Sfinks 2006 - van Korea tot Marokko over de Balkan
Sfinks blijft elk jaar ook weer jezelf laten verrassen door ontdekkingen uit alle hoeken van de wereld. Zeker wie vroeg komt (omdat je bijvoorbeeld met wat vrienden op de camping blijft slapen en dus toch niks beters te doen hebt) stoot al wel eens op iets onverwachts. Ik doe dan ook graag nog eens een greep in wat er vooral in club en cirkel te ontdekken viel aan exotische klanken. Toegegeven, we hebben hier al eerder onze zorg geuit of Koreaanse natuurpercussie wel ons ding zou zijn... Ja dus! Het concert op het hoofdpodium op donderdagavond was niet altijd even aanstekelijk, maar als ze dichter bij het publiek staan, in de cirkel of als travellers, bleken de mannen en vrouwen van Dulsori een erg opzwepend effect te hebben. En zagen we daar de tapdanseres van Samba de Coco Raízes de Arcoverde in het publiek? Stevige percussie blijkt universeel te smaken, en zeker als het met de smiles en energie van Dulsori gebeurt. Ik verdenk hen er alleen van de regengoden iets te hevig te hebben aanroepen.
Die regengoden maakten dat we op zondag Oudaden van in de restotent moesten proberen te beluisteren, niet eenvoudig als tegelijk de regen met bakken uit de hemel stroomt. Even later hebben we toch maar de oversteek gewaagd naar de clubtent om daar Roudaniates aan het werk te zien. Feestneuzen, zoals de presentatrice aankondigde, heb ik niet gezien, maar wel mooie staaltjes samenzang (of is het roepen dat ze deden?) en zedige buikdansjes uit Marokko. Nog meer maghrebijnse roots zagen we bij M'Barka Ben Taleb op zaterdag. Van haar set is me echter weinig bijgebleven, buiten dan haar lied voor vrede, Jerusalem. Een applaus- en kippenvelgolf trok door de tent...
Het minst westerse wat we zaterdag (en zondag) te zien kregen, was het Ensemble Khan Bogd uit Mongolië: poppenspel, ijle zang, melodieuze oosterse muziek, en een slangenmeisje, en prachtige kostuums: mooi en bevreemdend. Jammer toch dat het altijd zo donker is in die clubtent en dat de tapijten zo lekker liggen: de kans om in te dommelen na in de namiddagwarmte blijft daardoor toch hoog, zelfs bij op zich boeiende optredens als dit...
En voor de rest: zigeunerorkesten (die helaas na een tijdje toch allemaal eender beginnen klinken, buikdanseres of niet), verrassend veel folky toestanden (boombal, Flanders Ethno) — maar die hebben we aan ons laten voorbijgaan — en veel te zien, te ruiken, te proeven, te beleven. Volgend jaar weer?
[ Sfinks 2006 coverage op tropicalidad.be | donderdag | vrijdag | zaterdag | zondag | extra ]