In de relatief korte levensduur van onze wereldmuziekblog hebben we al meermaals moeten afscheid nemen van legendes en held(inn)en.
(lees verder)
Laatste Reacties
Babbe (Mukambo presents …): Super! Ter info, hier te beluisteren: https://nyp-r… Carolina Vallejo (Adedeji - Yoruba …): Thank you!! This is truly wonderful Babbe (Adedeji - Yoruba …): Wow, dankjewel, Tim, I love it! Robin Pay (Kid Dynamite - Ku…): Best jammer dat opa Arthur Pay, die met beide heren… Luc Bafort (Moonlight Benjami…): de live show gezien in AB club 9-2; geweldige zange… Jesus (Songhoy Blues - R…): The sound studio is very good Peter "Baobab" Ge… (The Souljazz Orch…): Super sympathieke mensen ook. Ik heb ze in Gent gez… ozuna (Don Omar dubbel): Skreeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee ozuna (Don Omar dubbel): One of the best artists at the time and still conti… tim (Radio Mukambo #33…): Beste beide programma’s hebben jammerlijk besloten … Vinnie (Radio Mukambo #33…): Waar blijven de wekelijkse radio Mokambo shows op t… Jonas (Brazzmatazz - Tur…): Brazzmatazz is de max!! Benieuwd naar de nieuwe pla… Karahuevo (Dinamo - Ahora Ba…): Muy infantil para gente tan mayor. Nada nuevo. :( tim (Interview met Azi…): beste, dan vermoed ik dat u de Marokkaanse agenda d… tim (Dia de los Muerto…): Mijn excuses, ik kende jullie initiatief niet… Laat…
De Balkanfanfares en -feestjes zijn de laatste jaren omnipresent in onze contreien en daar heeft de Duitser Stefan Hantel, beter bekend als Shantel, misschien iets mee te maken. Sinds 2003 remixed deze (ex-)techno DJ traditionele Balkan tunes tot gepolijste pareltjes, die bij het jonge volkje bijzonder in de smaak vallen. Zodanig zelfs dat menig feestneus gaan verder graven is in de meer authentiekere Balkan muziekgeschiedenis en zoiets kunnen wij alleen maar toejuichen.
Begin deze maand kwam Shantel met Planet Paprika op de proppen, zijn vierde release. Zijn studio debuut, Bocuvina Club 1 & 2 waren voornamelijk verzamelde remixes met hier en daar een spat eigen materiaal. Op Planet Paprika krijgen, net als Disko Partizani, live muzikanten een prominentere plaats en leunt zo meer aan tegen hun ondertussen vermaarde live reputatie. Hoewel Planet Paprika weer een swingend plaatje is geworden vinden we niet direct iets nieuws onder de zon. Shantel blijft bij zijn beproefd recept en durft quasi niet buiten zijn eigen lijntjes te kleuren. Het overbekende deuntje Bucovina — het stokoude calypso rifje van Wilmoth Houdini heeft al veel meegemaakt — moest er opnieuw aan geloven en werd omgedoopt tot Bocuvina Original. Maar met tracks als Good Night Amanes, Usti, usti Baba en Ex Oriente Lux tovert die kleine Duitser met die heerlijke koperblazers toch altijd weer een glimlach op mijn gezicht. Voorsmaakjes vind je op amazon.com en op 28 oktober staat de man samen met zijn makkers van het Bucovina Club Orkestar opnieuwin de AB.
Leuke albumhoes, maar als zoveelste telg van de steeds maar verder uitbreidende musica mestiza familie, staan deze Impagaos (de onbetaalden, red.) toch nog wat in de schaduw van hun grotere broers en zusjes. Hun debuut No Lo Intenten En Casa (don't try this at home, red.) is duidelijk gericht op de Spaanse popmarkt en zal daar ook zonder twijfel aanslaan, maar wij hoorden al spannender werk uit Barcelonese scene. Wie zich echter de moeite getroost om het album volledig uit te luisteren wordt op het einde nog beloond met drie Achilifunk remixen van de hand van deejay Txarly Brown; zonder twijfel de beste tracks op het album. Los Impagaos hebben potentieel, maar voorlopig blijft het tropicalidad.be oordeel: net dat ietsje te weinig.
Als je weet dat de ngoni vroeger zittend werd bespeeld, kan je je de reacties van de Malinezen wel indenken toen Bassekou Kouyaté op een dag besloot zijn solo rechtstaand en centraal op het podium te spelen. Op de achterflap van de albumhoes van I Speak Fula is trouwens een foto van Bassekou en de andere leden van Ngoni Ba te zien, poserend voor het 'Buffet de la Gare' in Bamako; de legendarische nightspot waar het destijds allemaal begon. Ook dat is ondertussen alweer jaren geleden want Bassekou toert nu al geruime tijd rond met zijn eigen ngoni-band Ngoni Ba. Na Segu Blue, een album dat we op tropicalidad.be om een of andere reden over het hoofd zagen maar dat minstens onze aanbeveling verdient, is I Speak Fula het tweede soloalbum van Kouyaté. Zijn vrouw, Amy Sacko, neemt nog altijd het merendeel van de zanglijnen voor haar rekening, maar op dit tweede album duiken ook opvallend veel gasten op en met namen als Vieux Farka Touré en Toumani Diabate zijn dat zeker niet van de minste! Op I Speak Fula gaat Bassekou de ene keer tekeer als een Malinese metalgitarist (I Speak Fula, Musow) om vervolgens weer een zeer rustig bluesy ritme aan te houden (Bambugu Blues). Must-have album voor de liefhebbers van de Mali-blues! Voorsmaakjes vind je op mondomix.
Het is alweer van 2004 geleden dat Mahala Raï Banda haar gelijknamige debuut op de wereld losliet. Het experiment waarvoor violist Aurel Ionita het instrumentarium van de taraf verenigde met dat van de fanfares, was meteen een schot in de roos. Mahala is nu terug met deze opvolger Ghetto Blasters, een titel die de lading perfect dekt, want de band laat de oude zigeunertradities moeiteloos aansluiten bij moderne pop (de zogenaamde manele), cabaret (Zabrakadabra), jazz (Balada) of zelfs reggae (Balkan Reggae). Dat Mahala voor dit album vocaal ook nog eens werd bijgestaan door zigeunerstemmen als Jony Iliev, Antoin 'Tato' Garcia (Kaloome) en Dan Armeanca, kan alleen maar een bonus heten. Ghetto Blasters is op zijn minst 45 minuten onversneden feest en met de juiste instelling een instant zigeunerklassieker.
Roy Paci is en blijft met voorsprong onze favoriete trompettist en met zijn band Aretuska staat hij steeds garant voor een stomend feestje. Dat was ook weer het geval op Festival Mundial (Tilburg) waar we hem ook nog eens konden strikken voor volgend gesprek.
De zomervakantie mag dan onherroepelijk voorbij zijn, het wereldmuziek festivalseizoen duurt gelukkig iets langer. Hekkensluiter Fiesta Mundial ontpopt zich eind september (op 25, 26 en 27 september om precies te zijn) weer als een muzikale oase op de Keiheuvel in Balen en op hun affiche vinden we opnieuw heel wat schoon volk terug. Snuister gerust even met ons mee in de line-up.
Samen met een rits DJ's waaronder Merdan Taplak, Gaetano Fabri en Tsiganisation Project heeft Fiesta Mundial ook dit jaar een allerminst onaardige verzameling kleurrijke acts bijeengesprokkeld, wat ons inziens voor het nodige muzikale spektakel zal zorgen.
De prijs voor de origineelste bandnaam gaat deze maand naar het Noorse meidenkwartet Katzenjammer (Duits voor "kattengejank", red.). Met een heel arsenaal aan instrumenten gaande van een kleine ukelele of een mandoline tot de imposante met een kattenkop versierde contrabas balalaika van Turid Jørgensen en daartussenin nog een resem vreemdsoortige instrumenten luisterend naar namen als harpeleik, domra en mellotron, produceert het viertal een uiterst aanstekelijke mix van folk, zigeunermuziek, bluegrass, cabaret en, zoals de titel van het album al aangeeft, pop. Het Noorse antwoord op Laïs? De folkversie van de Dixie Chicks? Af en toe lijkt Katzenjammer een gedroomde inzending voor het Eurovisiesongfestival, maar deze katjes hebben toch net iets meer in hun mars.
Hier bij tropicalidad.be zijn we voortdurend op zoek naar de leukste nieuwigheden op wereldmuziekgebied en het Cumbancha label lijkt ons daar nu een handje bij te willen helpen. Met het sublabel Cumbancha Discovery willen ze "exceptional emerging talents in international music" een platform bieden. De eerste release is weggelegd voor Kimi Djabaté, gitarist, percussionist, balafonspeler en telg van een eeuwen geleden vanuit Mali naar Guinee-Bissau geëmigreerde griotfamilie. Karam (opvoeding, red.) is een meer dan geslaagd album dat liefhebbers van Habib Koité of Rokia Traore zeker zullen kunnen smaken. Karam klinkt als het album van een geroutineerd artiest en als je weet dat Kimi zijn sporen al verdiende bij grootmeesters als Mory Kanté en Waldemar Bastos, mag dat ook weinig verbazen.
De Balkanfanfares en -feestjes zijn de laatste jaren omnipresent in onze contreien en daar heeft de Duitser Stefan Hantel, beter bekend als Shantel, misschien iets mee te maken. Sinds 2003 remixed deze (ex-)techno DJ traditionele Balkan tunes tot gepolijste pareltjes, die bij het jonge volkje bijzonder in de smaak vallen. Zodanig zelfs dat menig feestneus gaan verder graven is in de meer authentiekere Balkan muziekgeschiedenis en zoiets kunnen wij alleen maar toejuichen. 
Leuke albumhoes, maar als zoveelste telg van de steeds maar verder uitbreidende musica mestiza familie, staan deze 
Als je weet dat de 
Het is alweer van 2004 geleden dat 
De prijs voor de origineelste bandnaam gaat deze maand naar het 
Hier bij tropicalidad.be zijn we voortdurend op zoek naar de leukste nieuwigheden op wereldmuziekgebied en het