door
tim | 29 oktober 2018 |
Plaatjes |
De sound van de Canadees-Indische
Kiran Ahluwalia, die de traditionele muziek uit haar geboorteland India mengt met invloeden uit rock, jazz en wat deze
7 Billion betreft zelfs een snuifje Toearegblues, deed ondergetekende meteen denken aan het werk van de Brits-Indische
Susheela Raman. Enige verschil: waar die laatste vooral in het Sanskriet, Hindi en Tamil zingt, is dat bij Ahluwalia het
Urdu. Albumtitel
7 Billion laat zich in titelnummer 'Saat' ("zeven"), een nummer over het belang van individuele expressie, samenvatten als: "Seven billion ways of doing things, seven billion winding paths, each with its own peculiar questions, infinite answers, all relevant.", of zoals Kiran het zelf stelt: "Cultural diversity is a theme close to my personal experience. My story is that of an immigrant born in India and raised in Canada. As an immigrant child, the hardships we faced were touted as temporary, (but) the effects were permanent. I developed conflicting etiquettes and ways of doing things that were neither "fully" Indian nor "fully" Canadian. The earth now holds seven billion people; for me this means there are seven billion unique ways of doing things.".
Lees verder
door
tim | 29 oktober 2018 |
Interviews |
Bombino
blies ons onlangs nog van onze sokken in CC De Warande/de Kuub in Turnhout, waar we ook onderstaand gesprek met de man hadden. Alvast een opwarmertje voor diegenen die willen herkansen in de Gentse
Vooruit op 30 oktober aanstaande!
Lees verder
door
tim | 24 oktober 2018 |
Frontstage |
Het was alweer
van in 2016 geleden dat we de negenkoppige
Braziliaanse afrobeatformatie
Bixiga 70 nog eens aan het werk zagen, en aangezien hun nieuwe album
Quebra-Cabeça ("puzzel") ons meer dan nieuwsgierig gemaakt had, togen we afgelopen maandag dan ook met hoge verwachting richting
Ancienne Belgique.
Lees verder
door
tim | 23 oktober 2018 |
Frontstage |
In de hele stroom aan
Toeareg-groepen die tegenwoordig de wereld rondtoeren hadden we het
Nigerese gitaarwonder Omara "
Bombino" Moctar vreemd genoeg nog niet live aan het werk gezien. Een aangekondigd concert in de Turnhoutse Kuub (
De Warande), om de hoek bij ondergetekende, bracht daar nu verandering in.
Lees verder
door
tim | 15 oktober 2018 |
Frontstage |
Lang geleden dat wij ons nog eens mochten neervlijen in de zetels van De Grote (de theaterzaal) van de Antwerpse
Arenberg, maar de historische schouwburg bleek de ideale locatie voor Gregor 'Terror' Engelen's jaarlijkse
Calypso Cavalcade.
Bij binnenkomst brengen klassiekers uit de calypsogeschiedenis ons meteen al in de juiste stemming. Arenberg blijft een schouwburg en dus is het aanvangsuur voor sommige geroutineerde concertgangers wellicht wat te vroeg, want voor openingsact King Huggy & The Calypso Combo loopt de zaal maar mondjesmaat vol. Nochtans zorgt deze zwoele, haast zomerse oktoberavond haast voor de ideale klimatologische omstandigheden om optimaal van deze Caraïbische muziek te kunnen genieten.
Lees verder
door
tim | 14 oktober 2018 |
Plaatjes |
Harouna Samake is een Malinese
kamale ngoni speler uit Dissan bij
Sikasso, een stadje in het uiterste zuiden van het land. Al op achtjarige leeftijd raakte hij in de ban van het traditionele instrument dat meer wegheeft van een kora dan van de gewone ngoni. Liever dan zijn broer te vergezellen naar het schooltje in het naburige dorp, werkte Harouna op de velden van zijn ouders, zodat hij meer tijd overhield om zich met zijn muziek bezig te houden. Samake verzamelde de benodigde onderdelen voor het maken van een kamale ngoni en trok naar Amara Bocher, een lokale kamale ngoni speler, om hem om hulp te vragen bij het assembleren van het instrument. Noem Harouna Samake gerust een natuurtalent, want de man diende ondertussen zowat twintig jaar trouw aan de zijde van Salif Keita en speelde en passant ook nog samen met onder andere Blick Bassy, Etienne Mbappé en Bassekou Kouyate. Hoog tijd voor een eigen soloalbum dus, en met deze
Kamale Blues bewijst Harouna nogmaals zijn meesterschap.
Try Voice, een nummer waarvoor Samake overschakelt op (gebroken) Engels, had voor ondergetekende niet echt gehoeven, maar de overige tracks waarin Harouna in het Bambara en het Frans te horen is en waarin hij onderwerpen als immigratie, ongelijkheid, genderrelaties en mensenrechten behandelt, stuk voor stuk pareltjes, vaak stevig opzwepend (opener
Ayé Namè,
Lanaya Fouru' of
N'tongoli), en een enkele keer mooi intiem (
Il Est Temps).
Balazan kreeg dan weer een licht reggaetintje, en wie tenslotte 's mans virtuositeit op de kamale ngoni in al zijn eenvoud wil horen moet zeker eens het instrumentale
Dissan Konon checken. Heerlijk Malinees schijfje waarop Samake zich de ideale ambassadeur van zijn instrument, de kamale ngoni, toont!
Lees verder
door
tim | 5 oktober 2018 |
Plaatjes |
De Barcelonese afrobeatformatie
Alma Afrobeat Ensemble is met
Monkey See, Monkey Do alweer aan zijn vierde langspeler toe. Die titel verwijst naar een Engelse uitdrukking die je zou kunnen vergelijken met het Nederlandse "Apen apen apen na!" en betekent dat men dingen gaat nabootsen of gedrag gaat overnemen zonder kennis van zaken of zich te storen aan de mogelijke gevolgen ervan. In de tracklist, naar klassieke afrobeat nijgende tracks als opener
Remember, over de leugens en valse beloftes die politici ons steeds weer verkocht krijgen, het stomende
Stealin', waarin ze oplichters die religie enkel gebruiken om zichzelf te verrijken aan de kaak stellen, of nog het meer dan acht minuten lange
Eshu, maar deze keer ook experimenten met instrumenten die je niet meteen met afrobeat zou associëren zoals de banjo en de
Dobro (een gitaarmerk dat zich toelegt op de bouw van
resonatorgitaren, een door
John Dopyera ontwikkelde akoestische gitaar waarbij het geluid versterkt wordt door een of meer metalen conussen, de zogenaamde resonatoren), onder andere te horen in titelnummer
Monkey See… of
Copy Copy.
Lees verder
door
tim | 2 oktober 2018 |
Plaatjes |
Met albumtitel
Quebra-Cabeça (Portugees voor "puzzel" of "breinbreker", zie ook de hoesafbeelding van het album), hun tweede langspeler op het
Glitterbeat Records label, gaat het Braziliaanse afrobeatgezelschap
Bixiga 70 dieper in op de gelaagdheid van hun muziek, die als het ware een puzzel is van uiteenlopende invloeden. Saxofonist en fluitist Cuca Ferreira legt uit: "From the very beginning, what we have always had in common is African-Brazilian music. Some of us come from candomblé (the African-Caribbean religion), others from jazz, reggae, dub, everything. The whole idea of the band has been to take all these different elements that form us, from Africa and Brazil, and create a hybrid from them.". De composities op
Quebra-Cabeça klinken ook complexer en soms psychedelischer (
Primeiramente,
Camelo) dan in het verleden het geval was: "We worked harder on the compositions than in the past, spent more time on them. Each song has a lot of different parts, they can seem like a journey, more complex. We knew we wanted this record to be different. Our other three albums were all recorded live in the studio, because we're more of a live band, the stage is our habitat. This time we decided to use the studio to experiment with arrangements and voicings. We began composing in early 2017. It took us a year to write everything, then we began recording in May (of) this year. And for the first time we used a co-producer,
Gustavo Lenza (Céu, Marisa Monte). He was a friend even before we formed the band, but it recent years he's become a very big producer in Brazil.".
Lees verder