door
tim | 21 juli 2014 |
Plaatjes |
Strut Records zorgde in 2000 al voor een relance van de carrière van Orlando Julius met de heruitgave van zijn legendarische
Super Afro Soul album uit 1966, en op hetzelfde label verschijnt nu ook
Jaiyede Afro, een samenwerking met het Londense
The Heliocentrics. Julius maakte vooral naam met zijn pionierswerk in het mixen van Afrikaanse ritmes met westerse genres als pop, rhythm & blues en soul en hielp soullegende
Lamont Dozier (vooral bekend als een derde van Holland-Dozier-Holland, het songwriters- en producerstrio achter talloze Motown klassiekers) nog bij het componeren van
Going Back To My Roots (in 1981 een megahit voor
Odyssey). Van die experimenten uit de jaren zestig en zeventig van de vorig eeuw is op
Jaiyede Afro weinig overgebleven; in de plaats krijgt u afro-funk en afrobeat van de bovenste plank. Titelnummer
Jaiyede Afro is eigenlijk een nummer dat Orlando zich nog herinnerde uit zijn kindertijd toen zijn moeder hem meenam naar bijeenkomsten waar ze met andere vrouwen muziek maakte en onder andere dit nummer zong. Ook
Omo Oba Blues is een jeugdherinnering, want een traditioneel nummer dat hij op school kreeg aangeleerd en al in 1965 een eerste keer opnam met zijn Modern Aces Band. Instant classic!
www.strut-records.com
door
tim | 21 juli 2014 |
Plaatjes |
Percussionist
Edwin Sanz werd geboren in de Venezolaanse hoofdstad
Caracas en trad aanvankelijk nog als danser op met het Afro-Venezolaanse gezelschap
Grupo Madera. Begin jaren tweeduizend verhuisde Sanz naar Europe, eerst naar Frankrijk en daarna naar Zwitserland, waar hij zichzelf volledig heruitvond als percussionist. In Geneve maakte hij kennis met
Alex Wilson en na al meegewerkt te hebben op diens albums verschijnt nu ook Edwin's solodebuut op het label van Wilson.
San Agustin, de titel van het album, verwijst naar de buurt in Caracas waar Edwin opgroeide. In de tracklist vooral stevige salsa met veel ruimte voor Sanz' percussiewerk, maar ook invloeden uit hip-hop en rock (titelnummer
San Agustin) of een eenzaam bachata nummer (
Eso Tierno).
www.edwinsanz.com |
www.alexwilsonrecords.com |
www.xmd.nl
door
tim | 16 juli 2014 |
Plaatjes |
Voor het geflipte
Desesperanza uit 2012 gebruikten
Meridian Brothers, het project van en rond Eblis Alvarez, nog vooral salsaritmes, maar voor opvolger
Salvadora Robot werd voor elke track een ander Latijns-Amerikaans genre - van Dominicaanse merengue voor
Somos Los Residentes, over iets wat naar Peruviaanse chicha nijgt voor het instrumentale
El Gran Pajaro De Los Andes, tot reggaeton voor
Baile Ultimo - onder handen genomen. Hoewel
Salvadora Robot nog altijd stevig geflipt klinkt, is dit album toch een stuk toegankelijker dan voorganger
Desesperanza. Tot slot willen we u nog meegeven dat het prachtige hoesontwerp een werk is van de Colombiaanse kunstenares
Alejandra Céspedes.
Meridian Brothers komt
Salvadora Robot live voorstellen
in de Brusselse AB op 3 november.
www.meridianbrothers.com |
www.soundwayrecords.com |
www.xmd.nl
door
tim | 16 juli 2014 |
Plaatjes |
Voor een keertje eens geen mestizo op deze twee
Kasba Music releases, maar Catalaanse ska en reggae uit Murcia.
High Times is een skaband die begin jaren 2000 werd opgericht in
Vila de Gracia, een buurt in het hartje van Barcelona. In de ska heeft men het vaak over drie belangrijke periodes: de originele Jamaicaanse ska uit de jaren zestig van de vorige eeuw, de second wave of
2 Tone ska die eind jaren zeventig en begin jaren tachtig opgang maakte in het Verenigd Koninkrijk en de third wave of ska-revival van begin jaren negentig. Op
Fins Que Sorti El Sol (vrij vertaald "tot de zon opkomt") brengt High Times ode aan al deze substromingen, daarbij vlot afwisselend tussen Catalaans en Engels. Op de zomerse opener
Fa Calor ("het is warm") krijgt de zevenkoppige bende daarvoor het gezelschap van
La Troba Kung-Fú's Joan Garriga en Carles Belda (El Belda I El Conjunt Badabadoc) en elders op het album duikt ook Sergi 'Xeriff' Monlleó van
Dr. Calypso nog even op.
www.hightimes.cat |
www.kasbamusic.com |
www.xmd.nl
Van De Ramah is dan weer een project van het trio Cometa, Perico en Rafita Selecter. Met hun debuutalbum
Nuestra Arma wilde het drietal naar eigen zeggen ode brengen aan de verschillende substromingen die het reggaegenre kleur geven. Het album opent met
Van De Ramah II, een tune in de digitale dancehall stijl van de jaren tachtig van de vorige eeuw (een productie van het Sevilliaanse Vaporetto Sound), maar Van De Ramah serveert op
Nuestra Arma net zo goed new roots (
No More Fiction), raggamuffin (
Hey Gyal) en dancehall (
Son,
Paz), met veel ruimte voor de trombone van Josep Blanes. Enige vocale gast op
Nuestra Arma is de Barcelonese singjay
Sr. Wilson die in 2012 al indruk maakte met zijn eigen
Good Man Style album (eveneens verdeeld door Kasba Music) en hier zijn opwachting maakt in
Danger. Het hele album werd opgenomen en vakkundig gemixt in de
La Panchita Studio van Ibon Larruzea aka.
Chalart58 in Barcelona.
www.kasbamusic.com |
www.xmd.nl
door
tim | 16 juli 2014 |
Plaatjes |
Na
Studio Cameroon uit 2006 is
Tiger Run Sally Nyolo's tweede album voor het
Riverboat Records label. De titel van het album is een knipoog naar Sally's Kameroense bijnaam Mó Ngone Metame Mezeï (vrij vertaald "dochter van de tijger's snorharen") en is geïnspireerd op het moment net voor de tijger aanvalt. Nyolo beweert bovendien een haast sjamanistische connectie te hebben met het dier, dat haar onder andere inspireert bij het schrijven van haar nummers. Op
Tiger Run wisselt Nyolo af tussen haar moedertaal het
Eton en Engels en Frans. De Kameroense maakte ooit nog deel uit van
Zap Mama en echo's uit die periode zijn ook op dit album nog hoorbaar (opener
Bigjegui, jazzy titelnummer
Tiger Run en vooral
Welcome, een kritiek op onze westerse consumptiemaatschappij die zo uit het universum van
Marie Daulne lijkt te komen). Op zijn minst origineel te noemen is de samenwerking met de Franse sopraan Nathalie Leonoff voor
Le Faiseur De Pluie Par Tous Les Temps en
Kilimanjaro is een heerlijk funky ode aan Afrika's hoogste piek. Voor wie houdt van de mix van authentieke Afrikaanse elementen met westerse genres als jazz, pop en funk, zoals die destijds ook al populair gemaakt werd door Zap Mama, heeft met
Tiger Run een wereldalbum in handen. Sally Nyolo bewijst nog maar eens dat ze Marie Daulne al lang niet meer nodig heeft.
www.sallynyolo.com |
www.worldmusic.net |
www.musicwords.nl
door
tim | 15 juli 2014 |
Interviews |
Met hun vorig jaar verschenen debuutalbum
Hotel Univers maakte het Congolese
Jupiter & Okwess International veel indruk en we wilden hen dan ook absoluut eens live aan het werk zien. Met hun
energieke set op het Wereldfeest in Leuven ongoochelden ze allerminst. Wie er niet bij kon zijn, kan op vrijdag 25 juli nog terecht op
Sfinks Mixed en op 3 augustus op
Esperanzah. In afwachting serveren we u alvast volgend gesprek met bandleider Jean-Pierre 'Jupiter' Bokondji!
Lees verder
door
tim | 11 juli 2014 |
Plaatjes |
Met muzikanten uit
Antigua,
Dominica en
Jamaica in de rangen, is de Amerikaanse
418 Band haast een perfect belichaming van
de Caraïben, iets dat ook gereflecteerd in het repertoire van de band, een mix van soca, reggae, dancehall,
cadence en
zouk. Dat zelfde Caraïbische feestrecept krijgt u ook voorgeschoteld op hun debuutalbum
Midnight Caller. De Dennis Brown cover
Should I, slecht ingezongen en met een magere instrumentatie, is wat ondergetekende betreft de enige uitschuiver in de tracklist, maar feestelijke tracks als
Henrietta of
Plane Ticket laten je dat mindere nummer meteen weer vergeten. Voorlopig raakte dit feestorkest uit
Jacksonville in Florida de oceaan nog niet over, maar we zien hen zo op het podium staan op festivals als
Antilliaanse Feesten,
Afro-Latino of
Afro C.
door
tim | 3 juli 2014 |
Plaatjes |
Na de breuk met
Real World Records in 2012 (dit nieuwe album verschijnt op Dubulah's eigen Echomaster label en wordt verdeeld door
Independent Records Ltd) lijkt Nick Page ook muzikaal een andere richting te zijn ingeslagen. Weg zijn de Ethiopische invloeden die
Dub Colossus zo uniek en interessant maakten en wat overblijft is een, weliswaar oerdegelijk, reggaealbum met veel dubinvloeden en de blik stevig op Jamaica gericht. Blijkbaar werd het financieel onhoudbaar om de Ethiopische muzikanten steeds maar weer naar Europa laten over te komen en op
Addis To Omega werkt Dubulah dan ook vooral met "lokale" artiesten: Justin Adams, de helft van
JuJu, op gitaar, Dr Das van
Asian Dub Foundation op bas (ook al van de partij voor
Dub Me Tender Vol. 1 + 2) en vocals van onder andere zangeressen
PJ Higgins en
Natacha Atlas (die opduikt voor het oriëntaals getinte
The Shape Of Things To Come), veteran deejay Joseph Cotton en Mykael S. Riley (ooit nog actief bij Steel Pulse). Vrij uniek is het toepasselijk getitelde
A Voice Has Power waarvoor Dubulah beroep deed op keelzanger Albert Kuvezin, één van de stichtende leden van
Huun-Huur-Tu en tegenwoordig vooral actief met zijn eigen band
Yat-Kha. Voor
Madmen, naam Dubulah zelfs voor de eerste keer zelf de honneurs achter de microfoon waar en gelukkig krijgt ook de uitstekende blazerssectie Horns Of Negus (Ben Somers, Nell Waters en Bob Dowell) nog steeds veel ruimte op
Addis To Omega (check zeker eens
Keep On Rocking of de heerlijke instrumentals
Soft Power en
Tale Of 2 Cities).
www.dubcolossus.org |
www.irl.org.uk |
www.xmd.nl
door
tim | 3 juli 2014 |
Plaatjes |
Ondergetekende heeft nooit een bal om voetbal gegeven (hebt u hem?) en het hele
wereldbekercircus in Brazilië boeit ons dan ook allerminst, maar het geeft ons wel het perfecte excuus om te trachten u te blijven overladen met Braziliaanse releases. Neem nu deze
Mundo Meu van
Flavia Coelho; technisch gezien misschien niet helemaal een Braziliaans album, want Flavia woont al een hele poos in Frankrijk, maar dit is toch Brazilië zoals wij dat het liefst horen. Met haar debuutalbum
Bossa Muffin zorgde Coelho al in 2012 voor
één van de grote wereldmuziekverassingen van dat jaar en ook opvolger
Mundo Meu is een pareltje van een zomeralbum geworden. Flavia had blijkbaar niet alleen
op ons indruk gemaakt, bewezen door gasten als
Patrice, Tony Allen en rapper
Speech van
Arrested Development, die allen een bijdrage leveren op
Mundo Meu. Voor
Mundo Meu neemt Flavia ons opnieuw mee naar haar wereldje waar de soundtrack nog steeds die aanstekelijke mix van reggae, samba en bossa nova is, maar op dit album zijn ook invloeden uit genres als
afrobeat (
People Dansa met Tony Allen) en voor
Power Of The Money zelfs
Shantel-achtige Balkan beats te horen.
www.flaviacoelhomusic.com |
www.discograph.com
