vorig jaar in oktober liep de AB probleemloos vol voor deze Ivooriaanse rebel. Mocht dat nog niet genoeg zijn is hij deze zomer ook te bewonderen op Couleur Café. Bij wijze van exclusieve avant-première wist Tim een dikke week geleden Tiken Jah te strikken voor een boeiend interview. Een concert-verslag kon gezien zijn heldenstatus op tropicalidad.be uiteraard niet uitblijven.

Nadat de draaitafels — inclusief enkele guest-appearances van juffrouw O.N.E.S.T.Y. — van het toneel verdwenen, werd de video-clip van Non à l'excision geprojecteerd: een nummer uit Tiken Jah's recenste langspeler L'Africain die de vrouwenmishandeling in Afrika aanklaagt. Een aangrijpend portret, mede danzij de medewerking van Toumani Diabaté en het bekende slide-gitaar rifje van Geoffrey Oryema's Ye ye ye.

Hoogtijd voor live muziek. Dat moest de backing­band van Tiken Jah ook gedacht hebben, want ze hadden er duidelijk zin in. De tjokvolle AB evenzeer. Het bougeerde dan ook van voor tot achter en boven toen de man eindelijk het podium op jogde, en bleef joggen. Tegen het einde van het concert moet Tiken Jah alweer ettelijke podium-kilometers in de benen hebben. Met "Noir et fier" op zijn t-shirt geblok­letterd wou hij duidelijk niet alleen reggae-vibes de zaal in sturen. Subtiel kunnen we zijn teksten niet noemen: songtitels als Quitte le pouvoir, L'Afrique doit du fric, Promesses Bla Bla of Ouvrez les frontières liegen er niet om.

In tegenstelling tot de scherpe teksten en rake politieke klappen is zijn reggae bijzonder goed verteerbaar: oerdegelijk en ongemeen verslavend. Ergens middenin zijn set verloor hij even wat spankracht, maar dat kon de pret niet drukken. Tegen het einde van zijn set ging de voltallige AB weer wild te keer op Gauche droite — een nummer met wat mij betreft een iets te hoog "recht door zee" gehalte. Dat maakte hij gelijk goed met een bijzonder geslaagde versie van Françafrique dat uitmondde in dancehall-achtige toestanden — en dat ging hem niet slecht af. "C'est la température Africaine ici" en dat we hebben het geweten.

reacties