A-WA - Habib Galbi

Wat Jemenitische muziek betreft beperkte onze kennis zich tot het repertoire van de te vroeg overleden Ofra Haza ('Im Nin'alu' weet u nog wel), maar met A-WA of de drie zusjes Haim, die met Habib Galbi wellicht voor de wereldmuziekrevelatie van 2016 zorgen, komt daar nu verandering in. Tair, Liron en Tagel groeiden op in Shaharut, een dorpje in het uiterste zuiden van Israel, op enkele tientallen kilometer van Eilat. Voor hun muziek putten ze uit hun Joods-Jemenitische achtergrond, aangevuld met invloeden uit dub/reggae, electro en hip-hop. De carrière van het trio kwam pas echt in een stroomversnelling terecht nadat ze besloten om Tomer Yosef van Balkan Beat Box één van hun zelfgemaakte video's toe te sturen. Yosef kon amper geloven wat hij te horen kreeg en bombardeerde de dames meteen tot het vaste voorprogramma van Balkan Beat Box. Ook in de productie van deze Habib Galbi, het langspelerdebuut van A-WA, speelde Tomer een actieve rol. Titelnummer Habib Galbi, waarvan u absoluut de bijhorende clip eens moet checken, steekt ongetwijfeld boven de andere nummers in de tracklist uit, maar ook de andere 11 tracks zullen u probleemloos kunnen overtuigen en voeren de luisteraar mee naar het meerstemmige en kleurrijke universum van de drie zusjes, die moeiteloos traditie met vernieuwing weten te rijmen.

Lees verder

Marabout Orkestra - Seven Lives

Saxofonist en componist Johann Guihard haalt als invloeden zowel de creativiteit van Souljazz Orchestra, als de groove van Herbie Hancock en het psychedelische van Barney Wilen's Moshi aan, en omschrijft Marabout Orkestra als een afro groove band. Na het beluisteren van Seven Lives, het volledig instrumentale langspelerdebuut van de vijfkoppige band, is dat een omschrijving waar ook wij ons wel in kunnen vinden, want wij ontdekten in de tracklist zowel afrobeat (L'affreux Beat, Fire In The Bush), Ethio-jazz (titelnummer Seven Lives, Mojo, Addis Blues) als soca/calypso (Socalypso), waarbij vooral opvalt dat "bassist" Malo Darcel geen basgitaar maar een sousafoon bespeelt. In ieder geval het soort schijfje waar wel voor te porren vallen!

www.maraboutorkestra.com | www.xmd.nl

Ahmed Malek - Musique Originale De Films

Jakarta Records/Habibi Funk, het Duitse label dat ons recent nog liet kennismaken met het werk van de Marokkaanse funkateer Fadoul, stelt ons deze keer deze Musique Originale De Films van de Algerijnse componist Ahmed Malek voor. Malek werd in 1932 geboren in Bordj El Kiffan en ging na een korte periode als fabrieksarbeider een opleiding volgen aan het Conservatoire d'Alger. Die legde hem geen windeieren, want naast het behalen van een hele reeks prijzen en onderscheidingen, zou hij vervolgens decennialang orkestleider van het Orchestre Symphonique De La Radio-Television Algérienne blijven en tientallen soundtracks voor films en documentaires schrijven. Net zoals bij Fadoul's Al Zman Saib ging ook aan de heruitgave (een selectie uit het originele dubbelalbum uit 1978) van Musique Originale De Films een hele speurtocht vooraf die Jannis Stürtz uiteindelijk tot bij Henya, de dochter van Ahmed en een ware schatkamer aan archiefmateriaal zou brengen. Musique Originale De Films klinkt minder Arabisch of oosters dan verwacht en doet denken aan de heerlijk melancholische soundtracks van films uit de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw.

www.jakartarecords.de

Jungle By Night - The Traveller

Toen wij de toen nog piepjonge snaken van Jungle By Night ten tijde van hun debuutalbum Hidden in 2012 leerden kennen, verkenden ze nog volop de schatkamers van de afrobeat en Ethio-jazz. Het muzikale universum van de Nederlanders is ondertussen echter een stuk uitgebreider geworden. Dat is alvast deels te danken aan de invloeden die ze opdeden tijdens reizen naar onder andere Turkije en Japan, en het luisteren naar het oeuvre van artiesten als minimalist Philip Glass en de Turkse rockzanger Barış Manço. The Traveller lijkt dan ook een meer dan toepasselijk titel en een instrument dat op het album in ieder geval een meer prominente rol heeft gekregen is de synthesizer van Pyke Pasman. Luister bijvoorbeeld maar eens naar opener Kingfisher of het geflipte Extortion, een nummer waarvoor Jungle By Night wel de soundtrack van één van de talrijke arcadespellen uit de jaren tachtig van de vorige eeuw door de mangel gehaald lijkt te hebben. The Traveller klinkt zo mogelijk nog eclectischer dan zijn voorgangers en zal echte wereldmuziekliefhebbers daarom wellicht net iets minder aanspreken, maar een band die zowel op jazz-, dance- als rockfestivals geprogrammeerd staat, maalt daar wellicht niet om.

Jungle By Night komt The Traveller live voorstellen in de Brusselse Ancienne Belgique (28/05) en staat deze zomer onder andere op Dour (13/07).

www.junglebynight.com | www.v2benelux.com

Joe Driscoll & Sekou Kouyate - Monistic Theory

Sekou Kouyate laat er geen gras over groeien. Vorig jaar presenteerde hij nog het gesmaakte soloalbum Sabaru en voor deze Monistic Theory, opgenomen in de Cumbancha studio's in Vermont, sloeg hij opnieuw de handen ineen met de Amerikaanse rapper Joe Driscoll. De titel van het album verwijst naar het monisme, een filosofisch standpunt waarbij men stelt dat de realiteit één ondeelbaar geheel vormt en dat alles kan omschreven worden als één enkel concept of systeem. Monistic Theory opent met het instrumentale Tamala waarin een spoken word intro te horen is van Oren Lyons, een Indiaanse auteur, activist en "faithkeeper". Ook opvallend is de afsluiter van het album, een uitstekende instrumentale live versie van Stevie Wonder's Master Blaster, as you've never heard the song before! Just Live is dan weer Driscoll en Kouyate's versie van "carpe diem" en in nummers als Barra en Rising Tide bewijst Sekou nog maar eens waarom hij bekendstaat als de Afrikaanse Jimi Hendrix. Na Faya, hun eerste gezamenlijke album uit 2014, klinkt de combinatie van Sekou's kora en Joe's raps op Monistic Theory misschien net iets minder verrassend, maar hun samenspel werkt nog steeds aanstekelijk.

www.cumbancha.com

Interview met Kel Assouf @ AB

Met Tikounen heeft Kel Assouf weer voor een heerlijk schijfje vol stevige woestijnrock gezorgd. Wij zagen hen live aan het werk in de AB Club waar we ook even de tijd namen om bandleider Anana Harouna aan enkele vragen te onderwerpen. Veel excuses om hen deze zomer niet aan het werk te zien hebt u trouwens niet, want Kel Assouf staat de komende maanden onder andere op het Wereldfeest (28 mei, Leuven), op Couleur Café (2 juli, Brussel) en in Open­lucht­theater Rivierenhof (12 augustus, Deurne)!

Lees verder

Yom - Songs For The Old Man

De Franse klarinettist Guillaume Humery, beter bekend als Yom, is al Jaren één van de sterkhouders in de internationale klezmer-scene. Voor Songs For The Old Man liet hij zich inspireren door het americana-genre, muziek die hij vreemd genoeg pas echt leerde appreciëren na het zien van de Australische film Mad Bastards (Brendan Fletcher, 2011) waarin de muziek van Alex Lloyd en The Pigram Brothers te horen is. Het album is opgedragen aan zijn vader die in de jaren vijftig van de vorige eeuw zelf naar de Verenigde Staten migreerde, maar net zo goed aan iedereen die ergens onderweg is of het nu om truckers, illegalen, oorlogsvluchtelingen of zigeuners gaat. Voor dit project deed Yom beroep op gitarist en bandmakker Aurélien Naffrichoux, die zich onder andere liet inspireren door de producties van T Bone Burnett, de sound van groepen als Midlake, Neko Case of The Decemberists en americana-groten als The Band of Townes Van Zandt. Voor de opnames gebruikte Aurélien haast uitsluitend vintage materiaal zoals oude Fender-versterkers, een drumstel uit de jaren vijftig van de vorige eeuw en een heleboel vintage gitaren. Als de hoesillustratie van Songs For The Old Man u wat aan een kinderboek doen denken, dan zou dat kunnen kloppen, want ze zijn van de hand van Fanny Ducassé die als auteur en illustratrice al ettelijke kinderboeken op haar naam heeft staan. Heerlijk stukje melancholie en "east meets west" in de meest letterlijke betekenis.

www.yom.fr | www.budamusique.com | www.xmd.nl

Cabruêra - Colors Of Brazil

Deze door het Tumi Music label verdeelde Colors Of Brazil is eigenlijk een heruitgave van twee albums (Visagem en Nordeste Oculto beide verschenen op het Nikita Music label) van het Braziliaanse Cabruêra uit 2009 en 2013. De band uit Campina Grande in Paraiba bestaat al sinds 1998 en mixt Braziliaanse stijlen als coco/embolada, ciranda, forro, maracatu en natuurlijk samba met invloeden uit rock (Sina De Violeiro), funk (Passarada), reggae, ska (A Pisada, Fumaça), electro, hip-hop en zelfs wat Aziatische vibes (Nordeste Oculto, Aboio Indiano). De term "cabruêra" is Portugees voor "een kudde geiten" en aangezien geiten zowat alles opvreten wat ze op hun pad tegenkomen, is de link met de sound van de band snel gelegd. Het was bovendien ook één van de bijnamen voor de bende van Lampião, ook bekend als de Braziliaanse Robin Hood of Jesse James en voor de ene een volksheld en de ander een bandiet en moordenaar. Ideale release om deze kleurrijke Braziliaanse bende te leren kennen!

www.tumimusic.com | www.xmd.nl

Ba Cissoko - Djeli

Deze Djeli van meester kora-speler Ba Cissoko is eerst en vooral een ode aan de djeli of griots, maar dit album zet tegelijk Cissoko's twintigjarige samenwerking met Nuits Métis, opgericht in Marseille in 1994 en al meer dan 20 jaar synoniem voor ontmoetingen van verschillende culturen in de Bouches-du-Rhône, culminerend in het jaarlijkse Nuits Métis Festival in juni, in de kijker. Op Djeli wisselt Ba niet alleen af tussen Malinke, Wolof en Fulbe, maar ruilt hij zijn kora hier en daar ook in voor de ngoni of de gitaar. Na titelnummer Djelia, krijgen we de kora-reggae van N'fasso ("vergeet je wortels niet"), waarin ook de Franse reggaezanger Yellam opduikt. Een stuk intiemer is Djougouya waarin alleen Ba's stem en akoestische gitaar te horen zijn. Enkel voor C'est Pas Facile, een nummer over de migratieproblematiek en meteen één van de hoogtepunten uit de tracklist, schakelt Cissoko in enkele verzen ook over naar het Frans. Het akoestische Baye Fall, waarin kora en tama (talking drum) de hoofdrol spelen, is een ode aan Cheikh Ibra Fall, stichter van de Baye Fall beweging. In het nummer verwijst Ba naar Touba, de heilige stad van de moeriden in het westen van Senegal, maar ook een stadje in het noordwesten van Guinée niet ver van Ba's geboorteplaats Koundara. Aiba, een track in het Fulbe, is een echt feestnummer met hints van Congolese soukous, maar wie de kora in zijn puurste voor wil horen kan terecht bij de instrumentale afsluiter Fakoly. Gelijkaardig, maar dan met Ba op ngoni is N'goni Solo en in Djeguema, een liefdesverklaring aan zijn kinderen, slopen tenslotte zelfs wat Latijns-Amerikaanse invloeden. Alweer een uiterst gevarieerd album van deze Guineese kora-virtuoos!

www.bacissoko.com | www.cristalrecords.com | www.xmd.nl

Refugees For Refugees - Amerli

In een poging een positief antwoord te bieden op de aanhoudende vluchtelingenstroom vanuit het Midden-Oosten, bedacht Muziekpublique het Refugees For Refugees project en bracht een twintigtal muzikanten gevlucht uit landen als Syrië, Irak, Afghanistan, Pakistan en Tibet samen. De band bestaat zowel uit klassiek geschoolde muzikanten opgeleid in gerenommeerde conservatoria in Damascus, Bagdad en Aleppo, als virtuoze volksmuzikanten uit muzikale centra langsheen de vroegere zijderoute. De titel van het album verwijst naar het Iraakse stadje Amerli, gesitueerd ten noordoosten van Bagdad en tot aan de inval van Islamitische Staat de thuishaven van Hussein Rassim, een geschoolde oed-speler die in 2015 het zekere voor het onzekere besloot te nemen, richting Europa vluchtte en zo tenslotte in Brussel terechtkwam. Hussein was echter vastberaden om zijn muzikale activiteit verder te zetten en ziet die droom nu gerealiseerd in het Refugees For Refugees project.

Lees verder

Mop Mop - Lunar Love

Voor het uit 2013 daterende Isle Of Magic creëerde Mop Mop nog een eigen fantasie-eiland met een bijhorende soundtrack die een mix was van voodoo jazz, afro-funk en soul, maar deze opvolger heeft eerder de allures van een sciencefictionverhaal uit de jaren zestig of zeventig van de vorige eeuw (denk: Waren De Goden Kosmonauten? van Von Däniken) inclusief een prachtige hoesillustratie van de hand van de Italiaanse grafische designer Gianni Rossi, die wat weg heeft van een Egyptische godheid. Net zoals op Isle Of Magic zorgt de Trinidadiaanse dichter Anthony Joseph ook op Lunar Love voor het vocale gedeelte, maar voor de twee afsluitende tracks nodigde Adrea Benini dan weer respectievelijk de Nigeriaans-Duitse Wayne Snow en de Amerikaanse Annabel Ellis uit. Het hele album werd opgenomen met vintage analoog materiaal in studio's in Berlijn en Ravenna en weet te betoveren van de eerste noten van opener Alfa, een akoestisch nummer waarin alleen het druppelen van water en de hang-drum van Christoph Matenaers te horen zijn. Voor de instrumentale titeltrack Lunar Love en Adhara, mengen Mop Mop dan weer jazz en dub en ook Totem en Spaceship: Earth gaan wat op datzelfde elan door, maar doen dankzij de spoken word vocals van Anthony Joseph wat denken aan het repertoire van Gil Scott-Heron of The Last Poets. De synthesizer in Omega deed ondergetekende dan weer ongewild aan Giorgio Moroder denken en de vibrafoon in Habibi roept dan weer herinneringen op aan Mulatu Astatke. Wayne Snow geeft Supreme dan weer een r&b kleurtje maar dankzij de instrumentatie op steel drum en marimba krijgt het nummer ook een Caribische toets. Ronduit fascinerend schijfje waar Mop Mop terecht trots mag op zijn!

www.mopmop.com | www.agogo-records.com

Zebras Are Timeless - Ananas EP

Het eerste wat opvalt aan deze Ananas EP van Zebras Are Timeless is de originele hoes, waarvoor de hoofden van de verschillende bandleden vakkundig tot een ananas gefotoshopt werden, en het schijfje zelf dat eruitziet als een schijf ananas. Het gelijknamige titelnummer zweeft ergens tussen Talking Heads en Trafassi, maar de wat al te simplistische lyrics konden wij dan weer net iets minder pruimen. De rest van de tracks op Ananas kon ons dan weer wel overtuigen. Opener Why is speelse rocksteady, Another One ademt de geest van grote 2 Tone ska bands als The Specials of The Selecter en riep bij ondergetekende ook herinneringen op aan de vroege nummers van Joe Jackson, voor Sambuca gaan de Zebras dan weer de Latin-toer op, en de akoestische afsluiter Traffic krijgt dankzij het gebruik van een ukelele een vleugje Hawaïaanse charme mee. Leuke soundtrack voor bij het eerste lentezonnetje!

Zebras Are Timeless stelt deze Ananas EP deze zomer nog onder andere op het Irie Vibes Roots Festival in Kortemark voor.

Jahkasa - Enfants Du Pays

Als u een stukje afro-reggae wel kunt pruimen, willen we u zeker deze Enfants Du Pays aanbevelen. Enfants Du Pays is het tweede album van Jahkasa (een samentrekking van Jah en de eerste letters van 's mans echte naam Karim Sanou), een Burkinese zanger en multi-instrumentalist die in 2009 in Frankrijk terechtkwam. In vergelijking met andere West-Afrikaanse landen als Senegal, Ivoorkust of Mali, is de muziekscene van Burkina Faso ons een pak minder bekend. Enkel met het werk van de vorig jaar overleden Victor Démé waren wij eigenlijk echt vertrouwd. Op Enfants Du Pays is een hoofdrol weggelegd voor de balafon en Jahkasa omschrijft zijn sound dan ook graag als balafon-reggae (zie ook de opener van het album). Naast met zijn vaste bandleden, werkte Jahkasa voor Enfants Du Pays ook samen met David Jno Baptiste aka. Ras Jumbo (bas), Vivi Avelino (gitaar) en Jean Baptiste 'JB' Mundele Ndombé (saxofoon), allen muzikanten in de vaste begeleidingsband van Tiken Jah Fakoly, die er met deze Burkinees een stevige concurrent bij heeft. Met Ras Daniel Ray, die wij vooral kenden van zijn samenwerking met de Franse band Tu Shung Peng, nam Jahkasa Africa op, het enige duet op Enfants Du Pays. Top album van een Afrikaanse belofte die u zeker in de gaten moet houden.