Salsaclubs in de noordelijke Andes
Ver hoef je in de zomermaanden niet te gaan om je portie wereldmuziek op te vangen. Wat dat betreft worden we met het uitgebreide en diverse aanbod aan wereldmuziekjes in het Belgische festivallandschap echt wel verwend. Niettemin blijft het aanlokkelijk om de tropical vibes in hun eigen biotoop te gaan bestuderen. Zo dromen we er met de tropicalidad-crew al enige tijd van om live het festival du désert in Mali te gaan verslaggeven. In Latijnsamerika kom ik echter regelmatiger over de vloer. Weinig tijd om van daaruit te bloggen, vandaar de etherstilte van de voorbije weken, maar het tijdens het "veldwerk" verzamelde materiaal biedt stof genoeg voor aantal posts.Heel wat mensen zijn rond deze tijd van het jaar wellicht druk vakantieplannen in elkaar aan het steken. Daar het niet ondenkbeeldig is dat een muziekminnende tropicalidad.be-lezer richting Zuidamerika vertrekt, begin ik met een persoonlijke selectie van de plaats bij uitstek voor een muzikale exploratie: de salsaclub of salsoteca.
La Mesa, Cuenca, Ecuador: Cuenca is op tropicalidad.be vooral bekend als bloeiend centrum van piraatCD's met bedenkelijke maar originele cover-art, en als vroegere tijdelijke thuishaven van een deel van de tropicalidad-crew. Qua live muziek heeft het niet veel te bieden, maar des te meer op cultureel vlak. Vandaar dat menig Zuidamerikareiziger vroeg of laat tussen de witgekalkte muren en de rode dakpannen van Cuenca's charmante straten doolt. Vergeet dan 's avonds zeker niet een kijkje te nemen in La Mesa, Cuenca's populairste salsotheek vlakbij het centrale parque calderon. Salsa pura sangre tot in de vroege uurtjes. De legende wil dat Manu Chao na zijn optreden in het voetbalstadium van Cuenca naar La Mesa afzakte en met zijn gitaar de DJ van dienst voor de rest van de avond werkloos maakte.
Cucaramacara, Cali, Colombia: De stad heeft zijn reputatie niet mee, maar desondanks heeft Cali wellicht de bloeiendste salsa-scene van het zuidamerikaanse continent. Uit de honderden clubs een favoriet pikken is onbegonnen werk. Maar het jonge, hippe volkje zakt zaterdagavond massaal af naar La Cucaramacara. Een gezellige tent met een tienkoppige, stomende liveband. Van melige vallenatos en stramme cumbias tot stomende merengue en zwoele reggaeton, you name it, they have it. And it's hot.
La Cucaracha, Merida, Venezuela: Toegegeven, Merida is voorlopig de enige stad in Venezuela die ik bezocht heb, dus echt representatief kan je de selectie niet noemen. Nu is Merida wel een van de grote toeristische trekpleisters van het land. Ook weer niet echt om zijn muziekscene; de geweldige ligging in de uitlopers van de Andes, de nabijheid van het indrukwekkende paramo ecosysteem, en de kabelbaan die je tot 4700 m hoog voert, oefenen wellicht meer aantrekkingskracht uit. Maar ook 's avond dien je iets te doen. Gelegen in een inspiratieloos industrieel gebouw is La Cucaracha niet wat je noemt een gezellige bar, maar de muziekselectie mag er wezen. Een gevarieerd aanbod van salsa (Celia Cruz, Oscar D'Leon, Grupo Niche, Joe Arroyo, Elvis Crespo, Hector Lavoe, ...), merengue, vallenato, maar evengoed Bossa, Brazilian Dub en uiteraard een vleugje reggaeton.