Bassekou Kouyate & Ngoni Ba - Miri

Voor Miri ("droom" of "overpeinzing" in het Bambara), een album waarop de ngoni-meester flirt met krachttermen als liefde, vriendschap en familiewaarden, trok Bassekou Kouyate naar Garana, zijn geboortedorp gesitueerd aan de oever van de Niger tussen de hoofdstad Bamako en Segou. Miri is vooral een erg persoonlijk album geworden. Zo gaat afsluiter Yakare over Bassekou's onlangs overleden moeder die de steunpilaar van de familie was: "When your mother dies it is like someone tears out the door of your house." en heeft hij het in Deli dan weer over ware vriendschap, want: "Too many people today sacrifice friendship for money!". Een van de meest in het oor springende tracks op 'Miri' is 'Wele Ni', het verhaal van een koning in Segou koro (het oude Segou, de vroegere zetel van het Bambara-rijk), die meende zo machtig en belangrijk te zijn dat hij het niet langer nodig vond om zijn onderdanen met het nodige respect te behandelen, maar al snel merkte dat hij zonder zijn volk niks te betekenen had. Met het nummer trekt Bassekou een parallel met de huidige verdeeldheid in de Malinese maatschappij. In Wele Ni bespeelt Kouyate zijn ngoni met een flessenhals, wat een sound oplevert vergelijkbaar met die van de Amerikaanse slide gitaar, en is ook de stem van Abdoulayé Diabate te horen.

Lees verder

Kel Assouf @ AB

Amper een dag na het stomende Afro-funkfeestje van Gyedu Blay Ambolley en zijn Sekondi Band tekenen we alweer present in de AB Club alwaar het Belgisch-Nigerees-Algerijnse Kel Assouf hun nieuwe album Black Tenere kwamen voorstellen. Tijd voor een avondje Sahara 2.0!

Lees verder

Gyedu Blay Ambolley & Sekondi Band @ AB

Afgelopen woensdag kregen we dankzij het Duitse Analog Africa eindelijk nog eens een ware Afrikaanse muzieklegende voorgeschoteld in de vorm van Gyedu-Blay Ambolley. De man is niet alleen een levende legende in zijn thuisland Ghana, maar stond tijdens zijn lange carrière onder andere al aan de zijde van muzieklegendes als Miriam Makeba, Fela Kuti, Manu Dibango en mentor Ebo Taylor, en schreef zichzelf de geschiedenisboeken in met Simigwa-Do, een nummer uit 1973 dat ondertussen algemeen beschouwd wordt als de grondlegger van het latere rap-genre.

Lees verder

Nostalgique Kongo: Rumbas Lingala, Swahili, Kikongo & Douala 1950-1960

Voor de eind vorig jaar verschenen compilatie van Ry-Co Jazz op het Belgische Radio Martiko label schetsten we u al kort de geschiedenis en evolutie van de Congolese rumba, en deze Nostalgique Kongo gaat daar nog een stuk dieper op in. Op deze compilatie muziek uit de periode tussen 1950 en 1960, net voor beide Congos hun onafhankelijkheid verwierven en voornamelijk opgenomen voor labels als Opika (een samentrekking van opika pende, Lingala voor "wacht eens even") van de Griekse broers Gabriel Moussa en Joseph Benatar, Esengo van de Griek Dino Antonopoulos en Loningisa van de eveneens uit Griekenland afkomstige neven Athanasius en Basil Papadimitriou. Naast vroege opnames van Congolese artiesten als zanger-gitarist Wendo Kolosoy, accordeonist Camille Feruzi, multi-instrumentalist Léon Bukasa of gitarist Zacharie Elenga (beter bekend als 'Jhimmy de la Hawaïenne'), ook enkele rariteiten zoals Kameroense producties als Djombe Dikwamba of A Muna Iyo Ye Bobe van Ebenie Ebongue Bollaga en Gustave Dalle, rumba in het Douala, of opener Mpenzi Tina ("geliefde Tina") van het Keniaanse duo Isaya Mwinamo en Tom Miti in het Swahili; voorbeelden die moeten aantonen hoe populair de rumba sound destijds was in de hele midden-Afrikaanse regio. Nostalgique Kongo is een interessant archiefstuk maar klinkt bij momenten te oubollig om nog echt tot feesten aan te zetten.

www.budamusique.com | www.xmd.nl

Kel Assouf - Black Tenere

Voor Black Tenere werd het Belgisch-Algerijns-Nigerese Kel Assouf gereduceerd tot een krachtig power trio met Anana Ag Haroun op vocals en kenmerkende Gibson Flying V gitaar, producer en keyboard-genie Sofyann Ben Youssef op toetsen en Oliver Penu op drums. Anana laat er geen twijfel over bestaan: "Black Tenere is a rock album. It's a choice to give a more original touch that builds up the identity of Kel Assouf and differentiates it from the other groups of Ishumar music. For me the music has to travel and it has to be open to other sounds so that everyone can listen to the messages it carries.", en ook Sofyann Ben Youssef treedt bij: "I have been a rocker since my teens. I was trying to translate the Kel Assouf trio into a sound half way between its Nigerien roots and 70s rock, but also stoner rock, which is a music I played for many years. The rhythmic parts and synths show something from my electronic alter-ego AMMAR 808. I tried to tie together my disparate influences: electronic, ambient and rock. It was a natural thing to do after playing with Kel Assouf for all these years. The sound of the album is inspired from the musicians and their personalities, including myself.".

Lees verder

Amparanoia @ AB

In 2017 zorgde de 20ste verjaardag van debuutalbum El Poder De Machin ervoor dat Amparo Sanchez, de moeder van de Spaanse mestizo-sound, haar alter ego Amparanoia nieuw leven inblies. Na El Coro De Mi Gente, een album waarvoor ze tal van collega's uitnodigde om een nummer uit El Poder De Machin opnieuw onder handen te nemen, volgde ook een eenmalige reünie-tournee. Ondertussen bleven de concertaanvragen echter binnenstromen, nam Amparanoia afgelopen zomer de nieuwe single No Me Olvides op (in maart alweer gevolgd door Primavera), en vertrok Amparo opnieuw op Europese tournee met als eerste stop de Brusselse Ancienne Belgique! Dat laatste zal wel geen toeval geweest zijn, want het Belgische Via Lactea verzorgt ondertussen al heel wat jaren het management van Amparo.

Lees verder