Manou Gallo in de Botanique
Na Barcelonees gefeest, Oost-Europees trompetgeschal, tegenvallende dub en een avond tjokvol reggae was het terug hoogtijd voor een Afrikaanse madam op de planken — en niet zo maar de eerste de beste. De Ivooriaanse diva Manou Gallo heeft haar strepen in wereldmuziek-land al lang verdiend, al heeft ze qua naamsbekendheid nog een en ander in te halen. De ex-Zap Mama-bassiste-streep-percussioniste is sinds 2004 ook bezig met haar eigen ding. Ondertussen heeft ze haar tweede solo-album uit en kwam die samen met een docu-film voorstellen in de Brusselse Botanique. De sympathieke mensen van zig zag world waren zo vriendelijk om tropicalidad.be uit te nodigen (waarvoor nogmaals mercie). We genoten van de film, het concert en laten jullie graag meegenieten van ons verhaal doorspekt met beeldmateriaal.
Hoogtijd voor het muzikale luik dat na de film gelukkig niet lang op zich liet wachten. Haar (volledige blanke) begeleidingsband stak van wal, waarna Manou al gauw voor de aanstekelijke funky touch zorgde. Bijzonder funky. Het hele concert door verraste ze me telkens weer opnieuw met haar diepe en tegelijkertijd ritmische baslijnen — en aan de aanwezigheid van partituren bij de drummer te merken, aardig complexe ritmes. Das was misschien ook de reden waarom het publiek ietwat schuchter aan het heupwiegen was. Voor ingetogen nummers als I.O.A. ruilde ze haar bas voor een akoustische gitaar waarna ze terug de swingende toer opging met Denisihe en het hitwaardige Iniyi uit haar eerste solo-plaat Dida. Afwisselend, funky, intrigerend ritmisch plus het aanstelijke enthousiasme van Manou Gallo: de afwezigen hadden wederom ongelijk!
Na afloop wist ik nog een examplaar van haar titellooze tweede CD op de kop te tikken, waarover later meer ;-).
