African Night: Souljazz Orchestra & Odemba All Stars
Als een affiche onder de titel African Night één van onze favoriete afrobeat bands en een al even intrigerend soukous orkest bloklettert, dan kunt u er donder op zeggen dat ondergetekende van de partij is. Het feestje ging door in de Kuub van de Turnhoutse Warande — dezelfde plaats waar het Cameleon festival begin dit jaar de winterkou te lijf ging met hun winter-editie. Geen vriestemperaturen gisterenavond, al konden we toch nog wat extra opwarming gebruiken. Met plezier ruilden we de familiale warmte van het eurovisiesongfestival in tegen de chaleur afrique die vzw Baobab naar de Kempen haalde in de vorm van The Souljazz Orchestra en Odemba OK All Stars. Ook deze keer serveren we ons tropicalidad.be concertverslag met een royale hap kijk- en luisterplezier.Het Canadese Souljazz Orchestra programmeren op een Nuit d"Afrique lijkt een vergissing, maar niets is minder waar. Met pareltjes als Freedom No Go Die en Manifesto hebben ze bewezen dat de afrobeat diaspora geen grenzen kent. Hooggespannen verwachtingen dus, die deze vijf heren én dame uit Ottawa aanvankelijk niet konden inlossen: een wat lege sound (toegegeven, de gemiddelde afrobeat band staat met drie- to viermaal zoveel muzikanten op het podium) en hun repertoire leek meer uit de funk dan de afrobeat schuif te komen. Naarmate hun set vorderde steeg het afrobeat gehalte en herkenden we slagvaardige songs as People, People, Freedom No Go Die en uiteraard kon een Fela Kuti cover niet ontbreken. Er ging steeds meer olie op het vuur en tegen het einde van hun set leek het onbegrijpelijk dat er slechts zes man op het podium stond, laat staan slechts één drummer. Simply put: pure afrobeat goodness. Bij Mr. President, één van de bisnummers, sprongen de funk- en afrobeat-vonken er danig vanaf dat ze wat mij betreft nog úren mochten doorgaan — met Mugambi of Interested Benevolence bijvoorbeeld. En aan het ondertussen swingend Kuub-volkje te merken, was ik niet de enige die die mening was toegedaan.
Tijd voor een heel ander, maar even Afrikaans en even swingend genre: soukous is niet toevallig van het franse secouer, oftwel "schudden" afgeleid. Zowel bandleider Dizzy Mandjeku als zijn companen Odemba OK Jazz zijn Congolese soukous-veteranen. Straffer nog, Dizzy stond in de jaren '60 aan de zijde van niemand minder dan Franco et le T.P. OK Jazz. De piekfijn uitgedoste bende klonk dan ook behoorlijk authentiek. Heerlijk heupwiegende songs (met zelfs wat ruimte voor melodieuze blazers) die steevast uitmondden in een aanstekelijk up-tempo soukousduel tussen drum en gitaar. Het duurde dan ook niet lang eer de soukous microbe zich meester had gemaakt van menig heup in de Kuub: bouger bouger! Ergens halverwege dreigde de boel stil te vallen en was de schwung ver te zoeken. Ze konden zich gelukkig snel herpakken zodat het feestje zich even later ongestoord verder kon voltrekken. Met de nodige chaos en onduidelijkheid maakten ze een einde aan hun uitgesponnen, edoch smakelijke set. Voor ons was het feest afgelopen, maar de die-hards konden de heupen soepel houden tijdens de vroege uurtjes met de plaatjes van DJ Baobab.