Nu zaterdag (2 februari om precies te zijn) heeft tropicalidad.be de eer en het genoegen te gast te zijn bij Batucada, het wereldmuziek programma van dé Leuvense vrije radio: Radio Scorpio. Voorlopig kun je Batucada nog niet on-demand beluisteren, dus sporen we alle Leuvenaars met lichte dwang aan om op zaterdag rond de klok van acht massaal op 106 FM af te stemmen.
Zeer uitzonderlijk schotelde het Antwerpse Zuiderpershuis ons afgelopen weekend een avondje reggae voor: Takana Zion. En onder leiding van de in Mali residerende Franse producer en multi-instrumentalist Manjul, kregen we eindelijk eens een andere sound dan diegene die we gewoon zijn (de jaarlijkse reggae-carrousel met dezelfde bands die de revue passeren). 
Na drie gesmaakte zomer-edities van Cameleon festival sloeg de Open Tropen-crew de handen opnieuw in elkaar voor hun allereerste winter-editie, die zich afgelopen zaterdag in de Kuub van de Turnhoutse Warande voltrok. Indoor festivals hebben doorgans minder last van weer-perikelen, maar toch is zo'n eerste editie altijd een sprong in het duister. Gelukkig hebben de Kempische Cameleonners in drie jaar tijd een aardige reputatie weten op te bouwen en menig wereldmuziek-liefhebber — inclusief ondergetekende — vond dan ook de weg naar de Kuub. Wij nestelden ons met veel plezier frontstage en lieten het kleurrijk feest vlak voor onze neus (en lens) in al zijn glorie voltrekken. 
Elk muzikaal talent dat in Jamaica wat in de pap te brokken heeft, komt vroeg of laat zowat per definitie bij Sly & Robbie terecht. De godfathers van de moderne reggae, dub en dancehall produceerden albums van artiesten zo breed als Bob Dylan en Peter Tosh tot Bounty Killer en Sean Paul. Hun drum- en baswerk kleurt de helft van alle reggae-albums die in de winkelrekken verschijnen (nu ja, toch bijna, maar een korte tropicalidad.be-steekproef is niet mis: Alpha Blondy, Israel Vibration, Horace Andy, Michael Franti, ...). In hun vrije tijd remixen ze nummers van Paul McCartney en Britney Spears, maar de meeste creativiteit kunnen ze kwijt op hun eigen Taxi label. 
Exit Plus World blijft ons verwennen met live-fragmenten uit het afgelopen festivalseizoen. Deze en volgende maand staat Couleur Café in de kijker, met enkele bijzonder smakelijke concert-porties in het verschiet. Dankzij het wonder van het internet beluister je de de uitzendingen waar en wanneer je wil — terwijl je met enige nostalgie door onze Couleur Café festival-verslagen snuffelt. Hier alvast een handig overzichtje:| Manu Dibango | (op vrijdag) | in de uitzending van 17 janauri |
| Ziggy Marley | (op zaterdag) | in de uitzending van 24 januari |
| Yuri Buenaventura | (op zaterdag) | in de uitzending van 31 januari |
| Ismaël Lo | (op zaterdag) | in de uitzending van 14 februari |
| Horace Andy | (op zondag) | in de uitzending van 21 februari |
The very best of Ethiopiques stond onlangs nog in ons eigenzinnig overzicht van 2007, als een opmerkelijk plaatje dat een mooi overzicht geeft van de jazzy jaren '60 en '70 van het Oost-Afrikaanse muziekcentrum. Een boeiende geschiedenis die wat in de vergeethoek geraakt is, want de radiogolven van Addis Abeba worden net als elders gedomineerd door halfbakken hip-hop, Britney Spears, en andere commerciële afkooksels. Bij mijn laatste bezoek bleek zelfs de reggaeton alomtegenwoordig.
Van alle wereldmuziek-stijlen die hier de revue passeren, is reggae ongetwijfeld de meest gekende. Sinds Bob Marley en de zijnen in de jaren '70 hun uiterst aanstekelijke Caraïbische deuntjes succesvol exporteerden is de reggae niet meer in onze westerse muziek-cultuur weg te denken. De hele muzikale planeet is ondertussen doorworteld met reggae-kruisbestuivingen en cross-overs, en daar is het Spaans-sprekende deel geen uitzondering op. De mensen van Putumayo verzamelden elf van deze latin-flavored reggae tracks op hun gloednieuwe Latin Reggae compilatie. Pas morgen te koop bij de betere platenboer en vandaag al op de onverbiddelijke tropicalidad.be testbank. 
De mannen van Trezmil hebben vorig jaar meermaals ons pad gekruist op onze ontdekkingsreis doorheen concert-land — op het Leuvens Wereldfeest, op Fiesta Mundial en in het voorprogramma van Think of One in Het Depot om precies te zijn. Hoewel ze minder stage-time toebedeeld kregen dan ze eigenlijk verdienden bleven een aantal nummers steevast in mijn hoofd hangen. Hoogtijd dus om Lost in Manchuca, hun debuut-plaat die ergens vorig jaar verscheen eens onder de loep te nemen. 
De pioniersjaren van de Afrikaanse muziek zijn aan een heuse revival bezig. Compilaties vliegen de deur uit, en muzieklabels stoffen hun oude opnames af. Stern, de grootste Afrikaanse muziekverdeler buiten Parijs, doet zijn duit in het zakje met een reeks fascinerende overzichten van de belle epoque van de Afrikaanse muziekgeschiedenis. Ethiopië passeerde al de revue, Soundiata geeft een overzicht van het ontstaan en de evolutie van de Super Rail band de Bamako, waar wereldsterren als Mory Kante en Salif Keita hun sporen verdienden. Concurrent Bembeya Jazz uit buurland Guinea kreeg ook zijn plaats in de rekken: Authenticité. The syliphone years, geeft als dubbelalbum een mooi overzicht van de gloriejaren van de band die heel West Afrika platlegde.Open Tropen vzw, de sympathieke ploeg achter Cameleon festival kan klaarblijkelijk niet tot deze zomer wachten om terug een tropisch feestje op poten te zetten. Na hun derde (en geslaagde) zomer-editie verhuizen ze hun exotische setting op zaterdag 26 januari naar de Kuub in de Warande (Turnhout) voor hun allereerste indoor winter-editie. 
Yotuel, Ruzzo & Roldan hebben het knap voor elkaar gekregen. Het Cubaanse hip-hop trio ontleende acht jaar terug hun naam aan een bovennatuurlijk wezen uit de Yoruba religie (orisha) en veroverde niet veel later Europa en Latijns-America met hun debuut A lo cubano. Ook ons belgenlandje ontsnapte niet aan de aanstekelijke rhymes en español, waarvan de overvolle tent op de Antilliaanse feesten (in 2006) en meer recentelijk een uitverkochte AB getuige zijn. Na hun schijnbeweging in december ging afgelopen vrijdag dat feestje in Brussel dan toch door. 
Het Festival au Desert is een van die mythische wereldmuziek-evenementen waar we met de tropicalidad.be-crew nog graag eens geraken. De Afrikaanse tegenhanger van WOMAD biedt je elk jaar de crème van de westafrikaanse muziekscene, met dit jaar onder meer Vieux Farka Touré (zoon van), Bassekou Kouyaté en Tinariwen. Ook vind je er af en toe een verdwaalde outsider, zoals een paar jaar geleden Manu Chao in het kielzog van Amadou et Mariam. Dit jaar gaan de geruchten dat niemand minder dan Bono er ronddoolt. 
Een groep Europese radio producers houden alle wereldmuziek-release minitieus in het oog en publiceren elke maand hun WMCE top 10. Op het einde van het jaar tellen ze alle scores netjes bij elkaar en openbaren, jawel, hun top 1000.
| 01 | Andy Palacio and the Garifuna Collective - Watina | Belize |
| 02 | Tinariwen - Aman Iman | Mali |
| 03 | Bassekou Kouyaté & Ngoni Ba - Segu Blue | Mali |
| 04 | Angélique Kidjo - Djin Djin | Benin/Frankrijk |
| 05 | Habib Koite - Afriki | Mali |
| 06 | Fanfare Ciocarlia - Queens and Kings | Romenië |
| 07 | Kristi Stassinopoulou - Taxidoscopio | Griekenland |
| 08 | Orchestra Baobab - Made in Dakar | Senegal |
| 09 | Shantel - Disko Partizani | Duitsland/Balkan |
| 10 | Ibrahim Ferrer - Mi sueño | Cuba |
De valiha is een merkwaardig Malagassisch snaarinstrument dat qua klank aan de West-Afrikaanse ngoni doet denken — wat we op zijn beurt weer kennen van de niet onopgemerkte podium-prestaties van Bassekou Kouyaté in het afgelopen jaar. Germain Randrianrisoa, a.k.a. Rajery verloor als kind zijn rechterhand maar dat kon hem er als jonge snaak niet van weerhouden om het instrument in kwestie (excusez-moi le mot) ter hand te nemen. En het resultaat is verbluffend: ondanks zijn handicap tovert Rajery de meest swingende deuntjes uit zijn valiha. | Habib Koité Afriki |
 |
Koité is geen veelschrijver, maar als hij met een plaat op de proppen komt, is het gegarandeerd raak: ook Afriki is weer een pareltje van intense desertblues, waar hij zijn meesterlijk gitaarspel weeral combineert met innemende zang waar het hete woestijnzand doorheen gloei. Ook houdt hij zich bezig met het organiseren van concerten en festivals allerhande en dat kunnen we bijzonder appreciëren |
| Tiken Jah Fakoly L'Africain |
 |
De drie wijzen van de Afrikaanse rootsreggae kwamen elk met een knoert van een plaat aandraven. Voor Lucky Dube was dat tragisch genoeg vlak na zijn dood. We gaven hem met veel plezier een plaatsje in de top drie, ware het niet voor Tiken Jah. Opzwepende reggae, met tal van zijsprongetjes en een schare gastmuzikanten. Daar kan Alpha Blondy wat mij betreft niet tegenop. En ook zijn sneer naar land- en genre-genoot vind ik wel erg onder de gordel. |
| Orchestra Baobab Made in Dakar |
 |
De heren uit Dakar doen het rustig aan, maar dat is op hun leeftijd volstrekt ongevaarlijk. Tenslotte zijn ze Specialist in all styles, en dat moet rijpen. Antieke klasse met een vleugje melancholie. Appellation controllée de Dakar oftewel pure African vintage. |
| Compilatie The very best of Ethiopiques |
 |
De vergeten hoorn van Afrika verrast met een bloemlezing uit de rijke muzikale geschiedenis van Addis Abeba. Aanstekelijke funky en jazzy grooves met een belerend vingertje dat leert dat Ethiopié meer is dan koffie en rasta's. |
Al gaat het bij Balkan/zigeunermuziek toch vooral om de — om het even met een sappig dialectwoord te zeggen — ambiance (want geef toe die gasten kunnen zelfs Thriller van Michael Jackson in een gipsy versie brengen), toch behoort de Servische trompettist Boban Markovic tot de absolute top in het genre. Als lievelingscomponist van regisseur Emir Kusturica (Markovic schreef mee aan de soundtrack voor Underground en Arizona Dream) kreeg wereldwijde bekendheid. 
Artiesten als Tinariwen, Toumast en Mariem Hassan bewijzen het: de Westelijke Sahara is hotter dan ooit! De ideale gelegenheid dus om die, vaak traditionele muziek eens in een nieuw jasje te steken. Nubenegra ging daarvoor te rade bij Hugo Westerdahl, die al ervaring opdeed in het genre bij het samenstellen van de soundtrack voor de documentaire La Puerta Del Sáhara. Resultaat is wat je een kruisbestuiving van de vier windstreken zou kunnen noemen; muziek die soms doet denken aan het ambient-geluid uit de soundtrack van The Last Temptation of Christ (Peter Gabriel, red.), maar in het volgende nummer alweer zeer bluesy (La Tumchu Anni remix) of rock kan klinken. Strikt gesproken gaat het hier om drie categorieën van songs: de echte remixes, waarbij Westerdahl een bestaand Sahrawi nummer ging herwerken, nieuwe composities die hij baseerde op traditionele Sahrawi melodieën en teksten en tenslotte wat hij zelf ambient soundscapes noemt: spoken word tracks waarin de stemmen van enkele Sahrawi poëten te horen zijn. Een eclectische woestijntocht!
Dit zou wel eens de ideale buikdanssoundtrack kunnen zijn. Veel opzwepende derbuka (vaastrommel die vooral in de Balkan, in het Midden-Oosten en in de rest van de Arabische wereld gebruikt wordt, red.) en klassieke Arabische violen dus, die zo meevoeren naar een rokerige nachtclub ergens in het centrum van Cairo. Fadl, afkomstig uit Nubië, het huidige Zuid-Egypte, is een meester van de Egyptische percussie. For Oriental Dancers is alweer Mahmoud's zesde album voor Piranha en hij werkte ook al mee op producties van Ali Hassan Kuban, Salamat en Maurice El Medioni. Tussen Oosterse klasse en Arabisch klassiek.| 01 Baaba Maal Sfinks verslag |
 |
Opzwepend, broeierig, vurig en gedreven: het mbalax feestje van deze Senegalese superster op Sfinks had het allemaal. |
| 02 Vieux Farka Touré Flagey verslag video |
 |
Als zoon van dé Malinese desert blues legende Ali Farka Touré wist deze jonge kerel de metershoge verwachtingen met de vingers in de neus in te lossen. Rauw, ongemeen intens en pure klasse. |
| 03 Shantel & Bocuvina Club Fiesta Mundial verslag video |
 |
Straf op plaat, nog sterker live. Zijn hapklare Oost-Europese beats & Balkan-ska gingen er (samen met zijn vodka-traktatie) vlotjes in bij het Fiesta Mundial publiek. |
| 04 Ba Cissoko Wereldfeest Leuven verslag video |
 |
Deze rakkers uit Guinee lieten op het Leuvens wereldfeest een zinderende indruk na: Kora on steroids. |
| 05 Bunny Wailer Made in Jamaica verslag video |
 |
Een veel te korte, maar steengoede set van de original Wailer op het Made in Jamaica feestje in Tour & Taxis. Authentiek en hartverwarmend. |
Nee, ik kende dit niet en man wat ben ik blij dat ik dit ontdekt heb! How's that for a bit of honesty at the beginning of the year? Serieus nu; Grupo Fantasma moet zowat het beste zijn wat de laatste jaren op latingebied mijn oren beroerd heeft en op deze Comes Alive bewijzen de Texanen (of past Tejanos hier beter?) dat ze dat ook live meer dan waar kunnen maken. Het 11-koppige feestorkest serveert op dit in hun thuishaven Austin opgenomen album een mix van salsa en cumbia overgoten met een vette funk-saus. Voor de rest is dit gewoon een plaat — en ik besef ten volle dat ik het me hier als recensent wel erg makkelijk maak — waar je zo weinig mogelijk moet over leuteren en die je gewoon moet beleven (op hun myspace bijvoorbeeld). Nu al één van de beste live-albums in mijn collectie. ¡Sabor!
Als de titel van dit album u niets zegt, hebt u dit najaar alvast een van de beste roadmovies/reisdocumentaires in tijden gemist. Long Way Down, een reeks op BBC2, toonde ons in zes afleveringen de hoogte- en dieptepunten van de motorreis die Ewan McGregor (juist ja, die van Star Wars) en Charley Boorman ondernamen tussen John O'Groats in het noorden van Schotland en Cape Agulhas in Zuid-Afrika. Dat stond gelijk aan enkele uren uiterst boeiende en fantastisch mooie televisie en dat niet in het minst dankzij de fantastische begeleidende soundtrack. En die soundtrack, die eigenlijk alleen maar van Realworld kon komen, is nu verkrijgbaar als dubbelalbum. Realworld-kenners/liefhebbers zullen de meeste nummers ongetwijfeld herkennen, want de inhoud van de twee cd's vormt zowat een bloemlezing van het beste dat het label te bieden heeft. Geen paniek trouwens, de reeks is ondertussen ook op DVD verschenen en ik durf met enige zekerheid aannemen dat ook canvas ze weldra zal uitzenden.
Nog net voor het jaareinde bereikt ons het nieuwe album van Afrika’s number one reggaester Alpha Blondy. Het was alweer ruim vijf jaar geleden dat Alpha ons nog eens met een nieuw album verblijdde. Al die tijd moesten we het stellen met een aantal Best Of compilaties en leek Blondy’s grote concurrent Tiken Jah Fakoly stilaan de fakkel over te nemen. Maar nu slaat Alpha dus keihard terug met deze Jah Victory. En het moet gezegd dit is een ijzersterke plaat geworden. Blondy liet dan ook niets aan het toeval over; voor de productie sloeg hij de handen ineen met Tyrone Downie (toetsenist bij The Wailers en nu producer, red.) en ook de muzikanten zijn niet van de minsten, zo vinden we onder andere Sly Dunbar achter de drums, Robbie Shakespeare op bas, Earl "Chinna" Smith op gitaar en Sticky Thompson op percussie terug. Opvallende songs: de Pink Floyd-cover I Wish You Were Here (let op die doedelzak!), de anti-Tiken Jah Fakoly (?) tune Mister Grand Gueule en tenslotte de herwerking van de Bob Marley klassieker Crazy Baldheads die voor Alpha Blondy Sales Racistes wordt. Hier vind je alvast wat luistermateriaal.
Op As-Sirr (Het Geheim, red.) probeert de door Arabo-Andalusische cultuur gepassioneerde multi-instrumentalist (luit, oud, gitaar, saz, tar, …) Luis Delgado het geheim van de middeleeuwse muwaxahas-poëzie te doorgronden. Voor de eerste keer werden deze eeuwenoude verzen, die voorkomen in het Arabisch, Hebreeuws of het Romaans (een voorloper van het huidige Spaans, red.), op muziek gezet. Maar laat de sérieux achter dit album u niet van uw à propos brengen, As-Sirr is een wondermooie luisterervaring geworden, een soort soundtrack uit Duizend-en-een-nacht en een bewijs van de hoogstaande Moors-Arabische cultuur die ooit tot ver in Spanje hoogtij vierde.
