Interview met Orchestra Baobab in het Zuiderpershuis

Interview met Barthélemy Attisso (Orchestra Baobab) in het ZuiderpershuisMeer dan welke andere Afrikaanse band weet Orchestra Baobab sfeer te creëren op het podium. Het geniale gitaarspel van Barthélemy Atisso, de capriolen van saxofonist Issa Cissoko of de coole suave van gitarist Latfi Benjeloun, Orchestra Baobab biedt voor elk wat wils en telkens ze in de buurt zijn zijn wij dan ook gegarandeerd van de partij. Hun laatste concert op Belgische bodem, in het Antwerpse Zuiderpershuis was meer dan uitverkocht, maar niet gewanhoopt, op 30 mei aanstaande tekenen ze alweer present op het Leuvense Wereldfeest.

Atisso, het verhaal van Orchestra Baobab begon in le plateau, een stadsdeel van de Senegalese hoofdstad Dakar.
Barthélemy Attisso: "Ja, het is het chicste deel van de stad. De Baobab Club had een spectaculair interieur (een bar in de vorm van een baobab of apenbroodboom, red.) en was het toevluchtsoord van vips en lokale dignitarissen. Wij hadden het grote geluk om er te mogen spelen als huisband, maar dat wou wel zeggen dat wij moesten zorgen voor het entertainment van een zeer verscheiden en veeleisend publiek."

Wat is er van de Baobab Club geworden? Bestaat ze vandaag nog steeds?
Barthélemy Attisso: "De Baobab Club was eigenlijk een heel complex dat bestond uit een snackbar, een dancing en een restaurant; een echt luxeoord dat jammer genoeg maar enkele jaren bestaan heeft."

Laten we het eens over jullie muziek hebben, een mix van traditioneel Afrikaanse elementen en invloeden uit de Cubaanse latino muziek.
Barthélemy Attisso: "Juist, toen wij pas begonnen waren er al verscheidene andere bands actief die Afro-Cubaanse muziek speelden met invloeden van de pachanga en de salsa. Aanvankelijk deden wij niets anders dan hun formule kopiëren, maar geleidelijk aan begonnen we te experimenteren met het integreren van elementen uit de traditionele Senegalese muziek. Dat was eigenlijk een logische evolutie, want met Laye M’Boup hadden we een traditionele griot in de groep, een man die kon bogen op een rijk repertoire. En zo zijn we ons dan tenslotte ook gaan wagen aan andere Afrikaanse genres als de Congolese rumba, Ghanese highlife en zelfs invloeden uit westerse muziekgenres als rhythm & blues en soul. Dat waren niet zomaar experimenten, we moesten o veelzijdig zijn om tegemoet te komen aan de eisen van de veeleisende clientèle van de club. Persoonlijk trachtte ik in die tijd mijn favoriete gitaristen te evenaren, muzikanten als B.B. King, Django Reinhardt, Wes Montgomery of Carlos Santana, maar zonder de grote Afrikaanse artiesten als Franco of Nico (Nicolas Kasanda wa Mikalay, beter bekend als Dr. Nico was een gitarist, componist en één van de pioniers van de soukous, red.) uit het oog te verliezen."

Hoe en waar heb je precies gitaar leren spelen?
Barthélemy Attisso: "Ik ben niet zomaar in de muziekwereld terechtgekomen, maar uit financiële noodzaak. Ik wou studeren en werken tegelijk, maar aangezien ik overdag cursussen volgde moest ik op zoek naar avondwerk. Ik kreeg het idee om muzikant te worden nadat ik in verschillende nachtclubs muzikanten aan het werk zag die er overdag gewoon een baan als bankbediende of ambtenaar op na hielden. Ik heb me dan een gitaar en een instructieboekje aangeschaft en zo heb ik geleidelijk aan leren spelen. Al bij al heeft me dat ongeveer twee jaar gekost, maar ik betreur er geen seconde van."

Je hebt rechtsdiploma gehaald en bent na het uiteenvallen van de groep in de advocatuur beland. Was het een makkelijke beslissing omdat bestaan weer achter te laten toen men jou eind jaren negentig kwam vragen om de groep weer te vervoegen?
Barthélemy Attisso: "Tja, je moet weten dat ik eigenlijk een beetje in de val gelokt ben. Toen men mij kwam opzoeken om de band terug te vervoegen, was er geen sprake van tournee, laat staan van een project van lange adem; men had het enkel over het opnemen van een album. Maar een keer dat album klaar was, werd het al snel duidelijk dat een hele promotour aan vast hing. Op dat moment heb ik besloten de groep trouw te blijven, want het was toch dankzij de muziek dat ik mijn studies heb kunnen financieren en uiteindelijk mijn licentie in de advocatuur heb behaald."

Orchestra Baobab heeft muzikanten uit zowat heel West-Afrika in haar rangen. Heeft die mix bijgedragen aan de typische sound van de groep?
Barthélemy Attisso: "President Senghor, de eerste president van Senegal na de onafhankelijkheid, zei altijd dat de toekomst lag in de vermenging van culturen. Wanneer je verschillende invalshoeken, verschillende ervaringen samenbrengt, is het eindresultaat altijd hoogstaander. Bij Orchestra Baobab hebben we het geluk muzikanten van verschillende origine te verenigen; sommigen komen uit Guinee-Bissau, andere uit Mali en ikzelf heb Togolese roots. Die mix creëerde een soort van panafrikanisme binnen de groep en liet ons toe om het hele culturele patrimonium van Afrika te ontdekken, iets wat we tot op de dag van vandaag blijven verkennen."

Toen jullie de groep heropgericht hebben, was het het World Circuit label, dat zorgde voor de distributie van jullie albums. Jullie genieten nu als het ware van een tweede jeugd en zijn immens populair in het westen, maar is dat ook zo in Senegal waar het destijds allemaal begon?
Barthélemy Attisso: "Zelfs destijds waren wij in de West-Afrikaanse regio maar matig populair, hoofdzakelijk omdat we maar geen producent van het niveau van World Circuit vonden om onze platen te verdelen. Het gevolg was dat onze albums massaal illegaal gekopieerd werden en verkocht op goedkope cassettebandjes die zich over zowat de hele wereld verspreidden. Op die manier heeft World Circuit ons uiteindelijk ontdekt. Tegenwoordig wordt elk albumrelease vergezeld van een promotournee; een schitterend idee want het heeft ons bekend gemaakt bij een veel groter publiek. Ik zeg altijd: "Je moet als artiest evenveel geluk als talent hebben!""

Je had het daar net over de piraatkopijen van jullie albums. Is dat ook de reden waarom jullie bij de heruitgave het ‘Ken Dou Werente’ album herdoopt hebben tot ‘Pirates Choice’?
Barthélemy Attisso: "(lacht) Dat klopt, ja. Nick Gold, de baas van World Circuit, is een geniaal man met een geweldige visie op de dingen. Hij was de inspirator in het terug samenbrengen van de band – hij was gewoon zeker dat het een succes ging worden – en het was ook zijn idee om het album ‘Pirates Choice’ als titel te geven: de keuze van de piraten. Piraterij is nooit goed, maar in ons unieke geval hebben ze voor één keer ook eens iets goeds gedaan!"

reacties


Reactie
Je kan gebruik maken van Emoticons en Textile-opmaak.
Naam E-mail (wordt niet gepubliceerd) Website (optioneel)
spamquiz: Wat zijn de eerste twee letters van tropicalidad.be?