In de relatief korte levensduur van onze wereldmuziekblog hebben we al meermaals moeten afscheid nemen van legendes en held(inn)en.
(lees verder)
Laatste Reacties
Babbe (Mukambo presents …): Super! Ter info, hier te beluisteren: https://nyp-r… Carolina Vallejo (Adedeji - Yoruba …): Thank you!! This is truly wonderful Babbe (Adedeji - Yoruba …): Wow, dankjewel, Tim, I love it! Robin Pay (Kid Dynamite - Ku…): Best jammer dat opa Arthur Pay, die met beide heren… Luc Bafort (Moonlight Benjami…): de live show gezien in AB club 9-2; geweldige zange… Jesus (Songhoy Blues - R…): The sound studio is very good Peter "Baobab" Ge… (The Souljazz Orch…): Super sympathieke mensen ook. Ik heb ze in Gent gez… ozuna (Don Omar dubbel): Skreeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee ozuna (Don Omar dubbel): One of the best artists at the time and still conti… tim (Radio Mukambo #33…): Beste beide programma’s hebben jammerlijk besloten … Vinnie (Radio Mukambo #33…): Waar blijven de wekelijkse radio Mokambo shows op t… Jonas (Brazzmatazz - Tur…): Brazzmatazz is de max!! Benieuwd naar de nieuwe pla… Karahuevo (Dinamo - Ahora Ba…): Muy infantil para gente tan mayor. Nada nuevo. :( tim (Interview met Azi…): beste, dan vermoed ik dat u de Marokkaanse agenda d… tim (Dia de los Muerto…): Mijn excuses, ik kende jullie initiatief niet… Laat…
Een festivalverslag en een weerbericht hebben soms meer gemeen dan u zou willen, maar het zou zonde zijn om u niet te vertellen dat net zoals op zaterdag ook op zondag de weergoden Sfinks bijzonder gunstig gezind waren. Vorig jaar bleken een stel laarzen het aangewezen Sfinks-schoeisel, maar goddank mochten die dit jaar op stal blijven. Het werd dus wederom een waar genoegen om onder een tropische Boechoutse zon verder te neuzen in de uitgebreide en dit jaar multidisciplinaire line-up van één van tropicalidad.be's favoriete festivals. Men volge ons uitgekiend festival-spoor (geplaveid met een niet onaardig aantal foto's) langs de betere wereldmuziekconcerten op Sfinks Mixed.
Ondanks de weerberichten en de pijnlijke weer-traditie werd het Sfinks festival, dat dit jaar omgedoopt werd tot "Sfinks Mixed: het andere festival", gezegend met een broeierig zomerweertje. Het zonovergoten terrein in Boechout herbergde dit jaar een slordige 30.000 open-minded bezoekers, waaronder logischerwijze uw trouwe frontstage reporter. Voor het Balkan-festijn Gypsy Queens & Kings™ op vrijdag moest ik noodgedwongen passen — tim heeft die dag daarentegen enkele prominente artisten op de rooster kunnen leggen, waarover later meer — en zette daarom met veel graagte mijn tanden in het kleurrijke aanbod van de overige twee festivaldagen. Hoewel de vernieuwde Sfinks formule een hele waaier disciplines in de spotlight zette, gingen wij voornamelijk in het muzikale aanbod snuisteren.
Met de release van zijn debuutalbum Man Free en een stomende live-set op de jongste editie van Couleur Café bewijst Omar Perry wat we eigenlijk al lang wisten: ook België heeft een reggaetalent van wereldklasse op haar grondgebied. Hoog tijd dus voor een gesprek met een Jamaicaan die via Londen en Gambia zowaar in Brussel terechtkwam!
Nu Polé Polé te midden van het feestgewoel van de Gentse feesten officieel uit de startblokken is — zonder de handige live video-streaming trouwens, iets dat vorig jaar tot twee luiezetel rapporten leidde — kijken we reikhalzend uit naar toekomstige tropische festiviteiten en dat zijn er aardig wat.
Wie deze zomer de betere strandbar induikt om verkoeling te zoeken bij mojito's en caipirinha's, loopt behoorlijk wat kans om daarbij het muzikale gezelschap van Sergio Mendes te mogen smaken. De populaire Braziliaan weet als geen ander Beatles en andere popdeuntjes van een jazzy samba-outfit te voorzien die uw barbecue of cocktail-party een ongemeen zwoel cachet meegeven. Voeg daarbij het sexy stemgeluid van Black Eyed Pea Fergie en de productiecapaciteiten van Will.i.am en je hebt de perfecte zomerhit. Wie bovenstaande omschrijving toch net wat de suikerig vindt klinken, kan ik geruststellen. Mendes is een degelijke jazz-muzikant die zijn piano en Fender Rhodes orgel moeiteloos beheerst. Door de kitch van de cover en de overdosis aan paginagrote foto's in het boekje van een breed smilende Braziliaanse zestiger in hagelwit maatpak, klinken immers boeiende, eigentijdse versies van samba- en bossaklassiekers.
Van alle West-Afrikaanse muzikanten moet de Malinees Habib Koité zowat de Belgische publiekslieveling zijn. Jaar na jaar blijven de tickets voor zijnconcerten verkopen als zoete broodjes en ook op de zomerfestivals is hij een graag geziene gast (op zondag 20 juli staat Habib alweer live op het Polé Polé podium in Gent). Zelf omschrijft hij België wel eens als zijn tweede thuis en meer hints hadden wij alvast niet nodig om de man eens nader aan de tand te voelen. Op de jongste editie van het Leuvens Wereldfeest kregen we de man voor de microfoon.
Op tropicalidad.be durven we het talent van eigen bodem wel eens in de schijnwerpers zetten. Van de Skyblasters en Savana Station tot Campina Reggae, de vlaamse klei (of de kempense zandgrond) blijkt een dankbare voedingsbodem voor reggae riddims. Of dat lokale talent er mee voor gezorgd heeft dat het nageslacht van Bob Marley's mentor zijn muzikale hoofdkwartier in de Brusselse Dansaertstraat zou opslaan is een open vraag, maar wij rouwen er niet om. Pieter kreeg de vibes van Omar Perry al voor zijn lens op Couleur Café en wie hem daar miste krijgt nog een handvol herkansingen, van Sint-Niklaas tot Reggae Geel. Wij doen het ondertussen met Man Free, 's mans eerste solo-album.
Sfinks anno 2008 klutst alle disciplines ongegeneerd door elkaar en herdoopt "Sfinks festival" tot "Sfinks Mixed: het andere festival". Daar waar vroeger het accent overduidelijk op muziek uit alle uithoeken van onze planeet lag, komen dit jaar ook circus, straattheater, stand-up comedy en cinema aan bod — dit alles uiteraard met een mondiaal karakter. Het herboren festival gaat nog steeds door op het bekende Molenveld terrein in Boechout en dit jaar is dat op 25, 26 en 27 juli.
Onder de noemer "onbekend maar veelbelovend" vinden we Babani Koné (diva uit Mali), Werrason (Congolese superster met soukous-roots), Ba'ponga uit Gabon (klinkt gewoon lekker) en The Gladiators zullen naar alle waarschijnlijkheid een niet onaardig reggae-feestje bouwen. Nog dit: als je naar Boechout afzakt vergeet dan niet even te passeren in het Sfinks Café alwaar de tropicalidad.befoto-expo nog steeds loopt. Tot in Boechout!
Voorlopig wordt Mahala Raï Banda, de nobele bende uit het getto, nog vaak gezien als het kleinere broertje van Taraf de Haïdouks, maar daar zou in de toekomst wel eens verandering in kunnen komen, want met hun unieke mengeling van taraf- en fanfaremuzikanten tillen ze de Roemeense zigeunermuziek naar een heel nieuw niveau. Nu zaterdag (12 juli) te ontdekken op het Leuvense Colora festival, maar wij spraken alvast met bezieler Aurel Ionita en Michel Winter van het Brusselse Divano Production, het management achter Mahala.
Tijdens de recentste tweeweekends kregen we ellenlange line-up's en een tsunami aan concerten voor de kiezen en dan komt een laid-back festival als Cameleon in de groene Kempen bijzonder gelegen. Dat er maar één podium is, maakt het muzikale gebeuren lekker overzichtelijk en tussendoor heb je nog wat tijd om te socializen bij een met liefde getapte pint. De perfecte plek om de derde tropicalidad.beverjaardag te gaan vieren, al wou het weer niet zo mee. Uiteraard is er veel meer nodig dan enkele regendruppels voor we onze frontstage post zouden verlaten. Na een geslaagde wintereditie eerder dit jaar karden we afgelopen zaterdag met veel plezier terug naar Turnhout voor de alweer vierde zomereditie van de Open Tropen erfgenaam.
Als rariteit kan de nieuwste release op het Real World Records alvast tellen, want zelfs wij krijgen niet elke dag een dosis Cambodjaanse psychedelische rock voorgeschoteld. Als niet al te grote liefhebbers van de muziek uit het verre oosten schoven we dit schijfje dan ook met het nodige voorbehoud in onze cd-speler. Dengue Fever (dengue, ook bekend als knokkelkoorts, is een virale infectieziekte die voornamelijk wordt overgebracht door beten van de muggensoort Aedes aegypti, red.), opereert weliswaar vanuit California, maar inspireerde zich voornamelijk op Cambodjaanse pop uit de jaren zestig (blijkbaar kende Cambodja, dat tijdens de Vietnamoorlog zeer in trek was als ontspanningsoord voor G.I.'s met verlof, een korte maar bloeiende popcultuur die abrupt werd beëindigd toen de Rode Khmer het bewind overnamen) voor hun sound. Daarvoor hadden de Amerikanen (Zac Holtzman - gitaar/vocals, Ethan Holtzman - Farfisa, Senon Williams - bas, Paul Smith - drums en David Ralicke - sax) natuurlijk een authentieke stem nodig en die vonden ze in Chhom Nimol. De muziek van Dengue Fever, die ze zelf ook wel eens Mekong Delta groove noemen, lijkt net uit de soundtrack van Apocalypse Now te komen. Hoewel Dengue Fever in de States al aan hun derde langspeler toe zijn was Real World-baas Peter Gabriel zo onder de indruk toen hij hun sound hoorde dat hij Venus On Earth absoluut ook op Real World wou uitbrengen. Laat dat alvast een referentie zijn!
Een vraag voor de betere wereldmuziek-kwis: wat hebben Carlinhos Brown, Celia Cruz, Gogol Bordello, Orishas en George Dubya Bush met elkaar gemeen? Goed, zonder spieken in het boekje had ik ze er ook niet zo direct uitgehaald: de New Yorkse Red Hot + Riot lead producer Andres Levin kreeg ze allemaal de studio in voor zijn explosieve latin-fusion project Yerba Buena. (Hoewel, of de laatste daadwerkelijk in de studio zat durf ik te betwijfelen). Zelf zagen we de bende voorbijkomen op Sfinks en Afro-latino (voornamelijk de frontladies dan toch). Follow Me is een bloemlezing van hun eerste twee albums, President Alien en Island Life, gereleased voor de Europese markt en met enige vertraging op de tropicalidad.be platenspeler beland, die op dit moment wat ondergesneeuwd is door foto's en perspasjes.
Vandaag is het is exact drie jaar geleden dat de eerste niet-onzinnige post op tropicalidad.be verscheen. Een slordige 600 posts later mogen wouter, tim en mezelf aldus drie verjaardagskaarsen uitblazen: hoezee! Een uitgelezen moment om in de eerste plaats al onze lezers en fans te bedanken voor hun onophoudelijke interesse, reacties, commentaren & mailtjes, alsook de de sympathieke mensen uit de wereldmuziek-scene die ons in de laatste jaren getrakteerd hebben op ontelbare promo-cd's, persdossiers, backstage-, frontstage-, foto-, pers- en vip-pasjes. Waarvoor feestelijk bedankt!
Omdat drie jaar in internetland een eeuwigheid is hebben we voor de aardigheid een overzichtje van de tropicalidad.be geschiedenis ineen geknutseld, dat ook op onze about-pagina is terug te vinden.
juli 2005
in een bui van naïef enthousiasme zetten wouter & pieter tropicalidad.be op poten en op 5 juli 2005 verscheen de allereerste, ietwat amaturistische post.
juli 2006
een jaar later heeft ons dapper wereldmuziek-geblog geen zoden aan de dijk gezet want we worden voor het eerst als pers uitgenodigd op het Sfinks festival. pieter krijgt de frontstage smaak te pakken en ontpopt zich als vaste concert-fotograaf.
augustus 2006
tropicalidad.be evolueert van een louter visueel medium naar een waar audio-visueel spektakel: op 19 augustus ziet de steamin' tropical radio het levenslicht.
oktober 2006
het heeft lang op zich laten wachten, maar op 10 oktober 2006 introduceert tropicalidad.be de eerste én enige wereldmuziek concert en festival agenda van België.
zomer 2007
na Sfinks volgt elk zichzelf respecterend wereldmuziek festival en er worden duchtig pers-, frontstage-, backstage- en foto-pasjes onze richting uitgegooid — met een indrukwekkend zomerfestival parcours als gevolg.
oktober 2007
tim vervoegt de rangen van tropicalidad.be en introduceert de eerste in-depthinterviews.
november 2007
na dik twee jaar bloggen wordt tropicalidad.be van een nagelnieuw design voorzien: le nouveau tropicalidad.be est arrivé.
een concert-foto van pieter's hand verschijnt op de cover van Mixed/Beyond en Sfinks café opent eind mei haar deuren voor een heuse tropicalidad.be foto-expo.
Derde en laatste festivaldag op Couleur Café. Op zaterdag en vrijdag zagen we een indrukwekkend aantal concerten voor onze neus (en lens) passeren en ook op zondag gaat de queeste naar tropische klanken onverstoord verder. Wegens de wederom tjokvolle line-up kwam er van een lazy sunday bijzonder weinig in huis, maar gezien het alweer prima weertje gelukkig wel een sunny sunday. Ondanks de uitnodigende randanimatie, exotische marktkraampjes, pikante art-expo's en de verlokking van de grote en kleine Rue de bien manger en kon u ons als rechtgeaarde fanatiekelingen bijna uitsluitend frontstage vinden.
Bij de Dominicaanse Republiek denkt ondergetekende spontaan aan ultrasnelle digitale merengue, niet meteen ons favoriete genre in de Latijns-Amerikaanse muziek, maar blijkbaar werd in een verder verleden op het eiland ook nog son en bachata gespeeld. Die traditie werd bruusk onderbroken onder het dictatoriale bewind van Rafael Trujillo, die een grote fan was van de merengue-tipico en de Dominicaanse Republiek van 1930 tot 1961 in een ijzeren greep hield. Een van de legendarische soneros uit die pre-Trujillo periode is José Manuel Cobles ofte Puerto Plata (zo genoemd naar zijn geboortedorp San Felipe de Puerto Plata, red.). En het moet gezegd, de nummers die hij verzamelde voor deze Mujer De Cabaret kunnen zonder schaamte naast die van Cubaanse collega’s als Compay Segundo of Ibrahim Ferrer. ¡A descubrir!
Felix Baloy, de grote stem van Afro-Cuban All Stars, timmert nu al enkele jaren solo aan de weg en de son-veteraan levert met Un Solo Amor, alweer het derde album dat hij voor Tumi Music opnam, puur Cubaans vakwerk af. Dit is het soort album dat in populaire salsacafés de godganse dag kan opstaan zonder vervelend te worden. Baloy kreeg de son dan ook met de paplepel binnen; als kind woonde hij vlakbij de legendarische Ali Bar in Havana waar Beny Moré regelmatig optrad. Om van te genieten op een zwoele zomeravond bij een frisse mojito!
In het bekende format dat we ondertussen van het label gewend zijn (dubbel cd met daarbij een bijna encyclopedisch begeleidingsboekje, red.) focust het Sterns label met hun recentste releases op de postkoloniale muziekgeschiedenis van Guinee-Conakry. Het betreft hier opnames uit de periode 1968-1980, destijds op vinyl uitgegeven door het nationale Syliphone label. Vlak na de onafhankelijkheid gingen verschillende Afrikaanse landen terug op zoek naar een eigen identiteit. In Guinee gebeurde dat onder invloed van het "Authenticité" programma van de socialistische president (en helaas latere dictator) Sekou Touré.
Zowel Balla et ses Balladins als Bembeya Jazz National hoorden bij een select groepje door de staat geselecteerde orkesten die de herwonnen identiteit van Guinee moesten vertegenwoordigen. Toen kolonel Lansana Conté in 1984, amper enkele dagen na de dood van president Touré, met een coup een einde maakte aan bijna drie decennia van terreur, beëindigde hij daarmee ook abrupt het bestaan van de door de staat gesponsorde nationale orkesten en de glorieperiode van Syliphone Records. Muzikaal gezien hebben zowel Balla et ses Baladins (onder leiding van trompettist Balla Onivogni) als Bembeya Jazz National (aangevoerd door gitarist Sekou "Diamond Fingers" Diabate) Afrikaanse muziekgeschiedenis geschreven in hun geheel eigen stijl die ze ontleenden aan lokale Malinke en Fula tradities en vermengden met invloeden uit de Cubaanse muziek en de jazz.
Net zoals op vrijdag bleef Couleur Café ook op zaterdag gespaard van festival-onvriendelijk weer. Toen Couleur Café in de namiddag haar deuren open zette trakeerde de zon de kleurrijke festivalgangers op tropische temperaturen: het ideale kader voor een dik belegde boterham multicultureel vertier. Wegens het ontbreken van een extra paar ogen & oren moesten we op zaterdag noodgedwongen passen voor het programma in Electro World, maar ons concertspoor slingerde onverwoed verder tussen de Titan, Univers en Fiesta tent met alweer enkele bekende en onbekende gezichten op de planken. En zoals u dat van ons gewoon bent, zorgen we achteraf voor onze ongezouten mening en een handvol foto's.
Een festivalverslag en een weerbericht hebben soms meer gemeen dan u zou willen, maar het zou zonde zijn om u niet te vertellen dat net zoals op zaterdag ook op zondag de weergoden Sfinks bijzonder gunstig gezind waren. Vorig jaar bleken een stel laarzen het aangewezen Sfinks-schoeisel, maar goddank mochten die dit jaar op stal blijven. Het werd dus wederom een waar genoegen om onder een tropische Boechoutse zon verder te neuzen in de uitgebreide en dit jaar multidisciplinaire line-up van één van tropicalidad.be's favoriete festivals. Men volge ons uitgekiend festival-spoor (geplaveid met een niet onaardig aantal foto's) langs de betere wereldmuziekconcerten op Sfinks Mixed. 
Wie deze zomer de betere strandbar induikt om verkoeling te zoeken bij mojito's en caipirinha's, loopt behoorlijk wat kans om daarbij het muzikale gezelschap van 
Op tropicalidad.be durven we het talent van eigen bodem wel eens in de schijnwerpers zetten. Van de 
Als rariteit kan de nieuwste release op het 
Een vraag voor de betere wereldmuziek-kwis: wat hebben 
Vandaag is het is exact drie jaar geleden dat de 
Bij de 
In het bekende format dat we ondertussen van het label gewend zijn (dubbel cd met daarbij een bijna encyclopedisch begeleidingsboekje, red.) focust het 
