Cubaanse Jazz in de Warande
Het moet gezegd: de Warande (Turnhout) doet het dit jaar bijzonder goed in wereldmuziek concertjes. Vorige maand Ska Cubano en Eek-a-Mouse op het podium, onlangs passeerde Salif Keita nog de revue en gisteren kregen twee grote Cubanen de schouwburg van de Warande ter beschikking: Omar Sosa en Miguel "Angá" Diaz. 
Omar Sosa krijg je niet zo makkelijk in een welbepaald laatje geduwd: van sommigen vliegt-ie in de jazz la, anderen droppen 'm in de wereldmuziek la. In welke schuif 'm ook mag liggen, bij mij ligt hij in de bovenste: de man was geniaal gisterenavond. Al is zijn muziek verre van hapklaar, aardig complex — en toegegeven, meer jazzy-er dan Cubaans — het sfeertje in de Warande was ongemeen intens. Een mystieke verschijning bovendien, die Sosa. Gehuld in lange witte gewaden en geflankeerd door twee monitors die ook dienst deden als wierookbranders nam hij plaats achter z'n pas opgeblonken Steinway vleugelpiano. Hij begon wat aarzelend, maar toen de rest van het quintet hem op het podium vergezelde, kwam er schot in de zaak. Geen afgelijnde nummertjes, wel een reis doorheen verschillende movements en terugkerende thema's met een dynamiek om "u" tegen te zeggen.
Meester conguero Miguel "Angá" Diaz was niet in het minst mede-verantwoordelijk voor die dynamiek. Het leek alsof ze al jaren samen op de planken staan. Die multi-percussionist blijft me toch telkens verbazen. Net zoals op het magisch concert samen met Obatala in de AB stond ik weer verbijsterd te aanschouwen tot wat die man in staat is. Ik ken er toch niet veel die met één hand een complete conga partij spelen, met de andere op timbales én met de voeten een clave op een koebel. 
Vóór het slotnummer kregen beide Cubanen de kans om te bewijzen wat ze solo waard zijn. Bissen deden ze met een bijzonder geslaagd duet en een opzwepende son-meezinger met het hele quintet. Al komt 'm wat laat op het jaar, toch is dit als wereldmuziekliefhebber en jazz-fanaat dé ontdekking van het jaar!