Couleur Café 2012 - vrijdag

Na ons door de begin-van-de-zomervakantie-verkeers­ellende gewrongen te hebben vonden we dit jaar opnieuw de weg naar het overbekende stadsfestival aan de Brusselse haven. Couleur Café mag dan nog steeds over de hipste en meest kleurrijke festival­inkleding be­schik­ken, de line-up verliest jaar na jaar wat kleur. Het aantal wereld­muziek­acts krimpt in ten voordele van hiphop en andere "grootstedelijke muziek", maar die eclectische mix blijkt wel aan te slaan want samen met ons vonden meer dan 26.000 feestvierders de weg naar het terrein van Tour & Taxis. We zetten ons werelds festival­parcours (dat we vorig weekend op het Afro-Latino festival aftrapten) dapper verder en laten u graag weten welke bekende en minder bekende gezichten we op het podium tegenkwamen.

Met komst van het vijfde podium hadden de ver­trouw­de concert­tenten een stoelendans ondergaan, dus liepen we in een niet al te rechte lijn naar de Univers tent voor Collie Budz. De in Bermuda opgegroeide artiest grossiert in dancehall en doet dat met stijl, al kwam hij niet écht verrassend uit de hoek. Het feest kon pas echt beginnen toen vader en zoon Markovic uit Servië hun Orkestar op de planken van het Phoenix podium installeerden. Ettelijke kilo's koper blinkten in de spotlights en in no-time hadden Boban i Marko Markovic Orkestar het Balkan-minnend publiek op de vingers. Beide heren zijn een stuk minder gereserveerd dan 5 jaar geleden in Leuven en zijn geëvolueerd tot een geroutineerde feestmachine. Zelfs zonder de adembenemende trompetacrobatie of Underground hits als Mesecina of Kalasnjikov hadden ze iedereen probleemloos aan het dansen gekregen. Nog meer feestgedruis troffen we op de Titan stage, beter bekend als het gigantische boombox podium. De vier heren van Magic System zijn niet alleen populair in eigen land, maar ook in Brussel troepten verrassend veel fans samen voor deze boys band uit Ivoorkust. Bouger Bouger is niet alleen de titel van één van hun hits maar ook een prima samenvatting van hun hele set. Als ambassadeurs van de zouglou deden ze het voortreffelijk en hun feestelijke vibes sloegen in waar ze horen in de slaan: de heupen.

Na bijna zes jaar omzwervingen doorheen het in­land­se wereldmuziek­landschap was ondergetekende er in geslaagd om Tinariwen nog niet live gezien te hebben. Gelukkig kon Couleur Café deze touw­trekkers van de (ondertussen vrij populair geworden) Toeareg rock dit jaar strikken. Het duurt even eer je ondergedompeld geraakt in de trance van hun (op het eerste zicht) lome, repetitieve songs, maar al gauw voel je het woestijn­zand tussen de tenen kriebelen: een hypnotiserende set om u tegen te zeggen. Op weg naar de Univers tent voor ons afsluitend concert werden we aangenaam verrast door de indruk­wek­kende video­projectie op de gevels van het "Palais du bien manger" (de vervanger van de voormalige kleine en grote "Rue du bien manger"). Voor de tweede maal kregen we een vader en zoon combinatie op de planken: Lee "Scratch" Perry en Omar Perry gingen voor het eerst het podium delen, al leek het er eerst op dat ze elk apart de HomeGrown Band aanvoerden. De jonge in Brussel gevestigde Omar zette alweer een uitstekende en gevarieerde dancehall set neer. De excentrieke Lee "Scratch" Perry is een buitenbeentje in het reggae­wereldje en de dubpionier verscheen gehuld in een uiterst gepimpte suit, boots en hat ten tonele. Grappig, dat wel, maar echt toonvast of muzikaal interessant kunnen we de man tegenwoordig niet meer noemen. Pas bij Chase the devil zongen vader en zoon zij aan zij, maar een geslaagd duet zat er niet direct in gezien de stemmen van beide heren in een totaal verschillend spectrum liggen. Een historisch moment is het dus niet geworden, maar geen nood: op naar zaterdag!

reacties