Conjunto Angola 70 @ Zuiderpershuis

Dat het Analog Africa label verstand heeft van het opdiepen van oude wereld­muziek­helden mag duidelijk zijn. Uit de archief­kasten van Benin visten ze het Orchestre Poly-Rythmo de Cotonou dat dit jaar met een nieuw album en een memorabel concert in Espace Senghor vriend en vijand verraste. Eind vorig jaar haalden ze de accordeon­maestro Anibal Velasquez van onder het Colombiaans vinylstof en zetten daarmee alweer een herontdekte held op de planken. Als Analog Africa na de release van Angola Soundtrack - The Unique Sound Of Luanda (1968-1976) beweert met Conjunto Angola 70 de crème van de Angolese muziekscene van de jaren '70 live op een podium te zetten, dan zijn we er uiteraard als de kippen bij.

Bij dergelijke herontdekkingen wordt al snel met termen als "legenda­risch" gegoocheld en daar is Conjunto Angola 70 geen uitzondering op. Meermaals kregen we aankondigen als "de Buena Vista Social Club van Angola" te lezen wat zowel ons scepticisme als interesse aanwakker­de. We stapten aldus met torenhoge verwachtingen de concertzaal van het Antwerpse Zuiderpershuis binen.

Op het lege podium trof­fen we een aardige hoe­veel­heid gitaar­versterkers aan, gelukkig verzekerde de afwezigheid van een klassiek drumstel ons dat we niet op een door­de­weeks rock­concert ver­zeild waren geraakt. De sympathieke twee­talige introductie (in het Portu­gees en gebroken Frans) werd afgerond met "parler moins, jouer plus" en ze voegden gelukkig ook daad bij woord. De drieledige ritme­sectie (bongo's, conga's en een aparte hi-hat/bamboestok combinatie) werd aangedreven door een gigantische guiro (oftewel dikanza), hét kenmer­ken­de rasp-geluid van Conjunto Angola 70. Drie gitaren kleurden het kabbelen­de ritme in met licht­voetige, maar bovenal warme melodieën. Een intrigerende en uiterst aanstekelijke groove die dankzij een lichte Cubaanse touch soms naar Orchestra Baobab neigde, maar ook Congolese rumba of een streepje merengue was nooit ver weg. Iets rustiger dan gehoopt maar met meer finesse dan verwacht rijgden ze de ene heupwiegende song na de andere aan elkaar.

Alweer een ontdekking van formaat, deze muzikale oude garde uit Angola. We betwijfelen sterk of ze ooit het commercieel succes van de Cubaanse Buena Vista's zullen evenaren, maar dat zal ons uiteraard worst wezen. Wij hopen eerder op een vers album van deze superband en wensen hun nog veel broeierige concertzalen en dito publiek toe.

reacties