In de relatief korte levensduur van onze wereldmuziekblog hebben we al meermaals moeten afscheid nemen van legendes en held(inn)en.
(lees verder)
Laatste Reacties
Babbe (Mukambo presents …): Super! Ter info, hier te beluisteren: https://nyp-r… Carolina Vallejo (Adedeji - Yoruba …): Thank you!! This is truly wonderful Babbe (Adedeji - Yoruba …): Wow, dankjewel, Tim, I love it! Robin Pay (Kid Dynamite - Ku…): Best jammer dat opa Arthur Pay, die met beide heren… Luc Bafort (Moonlight Benjami…): de live show gezien in AB club 9-2; geweldige zange… Jesus (Songhoy Blues - R…): The sound studio is very good Peter "Baobab" Ge… (The Souljazz Orch…): Super sympathieke mensen ook. Ik heb ze in Gent gez… ozuna (Don Omar dubbel): Skreeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee ozuna (Don Omar dubbel): One of the best artists at the time and still conti… tim (Radio Mukambo #33…): Beste beide programma’s hebben jammerlijk besloten … Vinnie (Radio Mukambo #33…): Waar blijven de wekelijkse radio Mokambo shows op t… Jonas (Brazzmatazz - Tur…): Brazzmatazz is de max!! Benieuwd naar de nieuwe pla… Karahuevo (Dinamo - Ahora Ba…): Muy infantil para gente tan mayor. Nada nuevo. :( tim (Interview met Azi…): beste, dan vermoed ik dat u de Marokkaanse agenda d… tim (Dia de los Muerto…): Mijn excuses, ik kende jullie initiatief niet… Laat…
We schreven het eerder al: de gypsy punk van Gogol Bordello is niet voor doetjes. De kloof tussen de doorsnee salsaband en Gogol Bordello is even groot als tussen Prince en Paris Hilton (waarbij, voor alle duidelijkheid, alle verdere vergelijkingen mank lopen). Je vindt ze dan ook eerder op het podium van Roskilde en Pukkelpop dan pakweg, Sfinks. Toch kregen ze van de BBC een prestigieuze World Music Award. Voorwaar een gewaagde keuze. Maar met een Oekraïense zanger, bandleden uit Rusland, Israël, Ethiopië en de VS en een minstens even brede muzikale invloedssfeer, kan je moeilijk ontkennen dat ze binnen de definitie van de award vallen. Hun myspace pagina windt er geen doekjes om: "Sounds Like: Nothing else". En weinig keren werd het cliché zo gepast gebruikt. Een review.
Buiten schijnt de zon, maar in onze mailbox regent het namen en line-ups for de zomerfestivals — u hoort ons niet klagen. Eén van die vele kleurrijke zomerfestivals heeft hier op tropicalidad.be nog weing aandacht gekregen: Afro-Latino festival. Geheel onterecht, want het Limburgs wereldmuziek festival pakt voor hun 9de editie uit met een verrassend sterke line-up. Hoewel hun programmatie nog niet 100% volledig is willen we jullie niet onthouden wat er op 22, 23 en 24 juni te gebeuren staat in Bree.
Yerba Buena is ongetwijfeld een van headliners van het festival. Vorig jaar op Sfinks werden we zeer aangenaam verrast door deze explosieve latin-funk uit New York — hier rechts al vast een voorsmaakje. Africando heeft met hun afrikaans gekruide salsa een unieke sound en is na 17 jaar een vaste waarde aan het salsa-firmament. Ook in het reggae-rayon hebben ze een vaste waarde weten te strikken. Morgan Heritage heeft over de jaren heen een forse live (en studio) reputatie weten op te bouwen en brengen een exclusief concert op Afro-Latino.
De affiche van Made in Jamaica deed ons vorige maand flink watertanden en het feit dat dit mini-lente-festival doorging op de vertrouwde Couleur Café plaza's haalde ons makkelijk over de streep. Dat laatste viel evenwel wat tegen: het reggae-minnend volk werd ondanks de stralene zon binnengeloodst in de ongezellige grote hal die het terrein van Tour & Taxis netjes in twee verdeeld. De zaal in kwestie bleek ook twee, drie maten te groot berekend, al heeft de magere opkomst waarschijnlijk meer te maken met de vrij dure tickets — €35 à €40 voor één avond hoest je niet zomaar op.
Toch kon de ongelukkige keuze van de zaal de pret niet bederven. Een indrukwekkende line-up met Mystic Revelation of Rastafari, Third World, Capleton & Bunny Wailer zie je niet elke dag passeren, dus trokken we gisterenavond naar Brussel met de vibe-o-meter op zak en zagen hoe die meermaals in in 't rood uitsloeg.
We naderen het festival-seizoen met rasse schreden. Het gezellige én uiterst democratische Mano Mundo mag traditiegetrouw de spits afbijten. Dit jaar doen ze dat op 12 en 13 mei in het vertrouwde groene kader van de Schorre in Boom. Wij snuffelden voor u in de line-up van het festival en halen er de lekkerste krenten uit.
Op zaterdag is Manou Gallo ongetwijfeld de grootste publiekstrekker. En terecht: vorig maand wist deze Ivoriaanse bassiste ons bijzonder aangenaam te verrassen met haar CD-voorstelling in de Botanique. Waarom je deze madam op Mano Mundo niet mag missen lees je in ons concert verslag. Members of Marvelas zagen we vorig jaar op Feest in het Park en omschreven het toen als "licht ontvlambare crossover jazz-funk met twee MC's" — u weze gewaarschuwd. Verder krijg je een portie Marrokaanse raï van Rêve du Raï en een schotel Leuvense rumba en flamenco van Les Talons Gitans.
Kort maar krachtig: je krijgt drie tracks van de winnaars van de BBC World Music awards op onze radio te horen. Net name Ya Fama van Toumani Diabaté, Erdi van Ali Farka Touré en Soobax van K'Naan. Geef die volume knop maar een stevige draai!
De nummers op de tropicalidad.be radio zijn tijdelijk beschikbare fragmenten van maximaal twee minuten die enkel als preview dienen en kunnen niet gedownload worden. De radio maakt gebruik van de Adobe Flash Player. Meer informatie vind je in onze F.A.Q.
Angelhead, de nieuwe plaat van Gabriel Rios ligt al enkele dagen in de rekken van uw platenboer. Gezien het aantal beschikbare reviews op het web voelen we niet de drang daar nog eentje aan toe te voegen. Waarom komen we dan met deze post aandraven? Simpel: op de luisterpaal kun je het album integraal beluisteren — met dank aan los sympaticos van 3voor12.
Nog meer binnenlands platennieuws: op de blog van Think of One lezen we dat de Antwerpenaars terug de studio zijn ingedoken met hun Marrokaanse vriendjes. Ze werken aan een opvolger van hun tweedelige Marrakech Emballages Ensemble serie. De Casablanca/Brusselse tweeling Hakim & Hicham Bouanani Moulay vervoegen de vaste Marrokaanse gastmuzikanten voor een extra streep Noord-Afrikaanse roots. De release datum slingert ergens tussen eind dit jaar of begin volgend jaar. U hoort het nog van ons.
Couleur Café heeft al een behoorlijk volledig lijstje klaar om traditiegetrouw de zomervakantie af te trappen. Wellicht wordt daar nog wat verder aan gesleuteld, maar dat weerhoudt ons niet om er alvast een aantal favorieten uit te pikken. Voor vrijdag hoeven we daar niet lang over na te denken. Manu Dibango viert dit jaar zijn 50 jaar in't vak. Dat gebeurde vorige week reeds met de release van Lion of Africa, een CD + DVD live recording uit 2004 in de Londense muziektempel Barbican.
Volgende week bouwt hij daar weer een feestje, en tot ons grote plezier staat hij begin juli in Brussel. Om het wachten draaglijker te maken geven we hierbij alvast een voorsmaakje van Lion in Africa, met een schitterende ode aan die andere Afrikaanse superheld. Ook reikhalzend kijken we uit naar Skarbone 14. Aanstormend talent uit eigen land dat op het podium geraakt is via de Wanted- wedstrijd. Een skapunkrock collectief dat refereert naar Ska-P en Madness; veelbelovend is een understatement. Jaune Toujours is dan weer een gevestigde waarde in het Belgische muzieklandschap. Ook zeker niet te missen.
Veel ruchtbaarheid geven ze er bij de BBC niet aan, maar de winnaars van de World Music Awards 2007 staan al even te schitteren op hun website. We moeten nog meer dan een maand wachten op de plechtige uitreiking en de bijhorende webcast. Ook op de bekendmaking van de publieksprijs moeten we nog even wachten, maar daar zijn we vol vertrouwen dat onze eigenste Think Of One (niet in het minst dankzij onze onvermoeide promotie) de Barbican nogmaals platwalst. Toch loont het de moeite om even te gaan kijken, al is het maar om te weten welke plaatjes je als rechtgeaarde wereldmuziekliefhebber bovenaan je verlanglijstje moet zetten.
Zo ze nog niet in je kast staan. Ik zou onmogelijk een keuze kunnen maken tussen Toumani Diabaté en Ali Farka Touré, maar op de BBC kwamen ze er wel uit, en het werd Tourés bloedmooie afscheidsplaat Savane. Ook met de keuze voor de jonge Somalische rapper K'naan als nieuwkomer gaan we volmondig akkoord. Met Ahmoud Mahmed staat dan weer een Afrikaans icoon uit een andere generatie op het podium. Het beluisteren waard, net als de Libanese Ghada Shbeir, een academica die nog kan zingen ook — respect . En een verfrissende keuze tenslotte in de categorie Americas: de gypsy punk van Gogol Bordello is wellicht niet voor iedereen weggelegd, maar ik kon niet wachten met mijn CD-order! De review is bij deze beloofd...
Afgelopen zaterdag stond de onvolgbare Boban I Marko Markovic Orkestar nog in de Centrale in Gent (en iets langer geleden op Kulturama in Leuven waar wij getuige van waren) en dit weekend zijn ze alweer te gast in ons belgenland.
En ze komen niet alleen: de mensen van 1001 valises vzw hebben half de Balkan uitgenodigd op het Balkan Trafik festival dat op 13 en 14 april het Paleis voor Schone Kunsten (Brussel) zal voorzien van feestelijk trompetgeschal uit Oost-Europa. Naast vader en zoon Markovic staan nog heel wat traditionele Balkan-klanken en hun electronische varianten op het programma — waaronder ook de ons niet onbekendeFanfare Ciocarlia waarvan je hier rechts een kort video-fragmentje vindt. Wij kunnen er helaas niet bij zijn, maar laat ons zeker weten hoe het was.
Naast Made in Jamaica, Gabriel Rios en Savana Station valt er concert-gewijs nog een en ander te beleven in april. Dit weekend kun je bijvoorbeeld opnieuw genieten van het uiterst aanstekelijk Oost-Europees kopergeschal van het Boban Markovic Orkestar, die je misschien kent van de filmmuziek van Underground. Onlangs zagen we de zigeuner-bende aan het werk op Kulturama en het werd een spetterende avond. Een dikke aanrader dus — zaterdag 7 april in de Centrale (Gent).
Reggaeton-liefhebbers sturen we komende zondag (8 april) naar onze noorderburen (Den Haag), alwaar ze op de Pleasure Paas Party hun meest stomende danspassen ongegeneerd mogen demonstreren bij de Puerto-Ricaanse reggaeton-held Tego Calderon. In de line-up valt er nog veel meer latin en reggae vibes te ondekken — waaronder ook Ziggi die we vorig jaar nog op Festival Mundial tegenkwamen.
Tango zit in de lift. Het Brussels Tango Festival (die we hier volledig over het hoofd hebben gezien) en groepen als Gotan Project voorzien de eeuwenoude tango van vers bloed. Ook Bajofondo Tango Club zijn gespecialiseerd in de fusion van tango met electronica en die doen op 12 april hun ding in de Botanique (Brussel).
Tenslotte nog twee smakelijke reggae concerten: op 19 april strijken de Skatalites neer in de Botanique. Deze oude jamaicaanse rakkers hebben als grondleggers van de huidge reggae en ska weinig introductie nodig. Een week later krijgen we de legendarische reunie van de The Heptones op 27 april in het Depot (Leuven) voorgeschoteld: twee maal authentieke ska & rocksteady om niet te missen.
Na een rondreis die me toch wel langs enige zuidamerikaanse steden heeft gebracht (Guayaquil, Cuenca, Quito, Cali, Bogotá, Cucuta, Merida, ...) blijft het me verbazen hoe Cuenca zijn leidende positie in het aanbod piraatCD's blijft behouden. Buiten een leuke salsaclub heeft de stad in de Andes van zuid Ecuador op muzikaal weinig potten gebroken, maar ze is doordrongen van stalletjes, portalen en steegjes met een overweldigend aanbod van goedkope CDtjes.
Nu willen we de praktijk op zich uiteraard niet aanmoedigen. Integendeel, we gunnen artiesten van harte hun boterham en de wereldmuziek is over het algemeen iets minder glamoureus dan andere genres die het goed doen op 's lands populaire radiozenders. Maar zoals we reeds eerder berichtten, vormt het fenomeen razend interessant materiaal voor muzikaal antropologisch onderzoek. Wegens algemeen succes presenteren we deel 3 in onze serie Cover Art uit Cuenca. Met uiteraard weer de disclaimer: niet voor gevoelige zielen .
We schreven het eerder al: de gypsy punk van Gogol Bordello is niet voor doetjes. De kloof tussen de doorsnee salsaband en Gogol Bordello is even groot als tussen Prince en Paris Hilton (waarbij, voor alle duidelijkheid, alle verdere vergelijkingen mank lopen). Je vindt ze dan ook eerder op het podium van Roskilde en Pukkelpop dan pakweg, Sfinks. Toch kregen ze van de BBC een prestigieuze World Music Award. Voorwaar een gewaagde keuze. Maar met een Oekraïense zanger, bandleden uit Rusland, Israël, Ethiopië en de VS en een minstens even brede muzikale invloedssfeer, kan je moeilijk ontkennen dat ze binnen de definitie van de award vallen. Hun myspace pagina windt er geen doekjes om: "Sounds Like: Nothing else". En weinig keren werd het cliché zo gepast gebruikt. Een review. 
Veel ruchtbaarheid geven ze er bij de BBC niet aan, maar de winnaars van de 
) de 
. En een verfrissende keuze tenslotte in de categorie Americas: de 
Tenslotte nog twee smakelijke reggae concerten: op 19 april strijken de 