Cameleon festival winter-editie 2008

Na drie gesmaakte zomer-edities van Cameleon festival sloeg de Open Tropen-crew de handen opnieuw in elkaar voor hun allereerste winter-editie, die zich afgelopen zaterdag in de Kuub van de Turnhoutse Warande voltrok. Indoor festivals hebben doorgans minder last van weer-perikelen, maar toch is zo'n eerste editie altijd een sprong in het duister. Gelukkig hebben de Kempische Cameleonners in drie jaar tijd een aardige reputatie weten op te bouwen en menig wereldmuziek-liefhebber — inclusief ondergetekende — vond dan ook de weg naar de Kuub. Wij nestelden ons met veel plezier frontstage en lieten het kleurrijk feest vlak voor onze neus (en lens) in al zijn glorie voltrekken.

The Bamboo Apple Cutters (een hele mond vol) kreeg het podium moeiteloos vol. De elf-koppige band uit de stille Kempen had zowel de eer als de moeilijke opdracht om het festival op gang te trekken. Die taak volbrachten de Bamboo Apple Cutters behoorlijk en versneden naar hartelust een allegaartje aan zonnige deuntjes waar niet direct een lijn in te trekken viel. Klassiekers als Cumbanchero of Summertime moesten er ook aan geloven — al bleken die twee nummers (ondanks de twee olijke percussionisten en sympathieke frontmadam) geen uitschieters. Amuzant, dat wel.

Bij wijze van inleiding kerfde de op Cameleon onmisbare DJ Sugar Charlie zijn naalden in het betere Jamaicaanse vinyl, alvorens de leden van de Royal Roots Band en een weinig later de imposante gestalte van Macka B op het podium verschenen. De man zette op zijn zachtst gezegd een degelijke set neer. De Britse toaster bewees dat hij na 20 jaar van alle reggae-markten thuis is: zowel roots, ska, dancehall als dub ging hem bijzonder goed af. Zijn glimlach week geen moment van zijn gezicht en werkte aanstekelijk op het publiek dat er duidelijk ook zin in had. Voor iemand er erg in had zat de set, inclusief bisnummers er op. Meer van dattum!

De Argentijnse en Columbiaanse straatmuzikanten van Che Sudaka ruilden enkele jaren terug de straat in voor grotere podia. En met succes. Net als tonnen andere mestizo-bands verdienden ze hun zetel bij het anders­globalistische Radio Chango, maar verwar de mannen niet met pakweg Ojos de Brujo of La Troba Kung-Fú: hun energie-inhoud per vierkante meter ligt beduidend hoger dan hun mede-Chango-anen. We ontdekten ze vorig jaar op Fiesta Mundial waarvan hun akoestische set nu plots op een tuinfeestje leek in vergelijking met wat ze in Turnhout presteerden. Als een dreunende pletwals en met het tact van een aambeeld knalde hun ska-punk-reggae uit de Cameleon-boxen: gierende gitaren, in-your-face lyrics & rond­vliegend zweet alom. Ook akoestisch moesten ze geen druppel aan rauwe power inboeten. Een bijzonder intense afsluiter die bij momenten aan, jawel, Mano Negra deed denken.

Tegen een uur of twee lieten we Kuub achter in de kundige handen van DJ Sugar Charlie en zetten wij een punt achter een geslaagde eerste winter-editie van Cameleon festival. Wij hebben de smaak van de indoor-festivals al te pakken.

reacties