Dub Colossus - In A Town Called Addis (Part 2)

Zo op het eerste zicht is Addis Abeba geen stad die je van een bruisende muziekscene verdenkt. Vandaar dat ik op mijn laatste bezoek meteen mijn muzikale antennes op Sashamane richtte. Zulk een haast, hoewel gerechtvaardigd, is al enkele keren erg voorbarig gebleken. Een eerste keer toen ik de geweldige Ethiopiques verzameling ontdekte, een reeks die zowat cultstatus verworven heeft in wereld­muziek­kringen. Kort daarop verscheen Bole2Harlem, een niet te versmaden kruis­bestuiving tussen Ethiopische grooves en rap uit de onderbuik van New York. In A Town Called Addis werpt weer een heel ander licht op de bonte smeltkroes van stijlen, met een veelzijdig en ongemeend boeiend dub-experiment van Dub Colossus aka. Count Dubulah aka. Engelse knoppendraaier Nick Page. Tim gooide de plaat eind vorig jaar al even op de platenspeler, van mij krijg je er nog een diepte-review bovenop.

Page is een grote naam in de engelse electro. In de jaren '90 stond hij mee achter de draaitafels van het worldbeat-ensemble Transglobal Underground. In 1997 richtte hij samen met Neil Sparkes Temple of Sound op, dat een meer experimentele toer opging, en op tijd en stond fijne plaatjes produceerde. Maar na Globalhead uit 2007 werd het project op nonactief gezet. Page trok richting Ethiopië om vrienden te bezoeken, maar kwam al snel in de lokale opname-studios. Met schreeuwende kinderen en het gekletter van moessonregens op het zinkdak op de achtergrond begon hij te experimenteren met dub-sounds.

Ethiopië heeft natuurlijk de onvermijdelijke reggae-connotatie. De brug maken met de typische jazz, soul en big band-sound uit de jaren '70 en '80 ligt echter niet voor de hand. Al kwam collega Gaudi enige tijd geleden wel op de proppen met het geslaagde Dub Qawwali, waarin hij Nusrat Fateh Ali Khan door de dubmolen haalt. Page legde de lat nog iets hoger, en ging voor volledig nieuwe songs in plaats van lome dub-versies van bestaande songs.

De achtergrondgeluiden zijn echter vakkundig weggemixt en het resultaat is een knap afgewerkt plaatje van hoog technisch en muzikaal niveau. Achter het eerste zit de electronica van de Real World Studios in Wiltshire, de rest heeft te maken met de schare muzikanten achter Page's microfoon. De Ethiopische zangeressen bij voorbeeld (Sintayehu 'Mimi' Zenebe, en radiopresentatrice Tsenede Gebremarkos), of Feleku Hailu, in het gewone leven composer, docent en hoofd van de Yared Music School in Addis, neemt de gemoedelijke, jazzy saxlijnen voor zijn rekening. Ook liefhebbers van meer exotische instrumentjes zoals Masenqo en Washint komen aan hun trekken.

Al bij al een indrukwekkend plaatje en een must voor de tropisch georienteerde dub-liefhebber. Mijn favorieten? Het bombastische Entoto Dub (dat me op momenten aan de muziektapijten van Godspeed You Black Emperor doet denken), het bluesy Shegye Shegitu (waar de geest van Ali Farka Touré in rondwaart), de etherische gitaar in Black Rose, en de afsluiter Mercato Music met het dolgedraaide trio blazers van Horns of Negus.

Een leuk interview met Page vind je op de youtube video in bijlage!

reacties