Interview met Omar Perry in Café Metteko
Met de release van zijn debuutalbum Man Free en een stomende live-set op de jongste editie van Couleur Café bewijst Omar Perry wat we eigenlijk al lang wisten: ook België heeft een reggaetalent van wereldklasse op haar grondgebied. Hoog tijd dus voor een gesprek met een Jamaicaan die via Londen en Gambia zowaar in Brussel terechtkwam!
Omar, eerst en vooral gefeliciteerd met de release van je debuutalbum Man Free. Was het een opgave om het in de rekken te krijgen?
Omar Perry: "Dat viel wel mee. De meeste nummers waren al een paar jaar klaar — wie mij al live heeft gezien zal ze zeker herkennen — maar een album opnemen kost gewoon tijd."
Je eerste single, Rasta Meditation, nam je nog op met Adrian Sherwood (Engelse producer en oprichter van het On-U Sound label, red.), maar voor het album heb je samengewerkt met Steppa (Guillaume 'Steppa' Briard, red.), een Franse producer die de meeste reggaeliefhebbers waarschijnlijk beter kennen als de sympathieke saxofonist van de Homegrown Band. Hoe kwam die samenwerking tot stand?
Omar Perry: "Toen ik in 2003 een kleine tournee deed met Horace Andy, was Steppa sterk onder de indruk van mijn podiumprésence en tegelijk verbaasd dat ik nog geen album op mijn naam had. Hij had toen net mee het Livin' It Up album van Horace geproduceerd en stelde voor hetzelfde voor mij te doen."
Is het, in een tijd waarin illegaal downloaden de norm geworden lijkt, nog wel de moeite waard om een album op de markt te brengen?
Omar Perry: "Ik denk toch van wel ja. Dit is toch mijn debuut, dus ik verwacht toch wel een zekere buzz. Voor artiesten die al verschillende albums hebben uitgebracht, ligt het wellicht anders. Toch vind ik downloaden zeker niet alles; met een album heb je toch iets in handen en met een beetje geluk wordt het nog een collectors item ook."
Inhoudelijk is Man Free een heel divers album geworden, met stijlen die gaan van calypso (Cocoanut Woman) over ska (Ska-Ta-Fright) tot reggae en dancehall.
Omar Perry: "Het was een beetje als een puzzel waarbij alle stukken langzaam op hun plaats vielen. De ska en calypso tracks laten het album wat opvallen tussen alle andere reggae releases, maar eigenlijk heb ik me toch pas achteraf gerealiseerd hoe divers het album wel was. Dat kan alleen maar positief zijn, want zo zal het veel meer mensen aanspreken."
Waar staat de titel Man Free voor?
Omar Perry: "Ik wou een zo universeel mogelijke titel. Persoonlijk had ik het misschien liever 'Rasta Meditation' genoemd, maar dat zou wellicht alleen een reggaepubliek hebben aangesproken."
Er staat welgeteld één cover op het album, een versie van Harry Bellafonte's Cocoanut Woman.
Omar Perry: "Dat nummer heeft al sinds mijn kinderjaren een speciale plaats in mijn hart veroverd. De term 'cocoanut woman' ('kokosnotenvrouw', red.) is een verwijzing naar de vaak gezette Jamaicaanse vrouwen in traditionele kledij die op de lokale markten hun waren aan de man proberen te brengen. Toen ik de song live begon te brengen viel het mij onmiddellijk op dat hij vooral het oudere gedeelte van mijn publiek leek te bevallen en dat zijn nu precies de mensen die weten waar de reggaemuziek z'n roots heeft. Hun goedkeuring kan je alleen maar respecteren."
Als zoon van de legendarische Lee 'Scratch' Perry groeide je op in wat we nu rustig een geprivilegieerde omgeving kunnen noemen. Wat herinner je je nog van die periode?
Omar Perry: "Echt bewust heb ik eigenlijk alleen de laatste jaren van mijn vader's glorieperiode meegemaakt. Ik herinner me nog goed dat legendes als Max Romeo en Junior Byles over de vloer kwamen om nummers in te zingen en samen met mijn broers en zussen heb ik zelf ook een paar tracks opgenomen (als de Upsetters Juniors, red.). Een uitstap naar het strand met Bob Marley en zijn zoons Ziggy en Stephen is zo'n andere herinnering. Het zijn eigenlijk allemaal van die kleine fragmentarische dingen."
Op een bepaald moment ben je dan, na een kort verblijf in Londen, in Gambia terechtgekomen. Het is de droom van elke Rasta om terug te keren naar Afrika; werden je verwachtingen ingelost?
Omar Perry: "Veel Jamaicanen willen naar de Verenigde Staten of het Verenigd Koninkrijk, maar mijn doel was om ooit in Afrika te geraken. Toen ik Jamaica verliet had ik mijn muziekcarrière al een poosje op non-actief gezet, maar in Afrika kwamen mijn energie en drive helemaal terug. Ik begon al snel weer te deejayen en reggaemuziek te promoten. Mijn verblijf in Afrika was echt een spirituele ervaring en het liet een brandende passie in me achter die nog steeds niet is uitgedoofd. Het is de beste keuze die ik in mijn leven al heb gemaakt en ik ben nog elke dag dankbaar dat ik die stap gezet heb."
Uiteindelijk belandde je hier in België en je hebt hier nu zelfs een dochtertje rondlopen. Maakt dat de zaken wat meer permanent?
Omar Perry: "Weet je, in het leven van elke mens komt wel een moment waarop je het gevoel krijgt dat het even genoeg is geweest, dat je wil stoppen met almaar rondreizen. Niets duidt dat moment beter aan dan de geboorte van een kind. Dat gezegd zijnde, wil ik daar wel aan toevoegen dat mijn reis begonnen is toen ik Jamaica verlaten heb en dat de weg die ik ondertussen heb afgelegd geleid heeft tot het punt waarop ik klaar was om een album te releasen en nu om het wereldwijd te gaan promoten. De reis is dus nog lang niet ten einde!"
Omar bedankt voor dit interview, maar ik zie dat je nog iets kwijt wilt.
Omar Perry: "Jullie bedankt, want het wordt hoog tijd dat de mensen in België beseffen dat het absoluut nodig is dat ze beginnende artiesten van eigen bodem moeten steunen. Ik ben er absoluut van overtuigd dat de Belgische reggaefans allemaal stiekem hopen dat een Belgische reggaeartiest het ooit ook internationaal zal maken. In bijna alle Europese landen heb je nu wel een grote reggaeartiest – Nederland heeft Ziggi, Duitsland Gentleman en Italië nu Alborosie – maar hier in België lijkt men de dingen maar af te wachten en alles op z'n beloop te laten, en dat verbaasd mij eigenlijk van een land dat al zo'n lange reggaetraditie heeft. De populariteit van de reggae is niet meer zo groot geweest sinds Bob Marley, dus de Belgen moeten zich toch stilaan beginnen afvragen waarop ze aan het wachten zijn. Ik wil ook alle media — televisie, radio en de kranten — oproepen om het lokale talent, dat er wel degelijk is, zoveel mogelijk te promoten!"
Omar Perry: "Dat viel wel mee. De meeste nummers waren al een paar jaar klaar — wie mij al live heeft gezien zal ze zeker herkennen — maar een album opnemen kost gewoon tijd."
Je eerste single, Rasta Meditation, nam je nog op met Adrian Sherwood (Engelse producer en oprichter van het On-U Sound label, red.), maar voor het album heb je samengewerkt met Steppa (Guillaume 'Steppa' Briard, red.), een Franse producer die de meeste reggaeliefhebbers waarschijnlijk beter kennen als de sympathieke saxofonist van de Homegrown Band. Hoe kwam die samenwerking tot stand?
Omar Perry: "Toen ik in 2003 een kleine tournee deed met Horace Andy, was Steppa sterk onder de indruk van mijn podiumprésence en tegelijk verbaasd dat ik nog geen album op mijn naam had. Hij had toen net mee het Livin' It Up album van Horace geproduceerd en stelde voor hetzelfde voor mij te doen."
Is het, in een tijd waarin illegaal downloaden de norm geworden lijkt, nog wel de moeite waard om een album op de markt te brengen?
Omar Perry: "Ik denk toch van wel ja. Dit is toch mijn debuut, dus ik verwacht toch wel een zekere buzz. Voor artiesten die al verschillende albums hebben uitgebracht, ligt het wellicht anders. Toch vind ik downloaden zeker niet alles; met een album heb je toch iets in handen en met een beetje geluk wordt het nog een collectors item ook."
Inhoudelijk is Man Free een heel divers album geworden, met stijlen die gaan van calypso (Cocoanut Woman) over ska (Ska-Ta-Fright) tot reggae en dancehall.
Omar Perry: "Het was een beetje als een puzzel waarbij alle stukken langzaam op hun plaats vielen. De ska en calypso tracks laten het album wat opvallen tussen alle andere reggae releases, maar eigenlijk heb ik me toch pas achteraf gerealiseerd hoe divers het album wel was. Dat kan alleen maar positief zijn, want zo zal het veel meer mensen aanspreken."
Waar staat de titel Man Free voor?
Omar Perry: "Ik wou een zo universeel mogelijke titel. Persoonlijk had ik het misschien liever 'Rasta Meditation' genoemd, maar dat zou wellicht alleen een reggaepubliek hebben aangesproken."
Er staat welgeteld één cover op het album, een versie van Harry Bellafonte's Cocoanut Woman.
Omar Perry: "Dat nummer heeft al sinds mijn kinderjaren een speciale plaats in mijn hart veroverd. De term 'cocoanut woman' ('kokosnotenvrouw', red.) is een verwijzing naar de vaak gezette Jamaicaanse vrouwen in traditionele kledij die op de lokale markten hun waren aan de man proberen te brengen. Toen ik de song live begon te brengen viel het mij onmiddellijk op dat hij vooral het oudere gedeelte van mijn publiek leek te bevallen en dat zijn nu precies de mensen die weten waar de reggaemuziek z'n roots heeft. Hun goedkeuring kan je alleen maar respecteren."
Als zoon van de legendarische Lee 'Scratch' Perry groeide je op in wat we nu rustig een geprivilegieerde omgeving kunnen noemen. Wat herinner je je nog van die periode?
Omar Perry: "Echt bewust heb ik eigenlijk alleen de laatste jaren van mijn vader's glorieperiode meegemaakt. Ik herinner me nog goed dat legendes als Max Romeo en Junior Byles over de vloer kwamen om nummers in te zingen en samen met mijn broers en zussen heb ik zelf ook een paar tracks opgenomen (als de Upsetters Juniors, red.). Een uitstap naar het strand met Bob Marley en zijn zoons Ziggy en Stephen is zo'n andere herinnering. Het zijn eigenlijk allemaal van die kleine fragmentarische dingen."
Op een bepaald moment ben je dan, na een kort verblijf in Londen, in Gambia terechtgekomen. Het is de droom van elke Rasta om terug te keren naar Afrika; werden je verwachtingen ingelost?
Omar Perry: "Veel Jamaicanen willen naar de Verenigde Staten of het Verenigd Koninkrijk, maar mijn doel was om ooit in Afrika te geraken. Toen ik Jamaica verliet had ik mijn muziekcarrière al een poosje op non-actief gezet, maar in Afrika kwamen mijn energie en drive helemaal terug. Ik begon al snel weer te deejayen en reggaemuziek te promoten. Mijn verblijf in Afrika was echt een spirituele ervaring en het liet een brandende passie in me achter die nog steeds niet is uitgedoofd. Het is de beste keuze die ik in mijn leven al heb gemaakt en ik ben nog elke dag dankbaar dat ik die stap gezet heb."
Uiteindelijk belandde je hier in België en je hebt hier nu zelfs een dochtertje rondlopen. Maakt dat de zaken wat meer permanent?
Omar Perry: "Weet je, in het leven van elke mens komt wel een moment waarop je het gevoel krijgt dat het even genoeg is geweest, dat je wil stoppen met almaar rondreizen. Niets duidt dat moment beter aan dan de geboorte van een kind. Dat gezegd zijnde, wil ik daar wel aan toevoegen dat mijn reis begonnen is toen ik Jamaica verlaten heb en dat de weg die ik ondertussen heb afgelegd geleid heeft tot het punt waarop ik klaar was om een album te releasen en nu om het wereldwijd te gaan promoten. De reis is dus nog lang niet ten einde!"
Omar bedankt voor dit interview, maar ik zie dat je nog iets kwijt wilt.
Omar Perry: "Jullie bedankt, want het wordt hoog tijd dat de mensen in België beseffen dat het absoluut nodig is dat ze beginnende artiesten van eigen bodem moeten steunen. Ik ben er absoluut van overtuigd dat de Belgische reggaefans allemaal stiekem hopen dat een Belgische reggaeartiest het ooit ook internationaal zal maken. In bijna alle Europese landen heb je nu wel een grote reggaeartiest – Nederland heeft Ziggi, Duitsland Gentleman en Italië nu Alborosie – maar hier in België lijkt men de dingen maar af te wachten en alles op z'n beloop te laten, en dat verbaasd mij eigenlijk van een land dat al zo'n lange reggaetraditie heeft. De populariteit van de reggae is niet meer zo groot geweest sinds Bob Marley, dus de Belgen moeten zich toch stilaan beginnen afvragen waarop ze aan het wachten zijn. Ik wil ook alle media — televisie, radio en de kranten — oproepen om het lokale talent, dat er wel degelijk is, zoveel mogelijk te promoten!"