Seun Kuti & Fela's Egypt 80 - Many Things

Oluseun Anikulapo Kuti, ofwel Seun Kuti kruiste voor het eerst ons pad in augustus 2005 op het Sfinks festival en sindsdien volgen we deze jong(st)e telg uit de Kuti-clan op de voet. Een jaar later speelde hij de sterren van de hemel op Couleur Café en nestelde zich daarmee moeiteloos in de top 5 van het 2006 zomer­festival seizoen. Ook vorig jaar (op Polé Polé Beach) konden we niet aan onze jaarlijkse portie aanstekelijke afrobeat weerstaan. Al die tijd gingen we dapper op zoek naar een plaat van deze illustere Seun Kuti, maar driewerf helaas. In juni vorig jaar moesten we het stellen met de vinyl-single Think Afrika & Na Oil, maar desondanks bleven we reikhalzend uitzien naar een full-album op een handig blinkend schijfje. Deze maand is het eindelijk zo ver en kunnen we nagaan of Many Things de torenhoge verwachtingen kan inlossen.

Het afrobeat-recept van Seun Kuti is niet nieuw. In tegenstelling tot zijn oudere broer Femi is Seun trouwer aan de traditie van zijn vader Fela Kuti, de haast mythische pionier van de opzwepende mix van yoruba muziek, highlife en funk. Hierdoor wordt en zal hij eindeloos vergeleken worden met zijn vader, temeer hij als piepjonge knaap de muzikanten van Fela's backing-band Egypt 80 onder zijn vleugels nam toen zijn vader stierf in 1997.

Many Things bevat zeven nummers (die samen toch goed zijn voor bijna één uur lang afrobeat-vertier) die ons na drie concerten allerminst vreemd zijn. Verifieer (hier links) gerust de treffende gelijkenis tussen de playlist van op Polé Polé Beach en de tracklist van Many Things. De intensiteit en pompende energie die we van zijn concerten kennen vinden we voor een groot stuk terug op plaat, ook al is dat bij de opener Think Africa misschien wat minder het geval. Bij Fire Dance daarentegen waan je je direct in een bloedhete Nigeriaanse concertzaal, waar je alleen het rondvliegend zweet & Seun's gekronkel rond zijn microfoon moet missen. Het nummer op zich is al een reden om het album in huis te halen. African Problems met een duidelijk strofe/refrijn structuur wijkt misschien het meest af van de "heilige afrobeat drievuldigheid" — lang uitgesponnen nummers op een onstopbaar gitaarrifje, een spetterende blazerssectie en opzwepende vraag-antwoord zanglijnen — maar blijkt bijzonder goed te werken en is één van mijn persoonlijke favorieten. Op YouTube vonden we een 4-delige documentaire over de kersverse plaat, doorspekt met bijzonder veel live- en studio-fragmenten: een dikke aanrader.

Traditiegetrouw gaan afrobeat en een duidelijke politieke boodschap hand in hand en daar is deze plaat geen uitzondering op. Tracktitels als Don't give that shit to me, Na Oil, Mosquito song of African Problems spreken stuk voor stuk boekdelen. Ze klagen onomwonden de problemen in Nigeria rond corruptie, olie-geld, malaria en politie-geweld aan. Met Many Things heeft Seun een dijk van een plaat de wereld ingestuurd. We verkondigden het al eerder en zijn nog steeds dezelfde mening toegedaan: de afrobeat is in goeie handen.

reacties