The Very Best - Makes A King

The Very Best is het samenwerkingsproject waarvoor de uit Zweden afkomstige Johan Hugo en de Malawische vocalist Esau Mwamwaya westerse pop, rock en elektronica mixen met invloeden uit de muziek van zuidelijk Afrika. Makes A King is al het vierde album van het duo (de mixtape Esau Mwamwaya And Radioclit Are The Very Best en het remix-album Warm Heart Of Africa (The Remixes) niet meegerekend) en werd grotendeels opgenomen in Malawi. Over de sound van Makes A King zegt Johan zelf het volgende: "This time we really wanted to make a record that could be played by a band; something really organic, so there's not as many electronic instruments on Makes A King". Dat resulteert de ene keer in een geslaagd singer-songwriter-nummer als Mwana Wanga en vervolgens alweer in stevige rock als Let Go. Helaas zijn er in de tracklist ook stinkers als Mariana feat. Seye of Sweka terug te vinden; nummers die eerder doen denken aan de commerciële afro-dance (Alane) waarmee Kameroener Wes Madiko in de jaren negentig van de vorige eeuw furore maakte in de hitlijsten. Gelukkig behoren die laatste soort tracks op Makes A King tot een verwaarloosbare minderheid en met een repertoire waarmee ze zowel kunnen scoren in het alternatieve circuit als in de wereldmuziek-scene, blijft dit Afro-Europese duo een plezierige en interessante ontdekking.

www.theverybestmusic.com | www.moshimoshimusic.com

Hanoi Masters: War Is A Wound, Peace Is A Scar

Hanoi Masters is de eerste release in de nieuwe Hidden Musics reeks waarmee het Glitterbeat Records label een aantal minder bekende muziektradities onder de aandacht wil brengen. Voor dit album trok producer Ian Brennan naar Vietnam waar hij op zoek ging naar de traditionele muziek van voor de Vietnamoorlog. Dit leidde tot een aantal ontmoetingen met muzikanten die bijna allemaal oorlogsveteraan bleken, waarvan sommigen al decennia lang niet meer gemusiceerd of gezongen hadden en die bijna vergeten instrumenten bespeelden als de k'ni (instrument uit de familie van de violen gebruikt door de Jarai uit de centrale hooglanden van Vietnam; het instrument is een zogenaamde chordofoon, waarbij de mond van de muzikant als klankkast gebruikt wordt) of dan tranh (Vietnamese citer, verwant aan de Chinese guzheng, de Japanse koto, de Koreaanse kayagum en de Mongoolse yatga). De Vietnamese muziektraditie ligt wat in het verlengde van de Chinese en Mongoolse en is voor westerse oren niet altijd even vlot verteerbaar, maar voor wie muzikaal ook maar enigszins avontuurlijk is aangelegd vormt deze Hanoi Masters: War Is A Wound, Peace Is A Scar een prachtige ontdekkingstocht.

www.glitterbeat.com | www.xmd.nl

Various Artists - Next Stop… Soweto Volume 4: Zulu Rock, Afro-Disco and Mbaqanga 1975 - 1985

Voor wat alweer het vierde deel is in de Next Stop… Soweto reeks, neemt samensteller Duncan Brooker ons mee naar het Zuid-Afrika van eind jaren zeventig en begin jaren tachtig van de vorige eeuw; een periode waarin het apartheidsregime zijn grip op de Zuid-Afrikaanse samenleving zo mogelijk nog versterkt had, met alle gevolgen van dien voor de zwarte muzikanten uit die tijd: hoewel Bantu Radio zwarte muziek bleef dragen, konden de meeste muzikanten niet langer rondkomen van hun muziek en moesten noodgedwongen andere baantje aannemen. Bovendien was de mbaqanga wat op zijn retour en deden westerse stijlen als disco (Khomo Tsaka Deile Kae? van Marumo, 1, 2, 3 van Saitana en het geweldig aanstekelijke Soweto Disco van Movers), funk (The Things We Do In Soweto van Almon Memela) en rock (Unga Pfula A Chi Pfalo van Kabasa) hun intrede in Zuid-Afrika. Het zal dan ook niet verbazen dat Next Stop… Soweto Volume 4: Zulu Rock, Afro-Disco and Mbaqanga 1975 - 1985 net dat ietsje minder authentiek (lees: minder Zuid-Afrikaans) klinkt dan zijn voorgangers.

www.strut-records.com

Mocambo - Aruanda

Mocambo is een samenwerkingsproject van Alessandro Vlerick aka. Le Tagarel (vocals) en Tim Wulleman aka. Tartaruga (saxofoon, keyboard, productie) waarvoor de heren hip-hop mengen met invloeden uit afrobeat, jazz, funk en vooral Braziliaanse muziek. Als we meegeven dat het duo zowat twee jaar aan dit album sleutelde en dat de songteksten zelfs verklarende voetnoten meekregen, dan hoeven we je hopelijk niet meer te vertellen dat het hier muziek met inhoud betreft. Aruanda is een term uit de Afro-Braziliaanse mythologie die verwijst naar een utopisch paradijs van vrijheid, die als een citadel van licht ergens in de ionosfeer in een baan rond de aarde zou draaien (zie ook de prachtige hoesillustratie van Jan-Sebastiaan Degeyter en afsluiter Aruanda). Het album werd opgedragen aan Selma Maria da Silva Picanço, de moeder van Alessandro die twee jaar geleden vrij plots overleed. Le Tagerel vatte de gevoelens voor zijn moeder op aangrijpende wijze samen in 19 Ans. Ook tracks als Salvador, een ode aan de hoofdstad van de staat Bahia, en het opgewekte Mexe Tudo zijn absoluut het checken waard. Hoewel Aruanda wellicht eerder een hip-hop-minnend publiek zal aanspreken, is ondergetekende absoluut niet vies van dit soort met wat tropicalidad bijgekruide rap met inhoud.

Mocambo stelt Aruanda live voor op 25/03 in Democrazy Kerk in Gent en op 04/04 op het Jam'in Jette Indoor festival in Jette.

www.mocamboblog.tumblr.com

Rumbacali - El Duende, La Luz Y La Noche

Het Spaanse Kasba Music label is vooral bekend als promotor van jong geweld uit het Iberisch Schiereiland, maar wat Rumbacali betreft liggen de zaken toch enigszins anders. Voor dit project verzamelde Sabor De Gracia-frontman Antoni 'Sicus' Carbonell drie veteranen uit het rumba gitana (denk Gipsy Kings maar dan net iets minder commercieel) en flamenco genre om zich heen: Josep 'Chacho' Maria Valenti was de eerste grote pianist van rumba catalana, flamencozangeres Maruja Garrido was de muze van Salvador Dali en de echtgenote van flamencodanser en choreograaf Antonio Gades, en Lita 'La Maña' Claver is een actrice en flamencozangeres die vooral naam maakte in het variététheater. Eigenlijk was het de bedoeling dat ook Antoni 'Tio Toni' Valenti Carbonell deel zou uitmaken van Rumbacali, maar het lot besliste daar anders over; zijn Mi Bonbón is nog terug te vinden in de tracklist en El Duende, La Luz Y La Noche ("de bezieling, het licht en de nacht") werd aan de Tio Toni opgedragen. Voeg daarbij nog gastbijdragen van Marinah, La Pegatina-frontman Adria Salas en Las Migas en je weet dat dit nog bezwaarlijk fout kan gaan. Het Spaanse antwoord op Buena Vista Social Club!

www.kasbamusic.com | www.xmd.nl

Nils Fischer & Timbazo - Rumberos A Montón

Rumberos A Montón mag dan klinken alsof het ergens tussen San Juan, Havanna en New York werd opgenomen, eigenlijk is percussionist Nils Fischer (ook nog actief met CaboCubaJazz, Skins & Keys, Nueva Manteca en een hoop andere bands) gewoon afkomstig uit het Duitse Bremen. Als we daar echter aan toevoegen dat Fischer opleidingen volgde in Cuba, Brazilië, Puerto Rico en Amsterdam en daar les kreeg van groten als Giovanni Hidalgo, Jerry Gonzalez, Orestes Vilato, Roberto Vizcaino, Panga en Anthony Carillo, weet u dat de man ondertussen een meester in zijn vak genoemd mag worden. Nochtans begon het voor Nils allemaal achter de piano, maar toen zijn zus op een dag thuiskwam met een plaat van Paquito D'Rivera waarop Daniel Ponce percussie speelde, sloegen diens ritmes bij Nils in als een bom. In 2007 was er al ¡Gracias Joe Cuba!, opgedragen aan Gilberto Calderon aka. Joe Cuba, algemeen beschouwd als de vader van de boogaloo, nu gevolgd door deze Rumberos A Montón, een album vol son, timba en salsa dura, waarvoor Fischer maar liefst met 34 muzikanten samenwerkte (Changuito, Lucrecia, Calixto Oviedo, Alexander Abreu, Carlos del Puerto, Julito Padron...) en opnam in Nederland, Finland, België, Cuba, Spanje en de Verenigde Staten. De twee covers van Marvin Gaye's What's Going On (met Shirma Rouse op vocals voor de Engelstalige versie) hadden voor ondergetekende niet gehoeven, maar zelfs die nummers blijven op de dansspieren werken.

www.nilsfischer.com | www.xmd.nl

Buena Vista Social Club - Lost And Found

Op het moment van dit schrijven zijn de nog overblijvende leden van Cuba's meest roemruchte orkest bezig aan hun Adios Tour en met Lost And Found, een samenraapsel van nummers die destijds op de plank waren blijven liggen (aangevuld met een aantal live-tracks die het Buena Vista Social Club Live At Carnegie Hall net niet haalden), neemt het World Circuit Records label ook op plaat afscheid van deze muzikale legende. De hamvraag bij dit soort samengestelde albums is natuurlijk altijd of het teruggevonden materiaal wel genoeg de moeite loont. Daarover kunnen we u meteen geruststellen, want de nummers op Lost And Found hadden wat ondergetekende betreft net zo goed op het originele Buena Vista Social Club album kunnen staan. Onze favorieten uit de tracklist zijn Black Chicken 37, een wondermooi muzikaal duel tussen de contrabas van Orlando 'Cachaito' Lopez en de percussie van Miguel 'Angá' Diaz, en Lagrimas Negras, hier in een versie van Omara Portuondo, maar origineel een nummer van de Cubaanse componist Miguel Matamoros dat wereldwijde bekendheid kreeg dankzij dat andere Cubaanse "oude-mannen-orkest" La Vieja Trova Santiaguera. De outro, waarin alleen een scattende Ruben Gonzalez te horen is, had voor ons niet gehoeven, maar voor de rest hadden we deze gouden oudjes graag nog jaren bij ons gehouden. Aan zelfs de mooiste liedjes komt echter een einde. ¡Hasta siempre compañeros!

Wie nog snel van Orquesta Buena Vista Social Club afscheid wil nemen, kan op 21 juni terecht in de Brusselse AB

www.worldcircuit.co.uk

Ceumar - Silencia

Ceumar Coelho is een naar Nederland uitgeweken singer-songwriter uit het Braziliaanse Itanhandu, een klein stadje in de staat Minas Gerais. Ceumar mag tegenwoordig dan wel in Amsterdam wonen, voor de opnames van dit album trok ze toch naar São Paolo. Voor Silencia ("stilte") werkte Ceumar samen met de Franse cellist Vincent Ségal (ons al bekend van zijn samenwerkingen met Ballaké Sissoko en Salif Keita) en naast de akoestische gitaar van Ceumar en de mandoline/cavaquinho van Webster Santos is het dan ook zijn instrument dat in veel van de nummers de hoofdrol speelt. Ceumar wilde naar eigen zeggen: "...een manier vinden om de stiltes die verborgen lagen in mijn songs te onthullen..". Dat alles resulteert in een mooi luisteralbum, ergens tussen Braziliaanse bossa nova, klassieke muziek en Portugese fado, dat het live ongetwijfeld goed zal doen in zalen met de juiste intieme setting.

www.ceumar.com.br | www.arcmusic.co.uk | www.musicwords.nl

Slim Ali & The Hodi Boys - 70s Pop + Manuel Diogo - Music Of Angola

Liefhebbers van de vintage sound uit het Afrika van de jaren zeventig van de vorige eeuw moeten zeker deze 70s Pop van het Keniaanse Slim Ali & The Hodi Boys eens checken. Ali werd geboren in Mombasa en zette zijn eerste stappen in de muziekwereld bij bands als Blue Boys Band en The Tusker Band. Wanneer Faisal Brown, zanger bij The Hodi Boys, in 1968 naar Ethiopië trekt, is Ali de juiste man op de plaats. Met een repertoire dat aanvankelijk vooral bestond uit covers van soulhelden als Otis Redding en Percy Sledge, heeft de band vooral succes in het toeristische circuit, maar langzaamaan begint Slim, die zowel in het Engels als het Swahili zingt, ook eigen nummers te brengen en met You Can Do It scoort hij eindelijk een eerste grote hit. Slim Ali & The Hodi Boys zouden uiteindelijk drie albums opnemen (You Can Do It, Smile en Home), waaruit het ARC Music label het beste gedistilleerd heeft voor deze wat misplaatst getitelde compilatie vol soul (Keep On Doing, We've Got To Progress On), funk (We Gonna Sing A Song, We Gotta Dance) en zelfs een streepje reggae (Smile, Home).

Van een heel andere orde is het wat simplistisch getitelde Music Of Angola - ook de foeilelijke hoes, die de indruk wekt dat dit een release is uit een obscure etnografische reeks, moet u het ARC Music label maar vergeven - van Manuel Diogo. Titels als Yaweh Deus De Angola, Teu Nome E Jesus of Moninga Yaka Na Yesu geven al aan dat het hier hoofdzakelijk Christelijk geïnspireerde muziek betreft, maar Diogo lengt zijn gospel aan met inheemse genres als semba (Ora Não Cessa) en rebita (A Chamada Vai Haver) en dat levert, op een paar melige uitzonderingen na (Mpeve Ya Longo, Torrent D'amour), een uiterst aanstekelijk en dansbaar album op.

www.arcmusic.co.uk | www.musicwords.nl

Imam Baildi - III

Imam Baildi (ook "Turks-Grieks gerecht" gespeld), is de naam van een Turks-Grieks gerecht dat op Wikipedia omschreven wordt als: aubergine gevuld met ui, look en tomaat, gestoofd in olijfolie en geserveerd op kamertemperatuur, maar het is ook de naam van een Griekse band waarvan de broers Lysandros en Orestis Falireas de spil zijn. Op III, het - u raadde het al - derde album van de band, mixen ze de rebetiko uit hun thuisland (voor Argosvinis Moni remixten ze het gelijknamige nummer van Vasilis Tsitsanis, in 1947 vereeuwigd door Ioanna Georgakopoulou en Stelios Perpiniadis, en ook Moumoura is een herwerking van een compositie van Tsitsanis) met invloeden uit triphop, hip-hop (Mistirio, Baila Cifteteli) en dub/reggae (Simioma).

In het kader van 20 jaar De Centrale staat Imam Baildi op 21 maart live op het podium in Gent.

www.imambaildi.com

Nzimbu - Nzimbu

Nzimbu, Kikongo voor "het gezang" en, toen er in Congo nog kaurischelpen als ruilmiddel gebruikt werden (zie ook de foto op de albumhoes), ook "het fortuin", is een project dat met Ray Lema, Ballou Canta en Fredy Massamba drie generaties Congolese vocalisten en twee Congo's verenigt (de Braziliaanse gitarist Rodrigo Viana is een beetje de vreemde eend in de bijt). Voeg de polyfone melodieën van de pygmeeën (Ntoto, eerder ook al terug te vinden op Massamba's debuutalbum Ethnophony) bij de rumba uit Kinshasa (Aigre-Doux) en de hip-hop uit Brazzaville (Nsongela) en je hebt Nzimbu. Mooi luisteralbum dat wij zich nog het best laat omschrijven als Congo unplugged!

www.raylema.com | www.fredymassamba.com

Pucho Diaz - Coincidencia EP

Pucho Diaz is een Cubaanse troubadour die via Barcelona in Brussel belandde. Voor zijn debuut-EP Coincidencia ("toeval") werkte hij onder andere samen met die andere Brusselse Cubaan Ray Cabrera en zangeressen Billie Kawende en Leki. Dat leverde 7 poëtische nueva trova nummers op. We hebben een licht vermoeden dat Diaz met zijn repertoire vooral vrouwelijke harten sneller zal doen slaan, maar ook ondergetekende mag je op zonnige weekenddagen gerust met dit soort muziekjes wakker maken, zo warmbloedig zijn we dan ook wel weer. Eigenlijk is er op geen enkel van de nummers op Coincidencia iets aan te merken, maar toch hadden wij het vooral voor het opgewekte Pero Parece (zowel in originele als in ingekorte versie terug te vinden op de EP) en Para Mi Negro, een nummer waarvoor alle bovenvermelde artiesten de backing vocals verzorgden. Beloftevol visitekaartje!

Click Here - DJ Click presents Balkandalucia V.01

Onder de noemer Click Here presenteert DJ Click (echte naam Benjamin Martin) nu al enkele jaren de meest eclectische muziekmixen waarbij zijn elektronische saus steeds de lijm is die alles samenhoudt. Zo was er al de ontmoeting tussen India en Spanje op Jaipur' en Delhi To Sevilla en op Balkandalucia V.01 vloeit de flamenco van de Kale of Spaanse gitanos moeiteloos over in de fanfaremuziek van de Roma uit de Balkan. Vocalisten ging de Parijzenaar daarvoor zoeken van Spanje (Cecilia Fernandez) over Griekenland en Roemenië (Chrysoula Kechagioglou, Irene Liokoukoudaki, Leontina Vaduva) tot Moldavië en Bulgarije (Nadia Potinga, Anna Maria Iovkova). DJ Click het Franse antwoord op Shantel noemen is wellicht iets te kort door de bocht, maar raakpunten zijn er zeker.

www.nofridge.com | www.xmd.nl

Jamaram & Acoustic Night Allstars - Heavy Heavy

Op Almost Hits, de vorig jaar verschenen Best Of compilatie van Jamaram stond al een documentaire met Acoustic Night Allstars en ook voor Heavy Heavy werkten ze met de Zimbabwaanse band samen (de paden van beide bands kruisten zich voor het eerst in 2012 op het HIFA Festival in Harare). Dat levert natuurlijk een vrij Oost-Afrikaans klinkend album op en van de reggae-invloeden uit de begindagen van de band is dan ook geen spoor meer. Nummers als het funky Why, de dixieland van Zoo, het soulvolle Missing Is You of de popballad Miles Away hadden voor ondergetekende echter niet gehoeven; niet dat er met die tracks iets mis is, integendeel, maar stilistisch misstaan ze wat in de rest van de tracklist. Aanstekelijkste track op Heavy Heavy is dan weer zonder enige twijfel Go Away, een mestizo-nummer waarmee ze het publiek van een gemiddeld wereldmuziekfestival zo mee aan het dansen krijgen. Geslaagde Europees-Afrikaanse hybride, die duidelijk eerder moest dienen om naambekendheid van Acoustic Night Allstars in Europa te vergroten.

www.jamaram.de | www.soulfire-artists.com

Nneka - My Fairy Tales

Omdat ondergetekende niet echt een fan is van de veelheid aan vrouwelijke singer-songwriters met een etnisch tintje (zie ook Ayo, Irma, Imany, Sara Tavares...), hadden we het oeuvre van de Duits-Nigeriaanse Nneka tot nog toe links laten liggen. Voor My Fairy Tales koos Nneka echter grotendeels voor een reggae- en ska-sound en werkte ze samen met producer James 'Bonzai' Caruso, onder andere bekend van zijn werk met Damian Marley (in 2010 toerde Nneka samen met Nas en Damian Marley tijdens hun Distant Relatives tournee). Uitzonderingen in de tracklist zijn opener Believe System (Fela meets Marvin Gaye) en Babylon, waarvoor Nneka eerder de afrobeat-toer opging (wie goed kijkt zal op de albumcover van My Fairy Tales trouwens een portret van afrobeat-grootmeester Fela Kuti ontdekken). Laat u echter niet vangen door het opgewekte karakter van de nummers op My Fairy Tales; zo gaat het uptempo ska-nummer Pray For You bijvoorbeeld over de slachtingen die Boko Haram nu al een hele poos in Nigeria en omliggende landen uitricht en afsluiter In Me is eigenlijk Nneka's geloofsbelijdenis. My Fairy Tales is Nneka's eerste zelfgeproduceerde album en als ze ook in de toekomst eenzelfde pad blijft bewandelen, heeft ze er in ondergetekende een fan bij.

www.nnekaworld.com

Razia - Akory

Met Akory ("Wat nu?") zorgt Razia voor een logisch vervolg op Zebu Nation uit 2010. Dat het deze keer echter allemaal ietsje meer mocht zijn bewijst het indrukwekkende lijstje Malagassische muzikanten waarmee Razia zich voor de opnames van dit album omringde: valiha-speler Rajery, accordeonist Regis Gizavo, gitaristen Teta en D'Gary en vocalist Mikea allemaal tekenden ze present voor Akory. Razia zet zich nog steeds actief in om de ontbossing van Madagaskar een halt toe te roepen en in veel van de nummers op Akory (opener Taranaka Afar (Our Future), Kajio (Our Forests)...) roept ze haar landgenoten dan ook op te handelen voor het te laat is. Van een heel andere orde is Papillon (Butterfly), een ode aan Razia's in 2010 overleden vader die een gepassioneerde vlinderverzamelaar was. Onze favoriet uit de tracklist is dan weer het uptempo en verdacht Zuid-Afrikaans klinkende Gny Lalagna (The Way), waarvoor Razia samenwerkte met D'Gary. Albums als Akory bewijzen dat het hoog tijd wordt dat de Malagassische muziek eindelijk de aandacht krijgt die ze verdient.

www.raziasaid.com | www.cumbancha.com