Çiğdem Aslan - Mortissa

Çiğdem AslanRebetiko mag ons West-Europeanen dan wat melancholisch in de oren klinken (het genre kreeg niet voor niets de bijnaam “de Egeïsche blues”) in Turkije en Griekenland is het nog steeds de vrijheidsmuziek van de onderklasse en gezien de gebeurtenissen in zowel Griekenland als Turkije (het album wordt trouwens opgedragen aan alle “mortissas” die hun mannetje stonden tijdens de protesten op het Taksim-plein) is het misschien niet meer dan passend dat Çiğdem Aslan, een jonge zangeres van Koerdisch-alevitische afkomst, het genre een nieuwe wind geeft. Rebetiko ontstond in het Ottomaanse Rijk van de jaren twintig van de vorige eeuw en kan ruwweg opgedeeld worden in twee sub-genres: enerzijds Griekse, vooral door het geluid van de bouzouki voortgedreven, rebetiko en anderzijds haar meer oriëntaalse broertje smyrneika. In de tracklist van Mortissa (“sterke onafhankelijke vrouw”) vinden we nummers als Pane Gia To Praso (“op zoek naar prei”), een verborgen ode aan de hasj, Ferece is de smeekbede van een vrouw die wil ontsnappen aan de greep van de sluier en in Çakici staat dan weer de outlaw Mehmet Efe centraal. Het zal dan ook niet verbazen dat deze rebelse muziek tijdens de jaren dertig van de vorige eeuw een tijd lang flink gecensureerd en zelfs in de ban geslagen werd en dat zowel in Griekenland als Turkije!

www.cigdemaslan.com | www.asphalt-tango.de

Interview met Ondatrópica @ Couleur Café

Interview met Ondatrópica (Couleur Café 2013)Couleur Café 2013Nu het Couleur Café festival meer en meer de urban toer begint op te gaan zijn echte wereldmuziekacts een zeld­zaamheid aan het worden. Uit­zon­de­ring op de regel en een waar pareltje in de programmatie was dit jaar Ondatrópica, een eerbetoon aan de Colombiaanse muziek en een project van Will Holland en Mario Galeano waarvoor de heren een keur aan oud en jong talent hebben samengebracht. Na een gesmaakte set doken wij met beiden heren in enkele decennia Colombiaanse muziekgeschiedenis.

Lees verder

El Son De La Chama - Consciencia

El Son De La ChamaHoe dieper Spanje wegzinkt in een economische crisis, hoe meer reactionaire mestizo-bands er in het land als paddenstoelen uit de grond blijven rijzen. Aan het rijtje Zulu 9.30, La Pegatina, Macaco, Che Sudaka enzovoort kunnen we nu ook El Son De La Chama (vrij vertaald “de son van de jongeren”) toevoegen. Deze bende Tarragonezen brengen het er met hun debuut Consciencia allerminst slecht vanaf. Hun mix van punk, ska, reggae met Latijns-Amerikaanse invloeden is allerminst vernieuwend, maar de nummers op Consciencia blijven moeiteloos overeind. De stem van Sisco Romero doet tenslotte bij momenten denken aan die van Dani ‘El Mono Loco’ Carbonell van Macaco.

www.elsondelachama.com | www.kasbamusic.com

Xamanek - Somos Mundos

XamanekOndergetekende maakte pas op de recentste editie van het Sfinks Mixed festival kennis met Xamanek, maar deze band uit Luik timmert eigenlijk al sinds 1997 aan de weg. Aanvankelijk focuste de band rond de Chileense broers Pincheira - toen nog Xaman-ek - op een mix van rock en funk met elementen uit de Zuid-Amerikaanse muziek. In 2010 vond Xamanek een nieuwe wind; de band begon te experimenteren met invloeden uit genres als reggae, cumbia, merengue en de muziek uit de Andes, en dat resulteerde uiteindelijk ook in een twee album: Somos Mundos. Somos Mundos is een haast perfect mestizo schijfje maar dan van Belgische makelij. Wie de band iets beter wil leren kennen bekijkt best eens de minidocumentaire die ook op de site van de band terug te vinden is.

Lees verder

Minyeshu - Black Ink

MinyeshuVoor de opvolger van het uit 2008 daterende Dire Dawa gooide Minyeshu het over een heel andere boeg en dat levert een album op dat een pak groovier en elektronischer klinkt. Deels verantwoordelijk voor die nieuwe sound zijn Stefan Kruger en Stefan Schmidt van Zuco 103. Opener Zare (“vandaag”) zet meteen de toon voor de rest van dit gevarieerde album (titelnummer Jopia/Black Ink is een vrolijke Afropop-track die meteen aanzet tot meezingen, voor Metche gaat Minyeshu de reggaetoer op en Yilemedal is Ethiopische r&b). Minyeshu levert met Black Ink een modern Ethiopisch album af zonder daarbij haar wortels uit het oog te verliezen. Aanrader!

www.minyeshu.nl