Interview met Blick Bassy op Festival Mundial
Al konden wij Blick Bassy's debuut, Léman best smaken, we vreesden dat zijn afro-bossa wat aan kracht zou missen om echt te kunnen overtuigen op een festivalpodium. Ongegronde vrees zo bleek al snel, want Blick was één van de revelaties op de recentste editie van Festival Mundial, waar we ook volgend gesprek met hem hadden.
Blick, je debuutalbum Léman heeft ons wat verbaasd, want het is allerminst een album met een typische West-Afrikaanse sound geworden. Ik hoorde heel wat invloeden uit bijvoorbeeld de Braziliaanse bossanova.
Blick Bassy: "Ik kom uit Kameroen en ritmisch gezien liggen de Kameroense en Braziliaanse muziek heel dicht bij elkaar. Dus ook al krijg ik steeds maar weer te horen dat mijn muziek Braziliaans klinkt, zijn het eigenlijk puur Afrikaanse ritmes en als je beseft dat de Braziliaanse muziek ontstaan is uit de ritmes die de slaven meebrachten uit Afrika, dan is het eigenlijk niet meer dan normaal dat er sterke gelijkenissen zijn."
Je bent opgegroeid in Mintaba, een klein dorp in Kameroen. Hoe ben je uiteindelijk in de muziek terechtgekomen?
Blick Bassy: "Mijn ouders hebben me op achtjarige leeftijd naar het platteland gestuurd om de traditionele cultuur te leren kennen en het is daar dat ik voor het eerst geďntrigeerd werd door muziek. Bi j ons wordt bij elke ceremonie muziek gespeeld. Ik beleefde al die traditionele rituelen op een heel natuurlijke manier, want mijn grootvader nam me altijd mee, deels om zelf deel te nemen maar ook om mij kennis te laten maken met de essentie van de Bassa-cultuur. Ik moet daar wel nog aan toevoegen dat mijn moeder ook een zangeres was; ze was zeker geen sterartieste, maar ze zong de godganse dag terwijl ze haar huiselijke taken verrichtte."
Hoe en waar heb je gitaar leren spelen?
Blick Bassy: "Tijdens mijn verblijf in Mintaba. Je moet weten dat daar ’s avonds echt niets te beleven valt, maar af en toe passeerde er wel een soort rondreizende troubadour. Elke maand passeerde hij op dezelfde dag en hij heeft me laten kennismaken met het geluid van de gitaar. Ik was gelijk weg van de klank van dat instrument en ben daarna zelf beginnen spelen."
Je Afrikaanse identiteit en cultuur zijn voor jou van groot belang en het is ook daarom dat je ervoor koos om in het Bassa te zingen, maar dat zorgt er natuurlijk meteen weer wel voor dat een westers publiek niet begrijpt waar je het in je nummers over hebt.
Blick Bassy: "Dat is natuurlijk zo, maar voor is muziek toch vooral emotie. Ik denk dat je anders bijna verplicht bent om alle talen van de wereld te spreken. De mensen die niet begrijpen wat ik zing kunnen aanvoelen wat ik bedoel. Grootmachten als de Verenigde Staten dringen hun taal en manier van leven eigenlijk op aan de rest van de wereld. Zelfs bij ons beginnen jongeren zich nu westers te kleden. Ze luisteren naar Amerikaanse r&b en hiphop zonder ook maar iets van de inhoud te begrijpen, maar dat is nog maar eens een bewijs van mijn stelling dat muziek vooral emotie is. Ik heb beslist om in het Bassa te zingen omdat Kameroen maar twee officiële landstalen heeft, het Engels en het Frans en het land tegelijk 260 verschillende stammen telt. Kameroen is niet zoals Mali, waar er naast de lokale dialecten ook nog het Bambara bestaat dat door de overgrote meerderheid van de bevolking gesproken wordt; bij ons zijn enkels het Engels en Frans, twee koloniale talen, gemeenschappelijk en voor de rest begrijpen de verschillende etnieën niets van elkaars dialecten. Over het algemeen wordt er dus Frans gesproken en aangezien de jongere generatie de lokale dialecten steeds minder gebruikt, worden ze ook niet meer doorgegeven aan volgende generaties en dreigen ze in de toekomst dus te verdwijnen. Nog een andere reden waarom ik in het Bassa zing is omdat de taal een tonaliteit en ritmiek heeft die perfect bij mijn muziek past. Als ik mijn nummers in het Engels moest zingen zouden ze compleet anders klinken."
Ook al hecht je veel belang aan je Kameroense roots, toch heb je er, net zoals zoveel andere jonge Afrikanen, voor gekozen om te emigreren naar Europa.
Blick Bassy: "Bij ons kun je simpelweg niet rondkomen als muzikant. Misschien dat dat wel zou lukken als je al een gevierde ster bent, zoals Youssou N’Dour bijvoorbeeld, maar ik begin nog maar net en ik heb niet de financiële middelen om voor elk concert over en weer te reizen tussen Afrika en Europa. Het is trouwens door naar Parijs te komen dat ik de mensen van World Connection ontmoet heb en dat alles voor mij begonnen is. Weggaan uit Kameroen heeft er ook voor gezorgd dat ik nu op een compleet andere manier naar Afrika kijk en vooral de schoonheid en rijkdom van mijn continent kan zien. Het is pas in Europa dat ik merkte hoe we onze cultuur aan het verliezen zijn. In het westen is de communicatie tussen de mensen echt aan het verdwijnen. Alles is geautomatiseerd dus er is zelfs geen reden meer om iemand aan te spreken. Dat is een rijkdom die we in Afrika nog wel hebben, maar opnieuw, je moet Afrika wel verlaten om je er rekenschap van te geven. Het kan vreemd klinken, maar weet je dat ik de Malinese muziek pas in Parijs ontdekt heb?"
Nu je het toch over Malinese muziek hebt, Léman werd deels opgenomen in de studio van Salif Keita.
Blick Bassy: "Zoals ik net zei heb ik de Malinese muziek pas leren kennen in Parijs, want in Kameroen wordt dat niet echt gespeeld. Daar heb ik dus ook de kora en de ngoni ontdekt. Mali heeft veeleer een pentatonische muziektraditie, terwijl wij in Kameroen veeleer diatonisch zingen. Ik dacht bij mezelf: "Die instrumenten gebruiken maar ze combineren met een ander soort zanglijnen, dat zou wel eens iets kunnen opleveren." Om dat experiment het best te doen lukken moest ik natuurlijk naar Mali en zo ben ik in de studio van Salif terechtgekomen."
Kameroen wordt vaak vereenzelvigd met voetbal. Ben je zelf een voetbalfanaat?
Blick Bassy: "Absoluut! Als men het over Kameroen heeft gaat het inderdaad vaak over het voetbal. Ik denk dat ons succes in het voetbal een illustratie is van de vechtersmentaliteit van de Kameroeners. Ik voer mijn strijd op het muziekpodium en zij op de grasmat."
Blick Bassy: "Ik kom uit Kameroen en ritmisch gezien liggen de Kameroense en Braziliaanse muziek heel dicht bij elkaar. Dus ook al krijg ik steeds maar weer te horen dat mijn muziek Braziliaans klinkt, zijn het eigenlijk puur Afrikaanse ritmes en als je beseft dat de Braziliaanse muziek ontstaan is uit de ritmes die de slaven meebrachten uit Afrika, dan is het eigenlijk niet meer dan normaal dat er sterke gelijkenissen zijn."
Je bent opgegroeid in Mintaba, een klein dorp in Kameroen. Hoe ben je uiteindelijk in de muziek terechtgekomen?
Blick Bassy: "Mijn ouders hebben me op achtjarige leeftijd naar het platteland gestuurd om de traditionele cultuur te leren kennen en het is daar dat ik voor het eerst geďntrigeerd werd door muziek. Bi j ons wordt bij elke ceremonie muziek gespeeld. Ik beleefde al die traditionele rituelen op een heel natuurlijke manier, want mijn grootvader nam me altijd mee, deels om zelf deel te nemen maar ook om mij kennis te laten maken met de essentie van de Bassa-cultuur. Ik moet daar wel nog aan toevoegen dat mijn moeder ook een zangeres was; ze was zeker geen sterartieste, maar ze zong de godganse dag terwijl ze haar huiselijke taken verrichtte."
Hoe en waar heb je gitaar leren spelen?
Blick Bassy: "Tijdens mijn verblijf in Mintaba. Je moet weten dat daar ’s avonds echt niets te beleven valt, maar af en toe passeerde er wel een soort rondreizende troubadour. Elke maand passeerde hij op dezelfde dag en hij heeft me laten kennismaken met het geluid van de gitaar. Ik was gelijk weg van de klank van dat instrument en ben daarna zelf beginnen spelen."
Je Afrikaanse identiteit en cultuur zijn voor jou van groot belang en het is ook daarom dat je ervoor koos om in het Bassa te zingen, maar dat zorgt er natuurlijk meteen weer wel voor dat een westers publiek niet begrijpt waar je het in je nummers over hebt.
Blick Bassy: "Dat is natuurlijk zo, maar voor is muziek toch vooral emotie. Ik denk dat je anders bijna verplicht bent om alle talen van de wereld te spreken. De mensen die niet begrijpen wat ik zing kunnen aanvoelen wat ik bedoel. Grootmachten als de Verenigde Staten dringen hun taal en manier van leven eigenlijk op aan de rest van de wereld. Zelfs bij ons beginnen jongeren zich nu westers te kleden. Ze luisteren naar Amerikaanse r&b en hiphop zonder ook maar iets van de inhoud te begrijpen, maar dat is nog maar eens een bewijs van mijn stelling dat muziek vooral emotie is. Ik heb beslist om in het Bassa te zingen omdat Kameroen maar twee officiële landstalen heeft, het Engels en het Frans en het land tegelijk 260 verschillende stammen telt. Kameroen is niet zoals Mali, waar er naast de lokale dialecten ook nog het Bambara bestaat dat door de overgrote meerderheid van de bevolking gesproken wordt; bij ons zijn enkels het Engels en Frans, twee koloniale talen, gemeenschappelijk en voor de rest begrijpen de verschillende etnieën niets van elkaars dialecten. Over het algemeen wordt er dus Frans gesproken en aangezien de jongere generatie de lokale dialecten steeds minder gebruikt, worden ze ook niet meer doorgegeven aan volgende generaties en dreigen ze in de toekomst dus te verdwijnen. Nog een andere reden waarom ik in het Bassa zing is omdat de taal een tonaliteit en ritmiek heeft die perfect bij mijn muziek past. Als ik mijn nummers in het Engels moest zingen zouden ze compleet anders klinken."
Ook al hecht je veel belang aan je Kameroense roots, toch heb je er, net zoals zoveel andere jonge Afrikanen, voor gekozen om te emigreren naar Europa.
Blick Bassy: "Bij ons kun je simpelweg niet rondkomen als muzikant. Misschien dat dat wel zou lukken als je al een gevierde ster bent, zoals Youssou N’Dour bijvoorbeeld, maar ik begin nog maar net en ik heb niet de financiële middelen om voor elk concert over en weer te reizen tussen Afrika en Europa. Het is trouwens door naar Parijs te komen dat ik de mensen van World Connection ontmoet heb en dat alles voor mij begonnen is. Weggaan uit Kameroen heeft er ook voor gezorgd dat ik nu op een compleet andere manier naar Afrika kijk en vooral de schoonheid en rijkdom van mijn continent kan zien. Het is pas in Europa dat ik merkte hoe we onze cultuur aan het verliezen zijn. In het westen is de communicatie tussen de mensen echt aan het verdwijnen. Alles is geautomatiseerd dus er is zelfs geen reden meer om iemand aan te spreken. Dat is een rijkdom die we in Afrika nog wel hebben, maar opnieuw, je moet Afrika wel verlaten om je er rekenschap van te geven. Het kan vreemd klinken, maar weet je dat ik de Malinese muziek pas in Parijs ontdekt heb?"
Nu je het toch over Malinese muziek hebt, Léman werd deels opgenomen in de studio van Salif Keita.
Blick Bassy: "Zoals ik net zei heb ik de Malinese muziek pas leren kennen in Parijs, want in Kameroen wordt dat niet echt gespeeld. Daar heb ik dus ook de kora en de ngoni ontdekt. Mali heeft veeleer een pentatonische muziektraditie, terwijl wij in Kameroen veeleer diatonisch zingen. Ik dacht bij mezelf: "Die instrumenten gebruiken maar ze combineren met een ander soort zanglijnen, dat zou wel eens iets kunnen opleveren." Om dat experiment het best te doen lukken moest ik natuurlijk naar Mali en zo ben ik in de studio van Salif terechtgekomen."
Kameroen wordt vaak vereenzelvigd met voetbal. Ben je zelf een voetbalfanaat?
Blick Bassy: "Absoluut! Als men het over Kameroen heeft gaat het inderdaad vaak over het voetbal. Ik denk dat ons succes in het voetbal een illustratie is van de vechtersmentaliteit van de Kameroeners. Ik voer mijn strijd op het muziekpodium en zij op de grasmat."