Interview met Seun Kuti @ Sfinks Mixed

Met zijn nieuwe album Black Times laat Seun Kuti alle re­vo­lu­tionaire demonen in zich los.

Een klein jaar geleden zagen we hem met zijn gevolg live aan het werk in Het Depot in Leuven en vorige zomer kregen we de man nog uitgebreid te spreken op het Sfinks Mixed festival!

Lees verder

Seun Kuti & Egypt 80 - Black Times

Amper een week na zijn oudere broer Femi, volgt ook Seun Kuti met een nieuwe langspeler. U hoeft maar naar de hoes van deze Black Times te kijken om te beseffen dat Seun op dit album alle revolutionaire registers opentrekt: "'Black Times' is a true reflection of my political and social beliefs. It is an album for anybody who believes in change and understands the duty we have to rise up and come together. The elites always try to divide the poor people of the world. The same oppression felt by workers in Flint, Michigan is felt by workers in Lagos and Johannesburg.". Opener 'Last Revolutionary' is een stevige ode aan gevallen revolutionaire helden als Kwame Nkrumah en Thomas Sankara, hopend dat hun daden anderen kunnen inspireren: "I say the names of these men who died for us without any promise of resurrection. Maybe people will Google them, then set out on a journey whose destination is unknown.". Voor het meer dan 9 minuten durende titelnummer Black Times, waarin Kuti de zwarte wereldbevolking oproept om eindelijk hun rechten op te eisen, wist Seun ook gitaarlegende Carlos Santana te overtuigen. Natuurlijk kan ook een sneer naar de Nigeriaanse politiek niet ontbreken en die is er in de vorm van Corporate Public Control Department (CPCD), een aanklacht tegen het corrupte en huichelachtige beleid van de huidige Nigeriaanse president Muhammadu Bahari, en in afsluiter Theory Of Goat And Yam hekelt Kuti dan weer een uitspraak van de voormalige Nigeriaanse president Goodluck Jonathan die corrupte politici vergeleek met geiten die als je hen een yam aanbied ook niet aan de verleiding kunnen weerstaan. Net als zijn vader Fela, blijft Seun een liefhebber van het groen kruid en in Bad Man Lighter eist hij dan ook het recht op om af en toe een spliff te mogen opsteken. Voor het hectische Kuke Kee Mee werkte Seun samen met Egypt 80 saxofonist Abedimeji 'Showboy' Fagbemi en baseerde zich voor de lyrics op een Nigeriaans gezegde dat gebruikt wordt als iemand constant aan je kop zit te zeuren: "Save yourself the stress and kuku kill me now!". Met African Dreams hoopt Seun dan weer de Afrikaanse jeugd opnieuw in Afrika geïnteresseerd te krijgen in plaats van eeuwig met de materialistische Amerikaanse Droom in het hoofd te zitten: "Pay no heed to examples set by "accepted" African-American celebrities, and marvel instead at the Philosophies of great thinkers like the late pan-Africanist Doctor Amos Wilson.". Eersteklas revolutionaire afro-groove made in Belgium, want opgenomen in de Brusselse Jet Studio!

Lees verder

Carlos G. Lopes - Kanta Pa Skece

De Kaapverdische muziekscene bruist! Nog maar onlangs stelden we u het langspelerdebuut van ex-Cesaria Evora percussionist Miroca Paris voor en hier is alweer een andere jonge Kaapverdiër die hetzelfde doet. Carlos G. Lopes werd geboren in Piku Burmedjo ("de rode berg"), een klein dorp op het eiland Santiago. Tot zijn vroegste muzikale invloeden hoort de traditionele polyfonische batuku of batuque muziek (waaraan Lopes met afsluiter Mûdjer Di Pé Na Tchôn eer betoont). Later ontdekt hij dan de soul van groten als Sam Cooke, Marvin Gaye en Otis Redding, en op zestienjarige leeftijd besluit hij uiteindelijk om zelf zanglessen te nemen, vastbesloten dat zijn toekomst in de muziek zal liggen. Op zijn twintigste volgt dan het Conservatoire National de Nice en daarna nog dat van Parijs, waar hij operazang, jazz en moderne muziek volgt. Op Kanta Pa Skece ("zingen om te vergeten") mixt Carlos Kaapverdische genres als morna, coladeira en funana mixt met invloeden uit soul, jazz en een snuifje reggae (het aanstekelijke Tradiçon Di Nôs Terra). Nostalgie of sodade troef dus, al klinkt het gros van de nummers op het album aardig upbeat. Mamai, de eerste single uit het album is het eerste nummer waarvoor Carlos teruggreep naar het Kaapverdische Creools (voorheen zong hij altijd in het Frans of Engels), en is een prachtig eerbetoon aan zijn grootmoeder geworden. Voor de hoes van het album liet Lopes zijn oor blauw schilderen, want muziek luisteren doe je nu eenmaal met je oren. De blauwe kleur herinnerde de zanger dan weer aan de prachtige azuurblauwe hemels in Kaapverdië. De eilandengroep in de Atlantische Oceaan begint ons per album meer en meer te fascineren!

Lees verder

Radio Mukambo #338 Africa Will Be Great Again

Femi Kuti's zevende album is een openhartige oproep voor een betere wereld: One People One World, onze cd van de week op Radio Mukambo. We kondigen ook Afropolitan festival aan met Magic System & Badi in BOZAR (Brussel) + Oghene Kologbo (afrobeat) at GROUNDS (Rotterdam). Luisteren naar Latin funk van Jungle Fire (Los Angeles) ++ ontdekken de Belgische tropical bass producer Qwasa Qwasa.
En terwijl ik de Best-of-2017 mixtape maakte, hebben enkele tracks het net niet gehaald. Ze zijn echter écht wel het luisteren waard, hierbij dus ondermeer Orchestre Les Mangelepa (Kenia/Congo), Hugo Kant (hiphop) en een resem Colombiaanse sounds.


Lees verder

Femi Kuti - One People One World

Het was ondertussen alweer van het uit 2013 daterende No Place For My Dream geleden dat we Femi Kuti en zijn Positive Force nog eens de studio in zagen duiken, maar nu is dus eindelijk deze One People One World, een stevig afrobeatalbum dat de fans van het genre zeker niet teleur zal stellen. Maar op het album zijn net zo goed invloeden uit highlife, soul, r&b, reggae en andere Afrikaanse, Caribische en Afro-Amerikaanse genres te horen; niet meer dan normaal vindt Femi zelf, want: "When I was a boy, I listened to funk, highlife, jazz, folk songs, classical music and my father's compositions, so you will hear those things in the music, but everything on this record comes strictly from my heart and soul. Like Africa itself, afrobeat has endless possibilities within its structure. As we play live at The Shrine, the songs evolve, absorbing the energy of the audience. It's like painting, with the changing hues and tones of the dancers coloring the music. When we take it into the studio, you hear all of those influences moving together. On this album, I kept to my roots and let the music flow through me, without diluting it. I didn't think funk, or afrobeat, or anything else. If you hear something in the melodies, it may be there, but as a composer, I surrendered to the higher forces that give me this gift to play music and let it flow out of me.". Naast de vaste bandleden van Femi's begeleidingsband Positive Force is ook zijn zoon Omorinmade Anikulapo Kuti op dit album te horen: "My son, Made, is studying music in England at Trinity College, the same place his grandfather Fela Kuti studied, and played piano and bass on many of the tracks. His contribution brought an intimacy to the sessions. Having Made play with me, and give me advice on the arrangements, was lovely.".

Lees verder

Sinouj - Labu

Sinouj (Arabisch voor zwarte komijn, ook bekend als nootmuskaatbloem, waarvan de zaden vaak gebruikt worden om brood te versieren en in het volksgeloof ook bescherming kan bieden tegen het kwade) is een Spaans project rond saxofonist Pablo Hernandez Ramos, die in samenwerking met muzikanten uit Spanje (naast Pablo zelf ook nog bassist Javier Geras), Italië (toetsenist Sergio Salvi), Nigeria (drummer en percussionist Akin Onasanya, waarmee Pablo ook samen in Ogun Afrobeat zit) en Tunesië (violist Larbi Sassi) een mix van westerse jazz met invloeden uit de Arabische traditie (opener Essaouira, Cosmic Shake) en West-Afrika creëerde. Labu, de titel van dit album, was de bijnaam van Pablo's oom José Luis Ramos Martín aan wie dit album is opgedragen. Voor dit album werd de band ook nog aangevuld met de ney, fluit en zurna van Iraniër Kaveh Sarvarian, de trompet van Bosniër Miron Rafajlovic, de gitaar en stem van Braziliaan Munir Hossn (opnieuw in opener Essaouira) en de oriëntaalse percussie van Luis Taberna. Er is trouwens ook een Belgische connectie, want de band werkte in het verleden nog onder andere samen met Fabrizio Cassol (Aka Moon), Pierre Vaiana, Jozef Dumoulin en Laurent Blondiau (Mâäk). Het experimentele karakter van Sinouj zal Labu wellicht eerder voer voor jazz-heads dan voor wereldmuziekliefhebbers maken.

Lees verder

Brazzmatazz - Turbolence

Brazzmatazz, een negentienkoppige (!) bende blazers (3 trompettisten, 2 altsaxofonisten, 2 tenorsaxofonisten, 2 baritonsaxofonisten, 3 trombonisten en 2 sousafoonspelers) en percussionisten (snaredrum, basdrum en percussie) uit Gent, presenteert met deze Turbolence zijn langspelerdebuut. In de 12 nummers tellende tracklist hoorden wij onder andere funky invloeden uit New Orleans brass bands en zigeunerritmes van Balkanfanfares (Tiny Tiger), maar ook ska/reggae (Fasten Your Ravo, afsluiter Raveteef Roedel), jazz (Helping Hands), salsa (Mezcal Y Sangrita) en zelfs drum & bass (Draaikolk). Ondergetekende deed het geheel nog het meest denken aan het Amerikaanse Hypnotic Brass Ensemble. Maar eigenlijk moet je dit soort muziek natuurlijk live meemaken en als kers op de taart doet Brazzmatazz dat in hen eigen originele steampunk-stijl met aangepaste kostuums en decors.

Brazzmatazz stelt Turbolence live voor in de Gentse Charlatan op 23 februari!

www.brazzmatazz.be

Sibongile Mbambo - Bring Back Ubuntu

Sibongile Mbambo is een Zuid-Afrikaanse singer-songwriter die ondertussen alweer meer dan een decennium in het Zuid-Franse Marseille woont en werkt. Sibongile wisselt af tussen Engels en Xhosa, een Zuid-Afrikaanse kliktaal, waarbij ze zich steeds begeleid op de udu, een kleien aerofoon die zijn oorsprong vindt bij de Igbo in Nigeria, of haar "bongi-box", een houten box te vergelijken met de Spaanse cajon. Op Bring Back Ubuntu (ubuntu is een Xhosa term die zich laat vertalen als "de mensheid" of "menselijkheid tegenover anderen" en is ondertussen uitgegroeid tot een ethische of humanistische filosofie die draait om toewijding en relaties tussen mensen onderling en waarbij het geloof in een universeel gedeeld verbond dat de gehele mensheid verbindt centraal staat) laat ze zich bovendien bijstaan door Fred Salles (gitaar), een knipoog naar de maskanda (Zoeloe-folk), Dimitri Reverchon (percussie), en Lamine Diagne (saxofoon, fluit, duduk). Perfecte symbiose van westerse singer-songwriter pop en en Xhosa traditie.

Lees verder

Dálava - The Book Of Transfigurations

Dálava is een project rond de Amerikaans-Tsjechische zangeres Julia Ulehla en haar echtgenoot, gitarist Aram Bajakian. Voor hun repertoire put het duo uit Moravische volksliederen die ruim een eeuw geleden verzameld werden door Julia's overgrootvader botanist en etnomusicoloog Vladimir Ulehla. Moravië is een regio in Midden-Europa en, naast Bohemen en Tsjechisch-Silezië, een van de drie historische landen van Tsjechië. Het gebied is genoemd naar de rivier de Morava, die Moravië van noord naar zuid doorsnijdt. Op The Book Of Transfigurations, het tweede album van de band, overgieten Julia en Aram die oude liederen, waarin transfiguratie of gedaanteverwisseling de rode draad vormt, met een eigen avant-gardistische postrock sound en tillen ze zo naar de eenentwintigste eeuw. De naam van de band is een typisch Tsjechische uitdrukking die moeilijk te vertalen valt, maar verwijst naar de verdwijnende lijn aan de horizon, waar land en hemel wazig in elkaar overvloeien. Het leek Julia en Aram een passende metafoor voor dit project waarin verleden en heden in elkaar overvloeien en twee continenten elkaar ontmoeten. Wie nog dieper de Moravische muziekgeschiedenis wil induiken moet zich zeker dit bezwerende en bij momenten etherisch breekbare album aanschaffen en de bijhorende liner notes lezen. Fascinerend lees- en luistermateriaal.

Dálava komt The Book Of Transfigiration live voorstellen in Espace Senghor in Brussel op 24 februari.

Lees verder

Black Flower - Intermediate State EP

Net zoals ze ook al deden met Ghost Radio, eigenlijk een tussen-LP die de tijd tussen de release van Abyssinia Afterlife en Artifacts moest overbruggen, stellen de heren van Black Flower in afwachting van een nieuw album alvast deze vier tracks tellende Intermediate State EP voor. Het idee voor de EP vonden ze bij de Spaanse surrealist en excentriekeling Salvador Dali die de gewoonte had om zich met een schaar in de hand in een zetel te nestelen en rustig in slaap te vallen. Wanneer de schaar dan plots uit zijn hand viel schoot de schilder bruusk wakker en begon prompt te schilderen geïnspireerd door wat hij net in zijn dromen gezien had. Voor opener Almaz koos Black Flower voor de eerste keer voor een cover van een bestaande Ethiopische klassieker die door Mahmoud Ahmed de eeuwigheid werd ingezongen. Maqam Tizita Saba is dan weer een geslaagd experiment om de Ethiopische blues of tizita te verenigen met de Arabische saba maqam of toonladder. Black Flower werkte onlangs samen met de Brugse componist Dijf Sanders voor diens Indonesisch geïnspireerde Java, en in Good Side Of Bad zijn nog (psychedelische) echo's uit die samenwerking te horen. Net voor de schaar terug de grond raakt is er dan nog Fly High Oh My dat in energetische extase eindigt. Black Flower serveert met Intermediate State opnieuw een meer dan uitstekend "tussendoortje"!

www.blackflower.be | www.sdbanrecords.com | www.newsrecords.be

Radio Mukambo #337 Latin Funk Experience

Heel wat Latin funk op Radio Mukambo deze week, met Son Palenque, Abelardo Carbonó, Quantic en Jungle Fire, tropifunk band uit LA die het album van de week levert: Jambú. We luisteren ook naar nieuwe tracks van Black Flower (ethiogroove), Transglobal Underground (Arab beats), Chicago Afrobeat Project en herontdekken Kalakuta Republic-lid King Bucknor Jr.


Lees verder

Rumba Katxai - Siembra La Semilla

Rumba Katxai is een project ronde de in Mallorca gevestigde Chileense broers Leonardo (vocals en gitaar) en Gonzalo Zuñiga. Siembra La Semilla is alweer de tweede langspeler van de band die al sinds 2009 actief is en een mix brengt van cumbia (Pura Enchufe) en musica andina (afsluiter Camina) met invloeden uit reggae, swing (Turista), funk (Saca Tu Amor), samba (de invloed van de Braziliaanse percussionist Rogerio Santos) en natuurlijk rumba catalana (Lobo De Mar). Katxai is een typisch Chileense term die vrij vertaald iets wil zeggen als: "Weet je?". Wij weten ondertussen genoeg, nu u nog!

Lees verder

Hama Sankare - Ballébé: Calling All Africans

Hama Sankare is een Malinese veteraan die in zijn thuisland algemeen beschouwd wordt als de meester van de moderne kalebassound, in het verleden onder andere samenwerkte met Ali Farka Toure, Afel Bocoum en deel uitmaakt van de vaste begeleidingsband van Mamadou Kelly: Ban Kai Na. Met deze Ballébé: Calling All Africans, waarop ook de slidegitaar van Cindy Cashdollar, de bas van Sekou Toure, de drums van Mahalmadane Traore, de djourkel van Yoro Cisse en de njarka van Bouba Cissao te horen zijn, maakt de man nu ook eindelijk zijn solodebuut. Het gros van de tracks op Ballébé: Calling All Africans klinken als oerdegelijke maar misschien weinig verrassende Mali blues, waarbij Hama vocaal afwisselt tussen Fula en Songhai, maar Sankare liet twee nummers onder handen nemen door de Amerikaanse producer David Harrow en die tilde opener Middo Wara en Maliwo Kayergaba echt wel naar een ander niveau (denk Malinese traditie ontmoet westerse clubvibe).

Lees verder

TootArd @ AB

Met de omschrijvingen die hier en daar gehanteerd worden zoals "door Tinariwen geïnspireerde reggae uit de Israëlische Golanhoogten", zijn wij het maar ten dele eens, want ons doet de opgewekte muziek van TootArd ("de aardbeien") vooral terug­denken aan de hoogdagen van de Algerijnse raï en chaabi toen zangers als Khaled en Cheb Mami nog volle zalen trokken. We hadden al genoten van Laissez Passer en trokken dus vol verwachting naar de Brusselse Ancienne Belgique.

Echt veel volk — wij telden een man of zestig — kwam er niet opdagen in de AB Club, maar wij zijn alvast blij dat Ancienne Belgique de taak op zich genomen heeft om ook beginnende (wereldmuziek-)bands een kans te geven in hun programma. Iets waar iedereen die niet jaarlijks dezelfde live-soundtrack wil krijgen voor­geschoteld het toch roerend mee eens zou moeten zijn.

Lees verder

Rafael & Energia Dominicana - Enamorarse En La Playa

Rafael Wilsikin Medina, kortweg Rafael of Rafa, is een nieuw Dominicaans-Canadees talent en levert met Enamorarse En La Playa een Dominicaans bommetje van een langspelerdebuut af. Rafael trekt meteen het feestje op gang met Tirando Duro, een stevige merengue en ook titelnummer Enamorarse En La Playa is van eenzelfde orde. Iets trager dan de opener, maar minstens even aanstekelijk is Bailame, dat naar onze bescheiden mening zo een stevige zomerhit zou kunnen worden. Bachata is nooit ons ding geweest en zal het ook nooit worden, dus zeemzoete smartlappen als Amor Del Negrito, No Puedo Vivir Sin Amor of Mar De Lagrimas laten we dan ook over aan de liefhebber. Ook afsluiter Sembrando Amor, een wat melige balada of ballade, deed ons eerder aan een middelmatige Spaanse inzending voor het Eurovisiesongfestival denken. Maar Rafa blijkt ook een begenadigd salsero, zoals hij bewijst met het uitstekende No Se Le Pege A La Mujer, waarin hij mannen oproept hun vrouwen nooit te slaan, en No Toques Fondo. Margarita is dan weer een geslaagd bomba-nummer, waarvoor Rafael ook al een bijhorende clip draaide, en voor Tu Belleza laat de zanger merengue en reggaeton in elkaar overvloeien. Voor wie zin heeft in een echt Dominicaans feestje levert Rafael de ideale soundtrack!

Lees verder

Hector Guerra - Desde El Infierno

De Spaans-Boliviaanse Hector Guerra zette zijn eerste stappen in de muziekwereld toen hij op negentienjarige leeftijd dankzij DJ Lord (Prophets Of Rage) mocht openen voor hip-hop legende Public Enemy. In 2006 richtte Hector Pachamama Crew op, een groep straatmuzikanten uit Spanje, de Caraïben en Latijns-Amerika, waarmee hij in de metro van Madrid begon te spelen. Dankzij de verkoop van duizenden demo's won het project echter algauw enorm aan populariteit en dat leverde de band uiteindelijk zelfs een contract bij Warner Music op resulterend in het uit 2011 daterende Lagrimas. Na de ontbinding van Pachamama Crew verhuisde Guerra naar Mexico waar hij aan een muzikale solotrilogie begon te werken. In 2012 was er al Amor, in 2015 gevolgd door Gracias Por Existir en nu is er dus sluitstuk Desde El Infierno. Voor de trilogie reisde Hector zowat heel Mexico af om een aantal van de talrijke inheemse bevolkingsgroepen die het land rijk is te leren kennen - de Purépecha in de bossen van Cheran, de Huichol of Wirrarika in de woestijn van Wirikuta en de Seri of Comcaac in de Sonorawoestijn - en de interludes op Desde El Infierno of Cantas De Poder, zijn gezangen van een sjamaan orakelend onder invloed van paddengif. De rest van de tracklist is op zijn minst wisselvallig te noemen. Hector Guerra alles van hip-hop over trap, tot cumbia sonidera, harawi, reggae en EDM en dat levert de ene keer tropische Tomorrowland-bagger op als Love Is Love of de gelijkaardige Libre De Apegos en Tranqui, Chilling, Manito op, maar elders dan weer uiterst genietbare tracks als La Cumbia Callejera en La Cumbia De Cuervo, telkens in duet met de koning van de cumbia sonidera Alberto Pedroza of de dancehall meets hip-hop en harawi van El Sariri. Onze persoonlijke favoriet is U.S.A. Es Mexico, cumbia meets hip-hop waarvoor Guerra het gezelschap kreeg van legende van de latin rap Mellow Man Ace en een stuk uit een speech van Donald Trump over de Mexicanen samplede: "I Love Mexican People!", waarop prompt hun antwoord volgt: "Si quieren poner un muro, vamos a pintar un graffiti! Si quieren poner un muro, nos lo vamos a saltar!" (vrij vertaald: "Als zij graag een muur bouwen, zullen wij die snel vol graffiti spuiten! Als zij graag een muur bouwen, zullen wij erover klimmen!"). Op Desde El Infierno neemt Hector Guerra je mee naar alle hoeken van de hel en soms levert dat een spetterend feestje op, maar op andere momenten wil je er zo snel mogelijk weer vandaan.

Lees verder

Namvula - Quiet Revolutions

Ondergetekende leerde de Schots-Zambiaanse singer-songwriter Namvula Muntemba-Rennie in 2014 kennen dankzij haar langspelerdebuut Shiwezwa, een album dat wij omschreven als een mix van folk, Afrikaanse invloeden, jazz en singer-songwriter pop en hetzelfde recept krijgt u ook op opvolger Quiet Revolutions. Voor dit album liet Namvula zich leiden door de levensverhalen van vrouwen die haar inspireerden, een mix van vrouwen die ze ontmoette tijdens haar werk als fotografe, figuren uit volksverhalen en muzikale helden als Cesaria Evora, Miriam Makeba, Lilly Tchiumba en Angelique Kidjo. Elf van de twaalf tracks zijn eigen composities, enkel Nalile (vrij vertaald: "klein verdriet") is een traditional uit Zambia gezongen in het Ila en door Namvula aangevuld met een zelfgeschreven deel dat ze baseerde op Nina Simone's iconische Blackbird, en voor Nine Olimbe en Nkondo liet ze zich bijstaan door James Sakala, bijgenaamd "the kalindula king" (een lokale Zambiaanse basgitaar) en gezien als de nieuwe ambassadeur van de traditionele Zambiaanse muziek. Quiet Revolutions opent met het melancholisch dromerige Mbuya, een nummer over het verlies van taal opgedragen aan Namvula's grootmoeder wiens taal ze niet spreekt. Ook het meer uptempo Zuba is opgedragen aan een familielid, deze keer Namvula's nichtje die ze aanspoort om zich niets aan te trekken van de beperkingen die anderen haar willen opleggen. De sax van Chris Williams die prominent aanwezig is in Zuba, duikt ook op in jazzy singer-songwriter tracks als Kolomfula, geïnspireerd door het verhaal van een vrouw uit Zanzibar wiens voorouders als slaven vanuit Malawi naar Zanzibar werden gebracht, en afsluiter Prayer, maar is net zo goed te horen in meer afrobeat-getinte nummers als Boola Kuli, over het verlangen naar een verloren liefde, of Moto, een ode aan de schoonheid van de vrouw. De vrouw of vrouwelijkheid is meteen ook de rode draad doorheen dit album of zoals Namvula zelf in de liner notes schrijft: "The songs are inspired by my growth into womanhood and by girls and woman - real or imagined - whose lives moved me. I dedicate this work to my newborn son, who is teaching me the beauty of motherhood and to the women whose stories and suns I dance beneath.".

www.namvula.com | www.xmd.nl

Victor Assis Brasil - Esperanto

We kondigden bij de vorig jaar verschenen heruitgave van Toca Antonio Carlos Jobim al aan dat er nog meer materiaal van de Braziliaanse saxofonist zou opgediept worden uit de archieven van Quartin Records. Hoewel de nummers op Esperanto werden opgenomen tijdens dezelfde sessies als die voor Toca Antonio Carlos Jobim (achter de instrument hoort u onder andere: Dom Salvador - piano, Edison Machado - drums, Helio Delmiro - gitaar en Edison Lobo - bas), klinken ze een stuk jazzier, soms tot aan wilde free jazz toe (Quarenta Graus A Sombra), maar elders eerder melancholisch (Mirilia, Ao Amigo Quartin). Het album opent met een swingende cover van Jimmy Heath's Ginger Bread Boy en als extraatjes werden voor deze reissue ook nog het nummer Children en alternatieve takes van Mirilia en Ao Amigo Quartin aan de tracklist toegevoegd.

www.faroutrecordings.com

Radio Mukambo #336 Digital Roots

De Amerikaanse producer Maga Bo is een krak in het mixen van traditionele Braziliaanse muziek met digitale beats. Zijn nieuwe werk met Samba de Coco Raizes de Arcoverde is pure magie: de Afro-Braziliaanse percussie, tapdans en call & response zang worden opgezweept met elektronische beats en baslijnen zonder de muziek te ontwortelen. Raízes de Arcoverde is een samba-de-cocoband uit het binnenland van Pernambuco (NO Brazilië).
Verder kondigt Radio Mukambo concerten aan van Dizzy Mandjeku & Alé Kumá (Congo/Colombia), TootArd (Syrië), Ghalia Benali & Mäâk (Tunesië/België), La Panika (Balkan brass) ++ we luisteren naar afrobeat & Latin funk van Seun Kuti, Jungle Fire & Chicago Afrobeat Ensemble.


Lees verder

Dizzy Mandjeku & Alé Kumá @ De Roma

De eerste februari was dit jaar meteen goed om uit onze winterslaap te ontwaken en opnieuw tropische temperaturen op te zoeken in het gezelschap van Dizzy Mandjeku & Alé Kumá, een Congolees-Colom­bi­aanse kruisbestuiving die in De Roma haar debuutalbum De Palenque À Matonge kwamen voorstellen.

Blijkbaar is nog niet iedereen klaar om opnieuw het wereldmuziekseizoen op gang te trekken, want overvol loopt De Roma allerminst. Toch wat ten onrechte want dit project verdient wel degelijk de nodige aandacht en zou tijdens de zomerfestivals wel eens een kleine revelatie kunnen worden.

Lees verder

Dizzy Mandjeku & Alé Kumá - De Palenque A Matonge

De allereerste kiemen voor wat later zou uitgroeien tot Dizzy Mandjeku & Alé Kumá, werden in 2010 gezaaid, toen de Colombiaanse researcher, poëet, bassist en oprichter van Alé Kumá Leonardo Gomez Jattin de Congolese muziekscene in de Brusselse Matonge-wijk leerde kennen. Leonardo maakte er onder andere kennis met de Congolese gitaarlegende Dizzy Mandjeku en liet de man in 2015 naar Colombia overkomen om wat dingen uit te proberen en op te nemen. Die eerste sessies, toen nog samen met de ondertussen overleden Colombiaanse muzieklegende Magin Diaz, leverde het nummer Por El Norte, Por El Sur op dat terug te vinden is op Diaz' laatste album, het vorig jaar verschenen El Orisha De La Rosa. Samen met de Belgisch-Colombiaanse zangeres Paola Marquez (Maguaré), vormen Dizzy en Leonardo nu de ruggengraat van dit project. Andere opvallende namen in de line-up zijn onder andere de Colombiaanse Nidia Gongora, bekend van haar samenwerkingen met Quantic en haar eigen project Canalon de Timbiqui, en Malage de Lugendo, vroeger nog actief als vocalist bij het legendarische TPOK Jazz van Franco en Zaïko Langa Langa. Albumtitel De Palenque A Matonge verwijst naar twee iconische plekken, cruciaal in de muziek die Dizzy Mandjeku & Alé Kumá brengen: enerzijds het al vermelde Matonge, de Congolese uitvalsbasis in Brussel en al jaren een muzikale hub voor Congolese expats, maar ook een wijk in de Congolese hoofdstad Kinshasa, en anderzijds Palenque de San Basilio, een dorp aan de Stille Oceaan in Colombia dat zowat het epicentrum vormt van de Afro-Colombiaanse cultuur. Het hele project wordt nog eens mooi samengevat in titelnummer De Matonge A Palenque, al moet u daar natuurlijk wel een mondje Spaans en Lingala voor kennen. De rest van de tracks op het album zijn een mix van eigen composities van Mandjeku en Jattin en Colombiaanse traditionals. Voor de hoes van het album deed Zephyrus tenslotte een beroep op de Congolese kunstenaar Maludi (het hele werk is terug te vinden als een openklapbare poster bij de CD). Meer dan uitstekende Afrikaans-Latijns-Amerikaanse kruisbestuiving!

www.dizzymandjeku.com | www.alekuma.co | www.zephyrusmusic.be