In de relatief korte levensduur van onze wereldmuziekblog hebben we al meermaals moeten afscheid nemen van legendes en held(inn)en.
(lees verder)
Laatste Reacties
Carolina Vallejo (Adedeji - Yoruba …): Thank you!! This is truly wonderful Babbe (Adedeji - Yoruba …): Wow, dankjewel, Tim, I love it! Robin Pay (Kid Dynamite - Ku…): Best jammer dat opa Arthur Pay, die met beide heren… Luc Bafort (Moonlight Benjami…): de live show gezien in AB club 9-2; geweldige zange… Jesus (Songhoy Blues - R…): The sound studio is very good Peter "Baobab" Ge… (The Souljazz Orch…): Super sympathieke mensen ook. Ik heb ze in Gent gez… ozuna (Don Omar dubbel): Skreeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee ozuna (Don Omar dubbel): One of the best artists at the time and still conti… tim (Radio Mukambo #33…): Beste beide programma’s hebben jammerlijk besloten … Vinnie (Radio Mukambo #33…): Waar blijven de wekelijkse radio Mokambo shows op t… Jonas (Brazzmatazz - Tur…): Brazzmatazz is de max!! Benieuwd naar de nieuwe pla… Karahuevo (Dinamo - Ahora Ba…): Muy infantil para gente tan mayor. Nada nuevo. :( tim (Interview met Azi…): beste, dan vermoed ik dat u de Marokkaanse agenda d… tim (Dia de los Muerto…): Mijn excuses, ik kende jullie initiatief niet… Laat… Sonico Production… (Dia de los Muerto…): De Mexicaanse El Dia de los Muertos was voor het ee…
De kristallen jubileumeditie van Couleur Café kon op een recordopkomst rekenen. Gespreid over drie dagen (waarvan twee uitverkocht) lokte het 20 jaar jonge urban wereldmuziekfestival niet minder dan 73.000 enthousiastelingen naar het uiterst gezellig aangekleede Brusselse festivalterrein. Voor het eerst kon er tijdens het festival gekampeerd worden en hoe het er daar aan toe ging hebben we niet uit eerste hand. Als avontuurlijk aangelegde muziekliefhebbers kampeerden we — net zoals op vrijdag en zaterdag — liever frontstage. Daar ging het er ook bijzonder warm aan toe en dan hebben we het niet alleen over het stralend festivalweer. Tijd voor deel drie van ons festivalverslag, dat naar goede gewoonte rijkelijk voorzien is van kijkmateriaal.
La Minor werd in 2000 in Sint Petersburg opgericht door Slava Shalygin, Alexander Yezhov en Pyotr Ketlinsky, maar hoort stilistisch gezien eerder thuis in Odessa, de belangrijkste havenstad in Oekraïne en een smeltkroes van nationaliteiten. Muzikaal gezien houdt La Minor het midden tussen Russisch chanson, folk, jazz en zogenaamde Odessa klezmer. Hun teksten over gangsters, prostituees, de gevangenis en — het blijft Rusland — alcohol, zijn geïnspireerd op de blatnjak, tijdloze smartlappen die ondertussen tot de Russische folklore behoren maar desalniettemin verboden waren tijdens het communistische regime en dus alleen ondergronds of in de huiskamer te horen waren.
Dag twee van de driedaagse wereldmuziek hoogmis in hartje Brussel. Ergens in de namiddag ontwaakt Couleur Café langzaam onder een stralende festivalzon. Zodra de kleurrijke festivalgangers op het Tour & Taxis terrein binnenstroomden kon het multiculturele feest beginnen. Net zoals vrijdag konden we op zaterdag ook weer aan de verlokkingen van kleurrijke kraampjes, randanimatie, de grote en kleine Rue de bien manger en verraderlijke cocktails weerstaan en kozen resoluut voor de muziek. Ons concertspoor slingerde wederom tussen het Titan, Univers en Fiesta podium en wat we daar aan fijne ontdekkingen en oude bekenden tegenkwamen willen we allerminst voor onszelf houden.
Pablo Milanés (Cubaans zanger en dichter, speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van de Cubaanse Nueva Trova, samen met Silvio Rodríguez and Noel Nicola.) en Chucho Valdés (Cubaans pianist, orkestleider en componist. Richtte de benkende Cubaanse groep Irakere op.) zijn al jaren bevriend, maar die vriendschap mondde tot nog toe niet uit in een creatieve samenwerking. Maar nu is er dus deze Mas Alla De Todo en dat is misschien niet onmiddellijk de meest voor de hand liggende plaat geworden. Milanés en Valdés nemen je als het ware mee naar de lounge van het legendarische Hotel Nacional in Havana, want het duo beperkt zich zowat een uur lang tot een minimalistisch doch virtuoos samenspel van piano en zang. Je voelt in alles dat beide heren dit album vooral voor zichzelf hebben opgenomen, maar het resultaat is tijdloos.
Van de crisis was vrijdagavond in Brussel weinig te merken. Met een slordige 25.000 bezoekers mag Couleur Café weer een uitverkochte festivaldag op zijn palmares schrijven. Drie dagen lang deed het Tour & Taxis terrein dienst als de gezelligste en meest exotische côté van onze hoofdstad. Het weer zag er aanvankelijk even tropisch uit, al verhinderde een stevige wind en een pak wolken de broeierige temperaturen. Eenmaal aangekomen bleken de concerttenten van het vertrouwde festivalterrein een stoelendans ondergaan te hebben. De gigantische Titan tent van vorig jaar werd omgedoopt tot Univers en een nieuw openlucht podium in de vorm van een kolossale boombox kreeg de naam Titan mee. Samen met de Fiesta tent mochten die drie podia drie dagen lang weer heel wat muzikaal vuurwerk uit alle uithoeken van onze planeet huisvesten. Wij stippelden op vrijdag een festivalroute uit langs — naar onze bescheiden mening — de smakelijkste concerten en vertellen u graag of we het bij het rechte eind hadden.
Terwijl wij op Festival Mundial van het ene concert naar het andere concert aan het joggen waren viel in het Limburgse Bree evenveel werledmuziek te rapen op het Afro-Latino festival. Vliegende reporter Jeroen Revalk van Radio 1 bracht via telefoon live verslag uit vanop Afro-Latino en dat kun je hieronder herbeluisteren. Net zoals ons had Jeroen de eer om de Malinese nachtegaal Oumou Sangaré te interviewen en dat stukje video vind je op klara.be — waarvoor dank, Jeroen!
Dat de gemiddelde bezoeker op Festival Mundial weer ogen, oren, neuzen en smaakpapillen te kort kwam, zal na het lezen van onze festivalverslagen wel duidelijk zijn. Gelukkig hadden de mensen van NPS dat probleem vooraf al door en pasten middels een bandopnemertje daar een mouw aan. Naast de rechtreekse uitzendingen op Radio 6 — die je in één, twee en drie delen kan herbeluisteren — zijn er ook veel concerten, jawel, integraal te beluisteren. Hieronder alvast een overzichtje van wat je aan audiomateriaal op mundial.radio6.nl kunt vinden. Tenslotte nog dit: de TV reportage op Nederland 3 kun je hier bekijken.
Op de tweede en laatste dag van het multiculturele feest bij onze noorderburen kregen we opnieuw keuze uit een schijnbaar ontelbaar aantal acts uit elke uithoek van onze planeet. Hoewel we de keuze op zaterdag bezwaarlijk eenvoudig konden noemen stonden we op zondag (gezien het grote aantal tropicalidad.be favorieten in de line-up) voor een nog gecompliceerder vraagstuk. Voorts hadden we aan die talloze concerten graag nog enkele interviews vast geknoopt en zo heb je al snel een propvol programma — wat op het tropicalidad.be hoofdkwartier beter bekend staat als een ongemeen boeiende zondag. De festivalzon had een prima plaatsje uitgekozen boven het groene Leijpark, alwaar het Festival Mundial voor de 22ste keer zijn kleurrijke zelf kon wezen. We baanden ons met plezier een weg tussen de mensenmassa en die muzikale wereldreis willen we natuurlijk niet voor onszelf houden.
Het liet even op zich wachten maar afgelopen weekend is het festivalseizoen officieel gestart op tropicalidad.be. En meteen stonden we voor hartverscheurende keuzes. Ongelukkigerwijs valt dit jaar zowel de Limburgse wereldmuziek oase Afro-Latino festival als het Tilburgse multiculturele feest Festival Mundial in hetzelfde weekend. Drie jaar geleden — in de duistere begindagen van deze blog — werden we tot net over de Belgische grens gelokt door een smakelijke affiche, waarvan een handvol concerten onder de noemer memorabel de geschiedenis zijn ingegaan. Hoog tijd dus om Festival Mundial nog eens een bezoekje te brengen. Maar daar houdt het keuzeprobleem niet op: verscholen in het groen van het Leijpark staan zes podia opgesteld die tijdens de twee festivaldagen niet minder dan 84 acts huisvesten. Met veel plezier en evenveel foto's doen we ons concert-traject op de eerste festivaldag uit de doeken.
De komende twee weken wordt het moeilijk om niet op een wereldmuziekfestival verzeild te graken. Zowel grote kleppers als Afro-Latino festival (Bree), Festival Mundial (Tilburg), Couleur Café (Brussel) als hun kleinere broertjes Festival a lo Cubano (Leuven), Tropiscala (Overijse), Feest in 't Park (Brugge) of BorgerRio (Antwerpen) vullen de tropicalidad.beagenda. Voor we zelf — en hopelijk jullie massaal met ons — daar de tanden in gaan zetten, blikken we al even vooruit op wat er wereldmuziekgewijs in juli 2009 te beleven valt.
Op de vier zaterdagen in juli presenteert Colora festival (Leuven) telkens twee concerten in het binnenplein van de Romaanse poort. Op hun affiche verrassend veel tropicalidad.be helden, waaronder de swingende accordeon van Jaune Toujours (11 juli), de betere mestizo van La Troba Kung-Fú (18 juli) en uiteraard de sensuelemoves en het hemelsestemgeluid van de Ivoriaanse Dobet Gnahoré (25 juli).
Ook het driedaags Cactus festival (10-12 juli, Brugge) geeft hun eerste festivaldag een tropisch tintje en het resultaat is niet mis: zowel Bunny Wailer, de legendarische reaggae-held én hoeder van het muzikale Bob Marley-erfgoed, de barvoetse wereldverbeteraar Micheal Franti en zijn makkers van Spearhad als de wereldberoemde singer-songwriter Tracy Chapman zijn van de partij. Een beetje ongelukkig staat het prettig gestoorde ska collectief Babylon Circus op de laatste dag geprogrammeerd.
De twee grootste festivals van de maand juli zijn klaarblijkelijk nog druk aan hun line-up aan het sleutelen. De webstek van Polé Polé (18-27 juli, Gent) bloklettert nog steeds "Website coming soon" en van Sfinks Mixed (24-26 juli, Boechout) kregen we al een eerste lading namen door, maar daar komen we later uitgebreid op terug.
De Spaanse, of toch voornamelijk Barcelonese mestizo beweging, voortgetrokken door helden als Manu Chao en het andersglobalistische artiestencollectief Radio Chango, kende de afgelopen jaren een ongekende wildgroei. Hiermee zetten bands als Ojos de Brujo, La Troba Kung-Fú alsook de mestizo ontdekking van vorigfestivalseizoenCalima een herkenbare stempel op de electische mix van flamenco, latin, hiphop, reggae en punk. Nu blijkt die mestizo-microbe ook in de straten van Lissabon toe te slaan en schiet aldaar een heuse wereldfusionscene wortel — Lisboa fusão voor de ingewijden. Terrakota, één van de voortrekkers van deze musica mestiça, is binnenkort te bewonderen in de Fiesta tent van Couleur Café en bij wijze van voorbereiding richten we de tropicalidad.be spotlight met plezier op hun recentste release Oba Train.
Vorig jaar vroegen we ons nog af of Baaba Maal hoegenaamd nog met een studio-album op de proppen zou komen. Het ongemeen straffe Missing You (mi yeewnii) was inmiddels 7 jaar oud, en Baaba Maal leek meer tijd te besteden aan zijn talrijke nevenprojecten in Senegal. Weinig liet uitschijnen dat hij toen wellicht al terug in de Palm Studios zat aan de Londonse Kensington Park Road. Sinds 1 juni ligt het resultaat daarvan in de winkelrekken. Television is weerom een knap staaltje van de grenzeloze worldbeat die we van Baaba Maal gewoon zijn. Maar toch kan de plaat niet tippen aan zijn voorgangers. Het vocale werk wordt wat al te dikwijls overgelaten aan Sabina "Brazilian Girls" Sciubba. En ook de typische minimalistische gitaarmelodieën zijn net iets teveel verwesterd door Barry Reynolds, Maal's nieuwe producer. Die maakte van Television een vlot en tijdloos plaatje, maar naar mijn smaak bevat het nét wat te weinig weerhaakjes om evenveel te beklijven als Missing You of Firin in Fouta.
Drie jaar geleden bracht de van Kaapverdische origine Sara Tavares haar tweede studio album Balancê (beluister) uit, een intieme plaat doorspekt met sprankelend gitaarwerk. De Portugese singer-songwriter zet, na de eerder energieke live-registratie Alive in Lisboa, met Xinti (beluister) die intimistische trend verder.
Als Portugese met Kaapverdische roots groeide Sara op tussen twee culturen, wat haar niet weerhield om als zestienjarige op twee Portugese talentenjachten te triomferen. De Afrikaanse invloeden kregen pas later in haar muzikale carrière een meer prominentere plaats, en dat hoor je ook op Xinti. Sara's sensuele stem en melodieuze arrangementen maken de plaat heel toegankelijk, maar moet hierdoor wat inboeten op de meer gekruide Afrikaanse ingrediënten. De sprankelende gitaarpartijen op de (naar mijn mening) toptracks Bué (você é...) en Di alma — die bij momenten een zweem Braziliaanse samba in zich dragen — hadden wat mij betreft meer in de spotlight mogen staan. Aldus mijn verdict: een intieme, ingetogen album met enkele prima composities die in zijn geheel wat slagkracht mist.
De kristallen jubileumeditie van Couleur Café kon op een recordopkomst rekenen. Gespreid over drie dagen (waarvan twee uitverkocht) lokte het 20 jaar jonge urban wereldmuziekfestival niet minder dan 73.000 enthousiastelingen naar het uiterst gezellig aangekleede Brusselse festivalterrein. Voor het eerst kon er tijdens het festival gekampeerd worden en hoe het er daar aan toe ging hebben we niet uit eerste hand. Als avontuurlijk aangelegde muziekliefhebbers kampeerden we — net zoals op vrijdag en zaterdag — liever frontstage. Daar ging het er ook bijzonder warm aan toe en dan hebben we het niet alleen over het stralend festivalweer. Tijd voor deel drie van ons festivalverslag, dat naar goede gewoonte rijkelijk voorzien is van kijkmateriaal. 
De Spaanse, of toch voornamelijk 
Drie jaar geleden bracht de van 