Interview met Aurelio Martinez op Sfinks Mixed
Vanaf het begin waren wij bij tropicalidad.be grote fans van de Garifuna muziek van Andy Palacio en zowat de hele muziekpers was het daarin met ons eens. Andy Palacio werd dan ook een grote toekomst toegedicht maar het mocht niet zijn. Aurelio Martinez tracht het gat dat Andy's plotse overlijden achterliet nu op te vullen en het moet gezegd hij doet dat met flair. Wij hadden een kort gesprek met de man op Sfinks Mixed waar hij het Umalali vrouwenproject vertegenwoordigde.
Aurelio, in Europa is de Garifuna cultuur nog vrij onbekend. Kan je er ons eens wat meer over vertellen?
Aurelio Martinez: "Het is voor zowat de hele wereld een nieuwe cultuur, maar dankzij het werk van Andy Palacio en de beslissing van de UNESCO om het als werelderfgoed te klasseren, komt daar stilaan verandering in. Ook het Umalali project dat we hier vandaag vorstellen kadert in die strategie om onze cultuur meer bekendheid te geven. De geschiedenis van de Garifuna begint zowat 200 jaar geleden, toen een groep afstammelingen van negerslaven en Caribische indianen, aankwam op het eiland San Vicente (of Saint Vincent, onderdeel van Saint Vincent en de Grenadines, red.). De eerste Garifuna-gemeenschap op het Midden-Amerikaanse vasteland was die van Punta Gordo in Honduras. Daarna verspreidden ze zich over zowat heel Midden-Amerika; vandaag heb je buiten Honduras ook nog Garifuna-gemeenschappen in Belize, Guatemala en Nicaragua. Het is een zeer rijke cultuur en alleen muzikaal al zijn er zoveel verschillende ritmes te ontdekken – de paranda (oudste meest oorspronkelijke vorm van Garifuna muziek, akoestisch van aard en meestal gespeeld op Garifuna drums, het schild van een schildpad en akoestische gitaar, red.), punta(dansmuziek vooral gespeeld tijdens grote festiviteiten en niet te verwarren met de eruit voortgekomen punta rock die veel recenter van oorsprong is, maar die ook invloeden van de calypso en soca heeft, red., hunguhungu (Garifuna dans, traditioneel uitgevoerd door vrouwen die zich ritmisch voortbewegen op het geluid van drums, red.) – en ik ben dan ook enorm blij dat ik dit project, dat voordien in handen was van mijn goede vriend Andy Palacio, mag leiden."
Je vernoemt daar net Andy Palacio; hij kwam helaas een aantal maanden geleden zeer plots te overlijden. Hoe belangrijk was zijn rol in de Garifuna muziek?
Aurelio Martinez: "Andy Palacio was een van mijn beste vrienden. We leerden elkaar kennen toen hij bij de viering van de tweehonderdste verjaardag van de aankomst van de Garifuna in Midden-Amerika naar Honduras kwam. Hij heeft me dan geïntroduceerd bij Stonetree Records, het label dat al verschillende albums met Garifuna muziek op de markt bracht en nu gefusioneerd is met Cumbancha. Ik heb met hem, alles bij elkaar meer dan tien jaar lang, samengewerkt aan albums als "Paranda", "Garifuna Soul", "Wattina" en "Umalali"."
Je wordt nu echt beschouwd als zijn opvolger. Is dat een rol die je wel ligt?
Aurelio Martinez: "Ik ben parlementslid en op dit moment afgevaardigde voor mijn regio in het nationale parlement van Honduras. Ik ben al zowat mijn halve leven ambassadeur van onze cultuur, dus de taak van Andy is me zeker niet vreemd. Toch ben ik geen raspoliticus; ik blijf in de eerste plaats muzikant, maar voor de eerste keer in tweehonderd jaar zetelt er met mij een zwart politicus in het Hondurese parlement. Ik wil hiermee aangeven dat ook dat belang heeft, want het gaat niet alleen om het uitdragen en promoten van een cultuur, maar ook om een strijd voor erkenning en gelijke rechten. De Garifuna-gemeenschap is in Honduras een minderheid, net zoals de Miskito (Indiaans volk in Midden-Amerika. Hun territorium strekt zich uit van Cape Cameron, Honduras, tot Rio Grande, Nicaragua, red.) trouwens of de Maya’s in Belize en het is dankzij de popularisering van onze cultuur dat wij nu ook politiek en sociaal op het beleid kunnen wegen."
Wat kan je ons vertellen over de taal waarin jullie zingen?
Aurelio Martinez: "Wij spreken Garifuna. Je moet weten dat de Garifuna cultuur zich volledig onafhankelijk van de rest van Midden-Amerika ontwikkeld heeft. Hoewel het om afstammelingen van Afrikanen gaat, hebben de Garifuna nooit echte slavernij gekend. De Garifuna stammen net af van Afrikanen die zich bij aankomst in de Caraïben verzet hebben, ontsnapt zijn en vervolgens op zoek gegaan zijn naar een plek om zich te vestigen."
Op je album "Garifuna Soul" mix je traditionele Garifuna muziek met invloeden uit andere stijlen. Waar luister je zelf zoal naar?
Aurelio Martinez: "Ik luister vooral naar Cubaanse muziek en hou enorm van de nueva trova. Ik heb aan de traditionele paranda elementen toegevoegd en er een meer rebelse muziek van gemaakt met nummers die echt een boodschap uitdragen die de luisteraar aan het denken zet. Dankzij het respect dat ik verworven heb binnen de Garifuna-gemeenschap, kan ik mijn boodschap nu wereldwijd uitdragen en trachten de Garifuna cultuur de plaats te geven die ze verdiend."
Aurelio Martinez: "Het is voor zowat de hele wereld een nieuwe cultuur, maar dankzij het werk van Andy Palacio en de beslissing van de UNESCO om het als werelderfgoed te klasseren, komt daar stilaan verandering in. Ook het Umalali project dat we hier vandaag vorstellen kadert in die strategie om onze cultuur meer bekendheid te geven. De geschiedenis van de Garifuna begint zowat 200 jaar geleden, toen een groep afstammelingen van negerslaven en Caribische indianen, aankwam op het eiland San Vicente (of Saint Vincent, onderdeel van Saint Vincent en de Grenadines, red.). De eerste Garifuna-gemeenschap op het Midden-Amerikaanse vasteland was die van Punta Gordo in Honduras. Daarna verspreidden ze zich over zowat heel Midden-Amerika; vandaag heb je buiten Honduras ook nog Garifuna-gemeenschappen in Belize, Guatemala en Nicaragua. Het is een zeer rijke cultuur en alleen muzikaal al zijn er zoveel verschillende ritmes te ontdekken – de paranda (oudste meest oorspronkelijke vorm van Garifuna muziek, akoestisch van aard en meestal gespeeld op Garifuna drums, het schild van een schildpad en akoestische gitaar, red.), punta(dansmuziek vooral gespeeld tijdens grote festiviteiten en niet te verwarren met de eruit voortgekomen punta rock die veel recenter van oorsprong is, maar die ook invloeden van de calypso en soca heeft, red., hunguhungu (Garifuna dans, traditioneel uitgevoerd door vrouwen die zich ritmisch voortbewegen op het geluid van drums, red.) – en ik ben dan ook enorm blij dat ik dit project, dat voordien in handen was van mijn goede vriend Andy Palacio, mag leiden."
Je vernoemt daar net Andy Palacio; hij kwam helaas een aantal maanden geleden zeer plots te overlijden. Hoe belangrijk was zijn rol in de Garifuna muziek?
Aurelio Martinez: "Andy Palacio was een van mijn beste vrienden. We leerden elkaar kennen toen hij bij de viering van de tweehonderdste verjaardag van de aankomst van de Garifuna in Midden-Amerika naar Honduras kwam. Hij heeft me dan geïntroduceerd bij Stonetree Records, het label dat al verschillende albums met Garifuna muziek op de markt bracht en nu gefusioneerd is met Cumbancha. Ik heb met hem, alles bij elkaar meer dan tien jaar lang, samengewerkt aan albums als "Paranda", "Garifuna Soul", "Wattina" en "Umalali"."
Je wordt nu echt beschouwd als zijn opvolger. Is dat een rol die je wel ligt?
Aurelio Martinez: "Ik ben parlementslid en op dit moment afgevaardigde voor mijn regio in het nationale parlement van Honduras. Ik ben al zowat mijn halve leven ambassadeur van onze cultuur, dus de taak van Andy is me zeker niet vreemd. Toch ben ik geen raspoliticus; ik blijf in de eerste plaats muzikant, maar voor de eerste keer in tweehonderd jaar zetelt er met mij een zwart politicus in het Hondurese parlement. Ik wil hiermee aangeven dat ook dat belang heeft, want het gaat niet alleen om het uitdragen en promoten van een cultuur, maar ook om een strijd voor erkenning en gelijke rechten. De Garifuna-gemeenschap is in Honduras een minderheid, net zoals de Miskito (Indiaans volk in Midden-Amerika. Hun territorium strekt zich uit van Cape Cameron, Honduras, tot Rio Grande, Nicaragua, red.) trouwens of de Maya’s in Belize en het is dankzij de popularisering van onze cultuur dat wij nu ook politiek en sociaal op het beleid kunnen wegen."
Wat kan je ons vertellen over de taal waarin jullie zingen?
Aurelio Martinez: "Wij spreken Garifuna. Je moet weten dat de Garifuna cultuur zich volledig onafhankelijk van de rest van Midden-Amerika ontwikkeld heeft. Hoewel het om afstammelingen van Afrikanen gaat, hebben de Garifuna nooit echte slavernij gekend. De Garifuna stammen net af van Afrikanen die zich bij aankomst in de Caraïben verzet hebben, ontsnapt zijn en vervolgens op zoek gegaan zijn naar een plek om zich te vestigen."
Op je album "Garifuna Soul" mix je traditionele Garifuna muziek met invloeden uit andere stijlen. Waar luister je zelf zoal naar?
Aurelio Martinez: "Ik luister vooral naar Cubaanse muziek en hou enorm van de nueva trova. Ik heb aan de traditionele paranda elementen toegevoegd en er een meer rebelse muziek van gemaakt met nummers die echt een boodschap uitdragen die de luisteraar aan het denken zet. Dankzij het respect dat ik verworven heb binnen de Garifuna-gemeenschap, kan ik mijn boodschap nu wereldwijd uitdragen en trachten de Garifuna cultuur de plaats te geven die ze verdiend."