Couleur Café 2006 - zaterdag
De queeste naar tropische klanken gaat onverstoord verder op deze tweede dag op Couleur Café. Het prima weertje van gisteren was wederom van de partij evenals een tjokvolle line-up — je komt letterlijk ogen en oren te kort in het uiterst gezellig aangekleede Tour & Taxis. De eerste vermeldenswaardige act van de dag is gelijk één van de grote publiektrekkers. Half Gentenaar, half Puerto-Ricaan en vooral geliefd bij het vrouwelijke deel van de bevolking: Gabriel Rios. Niet zo direct mijn ding, die ideale schoonzoon van het zomerfestival, maar toen de mannen en madammen van Think of One hem percussiegewijs een stevige ruggesteun gaven mocht het resultaat er toch wezen.Hoogtijd om verder te snuisteren tussen minder bekende namen in de Univers tent: Dub Incorporation bijvoorbeeld. En dat Franse dancehall collectief gingen gelijk lopen met de "persoonlijke-ontdekking-van-de-dag-award". Toch jammer dat dergelijk lekkers achter onze taalgrens blijft steken (net als de ontdekking van Neg' Marrons vorig jaar trouwens). Het werd duimen en vingers aflikken met die uiterst aanstekelijke reggae dancehall vibes en snedige franse rap met af en toe een vleugje Noord-Afrikaanse vocalen. Eens terug in de Titan tent aagekomen was de Braziliaanse minister van cultuur ofte Gilberto Gil al halverwege zijn set. Een stevige tegenvaller zo bleek, want de oudgediende van de tropicália kon mij toch niet echt overtuigen met een aantal Bob Marley covers — een beetje easy, of hebben we het beste uit de set compleet gemist?
Bovenaan mijn zaterdags verlanglijstje stond Seun Anikulapo Kuti, de jong(st)e telg van de legendarische Fela "Black President" Kuti, samen met de mythische begeleidingsband Egypt 80. Hoge verwachtingen dus, zeker na het memorabel concert op Sfinks vorig jaar, en toch slaagde de Nigeriaanse kerel erin mij wederom pal achterover de blazen (ook letterlijk
) met een ijzersterke set afrobeat. Intensere act zijn er gewoonweg niet: kleddernat in het zweet kronkelt de man rond zijn microfoon, blaast de sterren van de hemel op zijn sax en leidt ondertussen de getalenteerde muzikanten van Egypt 80 in goede banen... genieten — ook al krijgt de man in zijn bijna twee uur durende set slechts een handvol nummers . Die sterren werden even later trouwens letterlijk de hemel in geschoten in de vorm van een spektakulair vuurwerk. Leuk.Voor Seun moest ik al Think of One (gelukkig had ik die eerder al aan het werk gezien) en Amparanoia (vriendinneke van Manu Chao) aan mij laten voorbij gaan en nu moest ik daar nog eens reggae-legende en full-time-dubber Lee "Scratch" Perry aan toe voegen
ten voordele van Sergent Garcia. De keuzes zijn op zijn minst hartverscheurend op CC. Sargento "Bruno" Garcia is verre van onbekend, de franse salsa-muffin won ooit mijn hart in de AB. Als geen ander kan 'm salsa en reggae vermengen tot haute cuisine. Zijn energieke set had het op de soepele ledematen van de CC-gangers gemund... Bij momenten ietwat rommelige sound, maar een waardig afsluiter!
[ Couleur Café 2006 coverage op tropicalidad.be | vrijdag | zaterdag | zondag | Brazilian connection | CC in beeld ]
| Tweet |