Black Flower - Black Flower EP

Voor Black Flower heeft saxofonist Nathan Daems een aantal verwante zielen (Jon Birdsong - kornet, Wouter Haest - keyboard, Simon Segers - drum, Filip Vandebril - bas & effecten) rond zich verzameld waarmee hij de grenzen van de Ethio-jazz aftast. Voor een volwaardig album moet u nog even geduld oefenen, maar als opwarmertje kunt u zich bij de concerten van Black Flower al deze titelloze vijf tracks tellende EP aanschaffen. Soms (Mon Ange Diabolique) is de muziek van Black Flower eerder jazz dan Ethiopisch (en I Threw A Lemon AT That Girl nijgt dan weer naar lekkere groovy afrobeat), maar op de meeste nummers is Mulatu Astatke nooit veraf (check zeker eens het schitterende Fly High, Oh My!). De EP besluit met Almaz een herwerking van Mahmoud Ahmed’s Almaz Men Eda New. Laat dat album maar komen!

www.blackflower.be | www.zephyrusmusic.be

Da Lata - Fabiola

Met Fabiola laat Da Lata, het Londense collectief rond Chris Franck en Patrick Forge, na een afwezigheid van tien jaar eindelijk nog eens van zich horen. Fabiola gaat verder waar Serious (Palm Pictures, 2003) destijds eindigde en beide heren zorgen nog steeds voor een gesmaakte mix van westerse elektronica en dance met elementen uit de Braziliaanse (Deixa feat. Jandira Silva, Um Amor A Mais feat. Luisa Maita) en West-Afrikaanse muziek (NYJ feat. Diabel Cissokho), maar even goed de spoken word traditie van Last Poets of Gil Scott-Heron (Monkeys And Anvils feat. Rich Medina & Finn Peters) of zelfs een meer rockgetint nummer (Don’t Give It Up feat. Luiz Gabriel Lopes & Fabricio FBC). Groovy aanrader!

www.dalatamusic.com | www.agogo-records.com

Jaune Toujours - Routes

De laatste keer dat Jaune Toujours deze pagina’s haalde was de Brusselse band druk in de weer met de Beninese Gangbé Brass Band, een samenwerking die uiteindelijk uitmondde in Afrobelbeat (Be/Nin). Uit die EP vinden we Ciel Orange terug in de track list van Routes en ook voor C’est Parti (À La Rencontre Des Gens Perdus kreeg Jaune Toujours de assistentie van Martial Ahouandjinou, trombonist bij Gangbé Brass Band. Laat u trouwens niet vangen door de feestelijke sound van de nummers op Routes; achter de mix van punk, pop, jazz, dub, ska en Balkan schuilen vaak inhoudelijk diepzinnige nummers: Petit Chateau verwijst naar het Klein Kasteeltje in Brussel en gaat over de hoop om op een dag toch te kunnen zeggen dat het allemaal de moeite was, All Eyes gaat over het feit dat rechts en links tegenwoordig allebei naar het centrum wijzen en Rainbow Song is een eerbetoon aan de indrukwekkende sing-along die tienduizenden Noren op 26 april 2012 hielden met Pete Seeger’s My Rainbow Race, als antwoord op de uitlatingen van de extreemrechtse terrorist Anders Breivik die het nummer een voorbeeld van Marxistische indoctrinatie noemde. Feest voor lichaam en geest!

Jaune Toujours speelt op 29 september aanstaande op Fiesta Mundial in Balen en op 9 januari in de Antwerpse Roma!

www.choux.net

Gogol Bordello - Pura Vida Conspiracy

Met Pura Vida Conspiracy is voor Gogol Bordello frontman Eugene Hütz de cirkel mooi rond; voor het eerst in lange tijd keerde hij terug naar zijn moederland Oekraïne en laat het nu net die trip naar Kiev zijn die hem in het reine bracht met zijn positie als ultieme buitenstaander. Hoewel Hütz voor Pura Vida Conspiracy opnieuw samenwerkte met Andrew Scheps klinkt dit album een pak ruiger en meer rock geïnspireerd dan voorganger Trans-Continental Hustle. De band pendelde heen en weer tussen Mexico, Paraguay en de Verenigde Staten en nam een dertigtal songs op waarvan er uiteindelijk twaalf geselecteerd werden voor dit album. Hütz pikte de uitdrukking “pura vida” (letterlijk vertaald “puur leven”) op tijdens zijn reizen door Latijns-Amerika en zag daarin de identiteit van Gogol Bordello weerspiegeld. Wie de anarchistische in-your-face partymuziek van Gogol Bordello wel kan pruimen zit ook met dit album weer goed.

Gogol Bordello komt Pura Vida Conspiracy op 7 december voorstellen in de Brusselse AB!

www.gogolbordello.com | www.atorecords.com

Rotimi & De Afrophonik Crew - Vision

Olurotimi Hundeyin aka. Rotimi is een naar de Verenigde Staten uitgeweken Nigeriaanse trompettist die nog een tijd lang diende in Femi Kuti’s Positive Force en met Vision voor één van de wereldmuziekverrassingen van 2013 zorgt. Met een mix van afrobeat, jazz, hip-hop, soul en reggae creëerden Rotimi & De Afrophonik Crew een pareltje van een album. Keresimesi, de meest aanstekelijke track op Vision is zowaar een kerstnummer, maar als kerst zo swingt, malen wij daar allerminst om!

www.xmd.nl

Jaipur Kawa Brass Band - Dance Of The Cobra

Wie benieuwd is waar Red Baraat zoal de mosterd haalde kunnen we zeker Dance Of The Cobra van Jaipur Kawa Brass Band aanraden. Deze Indische fanfare werd in de tweede helft van de jaren negentig van de vorige eeuw opgericht door tablaspeler Hamid Khan en telt naast zigeunermuzikanten uit Rajasthan ook een Kalbelia danseres en zelfs een fakir in de rangen. De titel van het album verwijst zowel naar de dans die de Kalbelia traditioneel uitvoeren als naar het feit dat de Kalbelia bekendstaan als begenadigde slangenbezweerders. Voor de muziek op Dance Of The Cobra liet Hamid zich inspireren door Bollywood soundtracks, Indische pop en folk en klassieke Indische muziek. Voor de beet van deze cobra hoeft u niet bang te zijn!

www.kawamusic.in | www.worldmusic.net | www.musicwords.nl

The Garifuna Collective - Ayó

Iets meer dan vijf jaar is het ondertussen alweer geleden dat Garifuna boegbeeld Andy Palacio vroegtijdig het tijdelijke met het eeuwige wisselde. Dat zijn plotselinge dood de rest van zijn bandleden verweesd achterliet hoeft weinig betoog, maar The Garifuna Collective is niet bij de pakken blijven zitten en nu is er dus deze Ayó (“vaarwel”), een album dat voor een groot deel als een eerbetoon aan Palacio werd opgevat (zowel opener Ayó als afsluiter Seremei Buguya, vrij vertaald: “dankzij jou”, zijn odes aan de man). Andy zomaar vervangen was geen optie en dus werkte de band met verschillende vocalisten al vult Lloyd Augustine wellicht nog het best Palacio’s schoenen. Andy Palacio is trouwens niet het enige lid dat The Garifuna Collective de afgelopen jaren te betreuren had, want ook percussionist Giovani ‘Ras’ Chi en vocalist Justo Miranda lieten het leven. Chi haalde het plaatselijke nieuws toen hij tijdens een ritje met de fiets werd neergeschoten en Miranda pende nog afsluiter van het album Seremi Buguya, waarin hij opmerkt: “Jij stierf tenminste als een koning. Wanneer ik sterf zal niemand zich daar wat van aantrekken.”; ironisch genoeg stierf Miranda aan een hartaanval terwijl hij onder een boom zat ergens in Honduras en hoorden de andere bandleden pas weken later van zijn dood! Wie al van de albums van Andy Palacio en Aurelio Martinez hield, zal ook van deze Ayó smullen. Een van de wereldmuziekaanraders voor 2013!

Wie eens live wil meefeesten met The Garifuna Collective kan op 3 oktober terecht in de Brusselse Molière.

www.garifunacollective.com | www.cumbancha.com | www.stonetreerecords.com