Samba Toure - Wande

Toen de Malinese zanger en meestergitarist Samba Toure aan Wande ("de geliefden") begon, had hij een duidelijke visie voor ogen over waar hij met dit album naartoe wilde, maar eens de opnamesessies erop zaten, bleef van die initiële plannen weinig over: "We had a totally different album in mind, a return to something more traditional, almost acoustic. I think this album is less dark than the previous ones. It has some sad and serious songs, but it sounds more peaceful. All the first takes have been kept, I didn't re-record any guitar lines, the first takes are the one you can hear on the album. There are less overdubs than in previous albums, we didn't try to polish or make anything perfect, it gives a more natural feeling.". Wande werd opgenomen in een tijdsspanne van ongeveer twee weken: "One of the main difficulties we have in Mali is to reunite everyone at same moment. Every young musician plays in at least three bands or has a side job; only a few musicians in Mali can live from music, and have to work, so they are always busy. For the most part, I recorded the guitars first, then came percussion and bass.". De stevige ngoni- en gitaarduels uit voorganger Gandadiko zijn verdwenen en in de plaats krijgen we diepe, trage bluesy grooves (de enige uitzondering in de tracklist is Yerfara, dat iets energieker klinkt dan de rest van de tracks op Wande). Samba had maar twee nummers klaar voor hij de studio indook: titelnummer Wande, een liefdesverklaring aan zijn echtgenote, en afsluiter Tribute To Zoumana Tereta, een ode aan de in mei van 2017 overleden sokou- of njarka-virtuoos waarmee Touré vaak samenwerkte. Samba gebruikte trouwens nog een sample van Tereta's werk en diens geest waart dus letterlijk door het nummer. Ook de tama (talking drum) kreeg een prominentere rol op Wande: "I've always loved tama, for its sounds, it's the only drum that can play eight notes. It's so energetic. And I love tama for its symbol, its tradition. Before cellphones, when something important happened in a village, people would reunite on a place by the call of tama player. It's a symbol of call to reunion.". Normaal gesproken zouden wij Wande omschrijven als een meer dan uitstekend woestijnblues of Mali-blues album, maar dat vindt Samba getuigen van journalistieke luiheid en dus houden we het maar op essentieel Malinees luistervoer waarin zowel invloeden uit het werk van peetvader Ali Farka Toure als rockheld Keith Richards doorklinken.

www.samba-toure.com | www.glitterbeat.com | www.xmd.nl

Fatoumata Diawara - Fenfo

Sinds Fatou, haar solodebuut uit 2011, deed Fatoumata Diawara zowat alles behalve aan een nieuw soloalbum werken. De Malinese schone speelde een rolletje in Timbuktu, een film van Abderrahmane Sissako uit 2014, nam een livealbum op met de Cubaanse pianist Roberto Fonseca, en stapte vervolgens mee in het Lamomali project van Matthieu Chedid aka. M. Het mag dan ook niet verbazen dat Fatou ook voor deze Fenfo ("ik heb iets te zeggen") opnieuw de handen ineensloeg met de Franse producer en componist. Fatoumata stelt zelf: "I've had so many different musical adventures since the last album, touring and working with so many other musicians and I think you can hear how all of that feeds into this record. This is my time an d I'm sharing my soul!".

Lees verder

Skaparapid - Revolta

Skaparapid is een Spaanse ska-punk formatie die in 1993 werd opgericht in het Kasal Popular, het hoofdkwartier van de krakersbeweging Movimiento Okupa in Valencia en met hun antimilitaristische en antifascistische repertoire (Kolors) vooral populariteit genoot in Spanje en Latijns-Amerika en waarbij vooral de combinatie van de mannen- en vrouwenstemmen van vocalisten Josep, Dani en Carmen opviel. In 2007 gaven de bandleden er de brui aan, maar onlangs begon het opnieuw te kriebelen en nu is er dan deze Revolta (Valenciaans voor "revolte", in de zin van een opstand, maar in dit geval ook "uit de assen herrijzen" of "terugkomen"), een compilatiealbum met twintig van de populairste nummers van de band, samengesteld op basis van de favorieten van hun fans.

Lees verder

Bombino - Deran

Het uit 2016 daterende Azel nam de Nigerese Toeareg en gitaarvirtuoos Bombino nog op in Woodstock in de Verenigde Staten, maar voor deze Deran (Tamashek voor "beste wensen") besloot hij terug te keren naar het Afrikaanse continent en trok naar Casablanca waar hij kon beschikken over een studio die zowaar eigendom is van Mohammed VI, de huidige koning van Marokko. Het genre dat Bombino brengt mag dan wel bekendstaan als Toeareg-blues of tichumaren, de nummers op Deran klinken opvallend opgewekt. Het album opent met Imajghane, een aanstekelijke ode aan het Toeareg-volk, meteen gevolgd door het stevigere titelnummer Deran Deran Alkheir, eigenlijk een adaptatie van Toeareg-traditional die vooral tijdens trouwfeesten gespeeld wordt, maar door Bombino getransformeerd werd tot een boodschap van hoop in een tijdperk van grote smart en tumult. Bombino stootte destijds natuurlijk ook door met zijn eigen mix van reggae en Toearegmuziek, een subgenre dat hij zelf "tuareggae" doopte, en ook op Deran duiken enkele van die typische Bombino-nummers op (Tehigren, Tenesse). Onze persoonlijke favoriet op Deran is echter het instrumentale en licht psychedelisch klinkende Takamba, een nummer waarop je heerlijk kunt wegdromen over uitgestrekte woestijnen. Alweer een klein Toeareg-meesterwerkje, zeker als je weet dat Bombino amper tien dagen nodig had om dit uitstekende album af te werken!

Lees verder

Koum Tara - Koum Tara

Koum Tara is een project rond de Franse componist, arrangeur en pianist Karim Maurice waarin chaabi ("populair" in het Arabisch en dus het Algerijnse equivalent van onze popsong), klassieke strijkers (vier leden van het twintigkoppige La Camerata, een strijkersorkest uit Lyon onder leiding van violist Gaël Rassaert) en jazz elkaar moeiteloos vinden. De muzikale ruggengraat van het project wordt gevormd door het repertoire van de Algerijnse chaabi-zanger Sid Ahmed Belksier die op zijn beurt inspiratie putte bij vermaarde chaabi-artiesten als El Hadj M'hamed El Anka (Mazel Khatmi), Hassen Said en Amar Ezzahi.

Lees verder