Couleur Café 2011 - vrijdag

Ondanks het kwakkelende weer gingen voor de eerste dag van het kleurrijke stadsfestival Couleur Café alle 25.000 tickets vlotjes over de toonbank. Het werd dus aardig koppenlopen op het welbekende terrein van Tour & Taxis, alwaar de Titan, Univers en Fiesta tent een, op z'n zachts gezegd, eclectische collectie acts huisvestten. En dan vergeten we nog de Dance Club, Move stage, rondlopede batteria's, Raggaravane, Electrovan en de instant-DJ's van de ontelbare eetkraamjes en dranktenten. We baanden ons een weg door deze muzikale Brusselse hoogmis en vertellen u graag wat we op ons pad tegenkwamen.

De aftrap van het festival werd voorgeschoteld door Gloria & BRZZVLL en hoewel de Gent-Ghanese front­madam aardig wat rap talent in huis had, bleek de set niet direct onze dada te zijn. Roma tunes op een ska bedje is het handelsmerk van Antwerp Gipsy-Ska Orkestra en ook in de Fiesta tent bleek hun feestelijk recept te werken, zelfs op dit onchristelijk vroege uur — frontman Gregor verkondigde slechts twee uur wakker te zijn. Met Ziggi Recado volgde Amsterdam Antwerpen op in de Fiesta tent. Twee jaar terug maakte Ziggi al furore op Festival Mundial en Couleur Café, maar moest zich dit jaar wederom verzoenen met de kleinste concerttent. Geheel onterecht, want Ziggi is als performer duidelijk gegroeid en z'n degelijke reggae en dancehall groove smaakte naar meer en dat kon de boemvolle Fiesta tent beamen.

Uitgerekend bij Seun Kuti & Egypt 80 — mijn per­soon­lijke headliner van de dag en misschien wel van het hele festival — mochten we door een admini­stra­tieve vergissing geen voet zetten in de frontstage. Een dik half uur later was het euvel rechtgezet en zat Seun al halfweg zijn set. "100% afrobe*t, no bullsh*t" stond er op de t-shirts te lezen en de jonge Kuti zat duidelijk goed in zijn vel: kronkelend, zwetend en met tonnen overtuiging bracht hij zijn authentieke afrobeat én boodschap aan de man. Jammer van onze valse start en de wat tegen­zittende klank, want dit had muzikaal vuurwerk kunnen zijn.

Ondertussen had een indruk­wek­kende hoeveelheid festivalgangers (alvast het voltallige jonge vrouwe­lijke deel) post gevat voor de Titan stage. De Afro-Germaanse Patrice is een vaste klant op Couleur Café en hoewel de reggae wat naar de achter­grond geschoven is in zijn poppy sound, kan de man dankzij zijn apart stemgeluid en straf singersong­writer ambacht toch op onze sympathie rekenen. Op het eind van zijn set mocht onze eigen Selah Sue — die eerder op de dag een poging ondernam om het­zelfde gigantische podium te vullen, wat qua stem­geluid beter lukte dan gestalte — het uitzinnige publiek mee opjutten, met succes. In de Fiesta tent troffen we een act van een compleet ander allooi aan. Couleur Café staat niet echt bekend als salsa programmator, maar met Zule Max hadden ze een aparte salsa act weten te strikken: een groots orkest in authentieke bezetting, zij het dan door dertien vrouwen op zesentwintig hoge hakken. Zulema dirigeerde de dames door een aardig swingende set, die qua sound wat aan de Fania hoogdagen deed denken. Sympa.

Voor het kolossale boombox podium had zich weder­om een impressionante mensenmassa gevormd voor de afsluitende act van de dag. De eer was aan David Nesta "Ziggy" Marley, de 42-jarige zoon van de reggae halfgod Bob Marley, die gelijk met de hit Tomorrow People opende. Ziggy's eigen nummers en zeker die van zijn kraakvers album Wild and Free kunnen we niet direct onder het meest bekende werk catalogeren, dus moest de kleine Jamaicaan het, net zoals in 2007 vooral van covers van vader Bob hebben. Terwijl klassiekers als Lively up yourself, Stir it up en Is this love de revue passeerden konden we ons niet van de mening ontdoen dat zijn jongere broer Stephen Marley op de planken had moeten staan.

reacties