door
tim | 27 mei 2013 |
Plaatjes |
In zijn thuisland
Zuid-Soedan, waar zijn nummers tijdens de
jarenlange burgeroorlog een inspiratie en troost vormden voor de Zuid-Soedanese bevolking, geniet de blinde General Paolino een haast legendarische status. Op
South Sudan Street Survivors brengt zijn veelal korte nummers (de meeste niet langer dan twee minute) enkel gewapend met een akoestische gitaar en af en toe bijgestaan door Mama Celina, een lokale zangeres. Dit is geen feestmuziek, maar “message music”, waarbij de dagelijkse realiteit van de Zuid-Soedanezen centraal staat en titels als
Mafi Julum (
No Segregation) of
Anna Masedek (
I Don’t Believe Freedom Has Come) laten weinig aan de verbeelding over. Rauw ongefilterd Zuid-Soedanees blues-album.
www.irl.org.uk |
www.xmd.nl
door
tim | 27 mei 2013 |
Plaatjes |
Liefhebbers van de betere Afrikaanse muziek mogen zich al in de handen beginnen wrijven, want als opvolger voor hun schitterende reeks
Nigeria en Ghana specials (waarmee het
Soundway Records label vooral focuste op West-Afrikaanse afrobeat en highlife), lanceert het label nu deze
Kenia Special vol zeldzame Congolese, Tanzaniaanse en natuurlijk Keniaanse parels. Op de twee schijfjes staan 32 nummers (veelal 7” singles) vol
benga,
chakacha, afrobeat en
rumba die in een periode van twee jaar verzameld werden in vijf Oost-Afrikaanse landen.
www.soundwayrecords.com |
www.xmd.nl
door
tim | 20 mei 2013 |
Interviews |
KonKoma, een project rond ex-
Osibisa-leden Alfred 'Kari' Bannerman en Emmanuel Rentzos, was
een van de grote Afrikaanse verrassingen van 2012. Toen we hoorden dat ze voor een kleine tournee een eerste keer naar België kwamen waren wij er dan ook als de kippen bij en zagen hen live aan het werk in een stampvolle
Bar Du Matin in Brussel!
Lees verder
door
tim | 20 mei 2013 |
Plaatjes |
Dat de
calypso in de lift zit mag duidelijk wezen, want amper enkele weken na de release van
Kobo Town op
Cumbancha, gaat nu ook het Duitse
Piranha label de Caraïbische toer op met deze
Go Calypsonian van
Lord Mouse And The Kalypso Katz. Onze eigen Gregor Terror And The Calypso Gigolos wordt in snelheid gepakt door dit Berlijns ensemble dat zichzelf aanprijst als: “…the only European Calypso Big Band.” (niet helemaal waar dus, maar laat dat de pret zeker niet drukken). Het repertoire van Lord Mouse en zijn Kalypso Katz bestaat zowel uit eigen materiaal als klassiekers (
Goombay Drum van Blinde Blake of The Percentie Brothers, Lord Caresser’s
Edward The VIII, ) uit het genre. Tenslotte geven we nog mee dat het album geproduceerd werd door Colin Brass (3 Mustaphas 3,
Klezmatics,
Krar Collective). Go calypsonians and do the
Lord Mouse Limbo!
www.lordmouseandthekalypsokatz.com |
www.piranha.de
door
tim | 13 mei 2013 |
Plaatjes |
Voor haar debuutalbum
Bucharest Tango dook
Oana Catalina Chitu al een eerste keer in het oeuvre van
Maria Tanase, maar de zangeres zou dit jaar honderd geworden zijn en dus is
Divine een complete ode aan de Roemeense Edith Piaf geworden. Nog meer als voorganger
Bucharest Tango ademt
Divine de sfeer van een Roemeens café tijdens het
interbellum waar jazz, tango en zigeunermuziek vlotjes in elkaar overvloeien. Mooi gestileerd eerbetoon!
www.asphalt-tango.de
door
tim | 13 mei 2013 |
Plaatjes |
Met
Stand Up People verzamelt
Asphalt Tango Records voor het eerst een aantal vergeten parels uit
Tito’s
Joegoslavië van de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. De tracks zijn allemaal afkomstig uit de geduldig opgebouwde verzameling 45 toeren platen die het duo Philip Knox en Nathaniel Morris (samen bekend als
Vlax Records) op de kop konden tikken op talrijke vlooienmarkten of vanonder het stof haalden in de archieven van de
Nationale Bibliotheek van Servië in
Belgrado. In de tracklist bekende Balkannamen als
Saban Bajramovic of
Esma Redzepova, maar ook minder voor de hand liggende dingen zoals enkele obscure Kosovaarse producties kregen een plaatsje. Absolute aanrader voor Balkan-fanaten!
www.asphalt-tango.de |
www.vlaxrecords.com
door
tim | 13 mei 2013 |
Plaatjes |
Het is eventjes doorbijten wat deze
Mystic Power betreft, want de eerste twee tracks op dit nieuwe album van de Afrikaanse reggaeheld
Alpha Blondy (
Hope, een draak van een duet met Beenie Man en
My American Dream dat verhaalt over het traumatische einde van Alpha’s verblijf in de Verenigde Staten), zijn tenenkrommend. Gelukkig vindt Alpha daarna zijn gewone ritme snel terug.
J’ai Tué Le Commissaire is een Franse adaptatie van Bob Marley’s
I Shot The Sheriff en
Le Métèque is Alpha’s interpretatie van het gelijknamige chanson van
Georges Moustaki. Voor de productie deed Blondy opnieuw beroep op zijn oude gabber Dennis Bovell, ook al verantwoordelijk voor een aantal van Alpha’s vroegere albums. Een van de belangrijkste nummers op
Mystic Power is zonder twijfel
Reconciliation, een nummer over het vredesproces in
Ivoorkust, maar tegelijk ook de grote verzoening met Alpha’s “frenemy”
Tiken Jah Fakoly. Ook
Pardon (waarin Alpha zich excuseert tegenover zijn landgenoten omdat hij faalde als vredesbemiddelaar) en
Danger Ivoirité (over de gevaren van het oprukkende nationalisme in zijn geboorteland) hebben de politieke situatie in Ivoorkust als centraal thema. In 2011 was Alpha Blondy dan weer te gast op het
Azalay festival in het zuid-Marokkaanse
Ouarzazate; het moet daar serieus gezellig geweest zijn want het inspireerde hem tot het gelijknamige
Ouarzazate. Klassieke Alpha Blondy is tenslotte
France À Fric, waarin het westen een serieuze veeg uit de pan krijgt voor het leegroven van het Afrikaanse continent. En wie wil weten waar de “mystic power” uit de titel op slaat luistert best eens naar Alpha’s ode aan de vrouw
Woman.
www.alphablondy.info |
www.wagram.fr
door
tim | 2 mei 2013 |
Plaatjes |
Met deze
No Place For My Dream wilde
Femi Kuti naar eigen zeggen tien jaar van professionele en persoonlijke problemen achter zich laten en vooral terugkeren naar de fundamenten van de afrobeat. Titel
No Place For My Dream duidt enerzijds op de harde realiteit van de huidige maatschappij, waar er "dankzij" het meedogenloze kapitalisme steeds minder plaats is voor de dromen van de have-nots (zie ook de cover van het album die weinig verdere uitleg behoeft), maar de titel is even goed een reflectie van Femi’s eigen gemoedstoestand, ervan overtuigd dat hij — net zoals
zijn vader destijds — stilaan alleen staat in zijn strijd. Dat dat alles dan nog een steengoed album oplevert is mooi meegenomen. Sterker nog,
No Place For My Dream zou wel eens één van de beste afrobeatschijfjes kunnen zijn die u dit jaar in huis kunt halen. Vooral het soms psychedelische orgelspel en de magistrale blazers maken van
No Place For My Dream een pareltje. Dat zelfs de crisis in Europa ter sprake komt in een afrobeatnummer mag tenslotte boekdelen spreken!
www.femikuti.tv |
www.naive.fr
