Hijaz combineert Arabische roots & jazz op Dunes
De tropicalidad.be mailbox loopt de laatste weken over met festivalaankondigingen die we netjes proberen samen te vatten in onze befaamde wereldmuziek agenda. Tegelijkertijd trachten we de felbegeerde perspasjes voor het nakende festivalseizoen in de wacht te slepen zodat er nog maar weinig tijd overblijft voor... CD-reviews bijvoorbeeld. Uit het stapeltje dat hier geduldig op een recensie ligt te wachten pik er ik graag Hijaz uit, die met hun debuut Dunes een plaatsje bemachtigen in de niet direct overvolle lade met wereldmuziek-jazz fusion.
Hoewel het boeiende muziek kan opleveren waagt niet iedereen zich er aan wereldmuziek met jazz te verzoenen. Eerder dit jaar bewees Kora Jazz Trio in Flagey dat de West-Afrikaanse kora zich uitstekend leent als jazz improvistatie instrument. Bij Hijaz neemt de Noord-Afrikaanse oud (in de kundige handen van de Tunesische Moufadhel Adhoum die we kennen als muzikant bij Ghalia Benali) die rol op zich. Op Dunes laat hij zich onder andere bijstaan door een Marrokaanse percussionst, een half-Griekse pianist en een Belgische bassist. Net als de meeste jazz platen is ook Dunes geen hapklare brok muziek. De typische weemoedige oud-klank vinden we doorheen heel de plaat terug, al kan die ook behoorlijk opgewekt uit de hoek komen. Zoals op Girl from Pirdop bijvoorbeeld waar alle ingrediënten van het kwintet netjes op hun plaats vallen — wat mij betreft ook dé topper van de plaat. Het overwegend rustige karakter van Dunes voert je moeiteloos mee naar een koele binnenplaats op een steenworp van een of andere drukke Noord-Afrikaanse souk. Ga het gerust na met de
Op de jongste Mano Mundo hebben we hun concert ongelukkigerwijs mislopen, maar op 12 juni kan je herkansen in het Leuvense Oratoriënhof (in het kader van JazzOra).