In de relatief korte levensduur van onze wereldmuziekblog hebben we al meermaals moeten afscheid nemen van legendes en held(inn)en.
(lees verder)
Laatste Reacties
Babbe (Mukambo presents …): Super! Ter info, hier te beluisteren: https://nyp-r… Carolina Vallejo (Adedeji - Yoruba …): Thank you!! This is truly wonderful Babbe (Adedeji - Yoruba …): Wow, dankjewel, Tim, I love it! Robin Pay (Kid Dynamite - Ku…): Best jammer dat opa Arthur Pay, die met beide heren… Luc Bafort (Moonlight Benjami…): de live show gezien in AB club 9-2; geweldige zange… Jesus (Songhoy Blues - R…): The sound studio is very good Peter "Baobab" Ge… (The Souljazz Orch…): Super sympathieke mensen ook. Ik heb ze in Gent gez… ozuna (Don Omar dubbel): Skreeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee ozuna (Don Omar dubbel): One of the best artists at the time and still conti… tim (Radio Mukambo #33…): Beste beide programma’s hebben jammerlijk besloten … Vinnie (Radio Mukambo #33…): Waar blijven de wekelijkse radio Mokambo shows op t… Jonas (Brazzmatazz - Tur…): Brazzmatazz is de max!! Benieuwd naar de nieuwe pla… Karahuevo (Dinamo - Ahora Ba…): Muy infantil para gente tan mayor. Nada nuevo. :( tim (Interview met Azi…): beste, dan vermoed ik dat u de Marokkaanse agenda d… tim (Dia de los Muerto…): Mijn excuses, ik kende jullie initiatief niet… Laat…
Twee jaar geleden overleedIbrahim Ferrer, één der Buena Vista Social Club vocalisten, tijdens de opnames van een solo-album. Een album dat hij zelf al jaren wou maken: Mi Sueño (ofte "mijn droom") is een bolero plaat pur sang. Geen rumba, son of ander up-tempo Cubaans lekkers, wel zeemzoete ballads die Ibrahim op magische wijze toch interessant weet te maken. Met behulp van Ibrahims demo-materiaal hebben de mensen van World Circuit de plaat alsnog kunnen afwerken, een mooi eerbetoon.
Alle romantische zielen reppen zich pronto naar 3voor12's luisterpaal alwaar je het album integraal kunt beluisteren. Hoewel ik zelf meestal pas voor dergelijk zoet materiaal kan Deuda mij best wel bekoren.
Gabriel Rios brengt binnenkort Angelhead uit, zijn tweede studio-album. Op zijn website staat een niet te missen countdown alsof die release dé gebeurtenis van het jaar zou zijn — of ze nu gelijk hebben laten we in het midden. In ieder geval staat meneer Rios meermaals op de planken de komende maanden en die concerten zetten we eventjes op een rij:
vrijdag 6 april in 't Folk (Dranouter)
zaterdag 7 april in de Vooruit (Gent), in het kader van stubru.uit (uitverkocht)
zaterdag 21 april in GOC Racing (Gavere)
zondag 29 april in de Warande (Turnhout)
woensdag 9 mei én donderdag 10 mei in de AB (Brussel), al uitverkocht op donderdag
zaterdag 26 mei in de Roma (Antwerpen)
zaterdag 16 juni op Festival Mundial in Tilburg (NL), waarover later meer.
vrijdag 29 juni op de weide van Wercher, dat dit jaar officieel onder de noemer "kansspelen" moet geplaatst worden gezien het festival al uitverkocht is nog voor het programma rond is
In onze agenda vind je alle concerten netjes bij elkaar.
Vijf nieuwe nummers draaien nu op volle toeren op onze radio — voor wat hoort wat, dus vallen er ook vijf af.
Het magische concert van Dobet Ghanoré zijn we nog niet vergeten en ondertussen prijkt haar nieuwe CD Na Afriki in mijn collectie. In afwachting van de review krijg je van ons Djiguene. Nog meer afrikaanse deernes konden ons live bekoren: uit de nieuwe van Manou Gallo (waarvan je ook nog een review te goed hebt) presenteren we Denisihe. De eerste track uit de ijzersterke afrobeat plaat Freedom No Go Die van Souljazz Orchestra kunnen we ook niet achterhouden: Mista President blijft smaken. Na wouters zwerftocht langs salsaclubs in de Andes kan een stevig up-tempo salsa-pianootje niet onbreken: Si yo llego, yo llego uit de eerste van Sergent Garcia. Tenslotte nog een meesterlijk nummer van Habib Koité die afgelopen week live voor onze neus stond te grooven: Kunfe-Ta. Voila!
De nummers op de tropicalidad.be radio zijn tijdelijk beschikbare fragmenten van maximaal twee minuten die enkel als preview dienen en kunnen niet gedownload worden. De radio maakt gebruik van de Adobe Flash Player. Meer informatie vind je in onze F.A.Q.
Na al mijn frontstage avonturen in maart is het hoogtijd om tussen het concertaanbod van april het kaf van het (tropisch) koren te scheiden. De opvallenste is ongetwijfeld Made in Jamaica, het eerste lente-reggae-festival dat op 22 april losbarst op de pleinen van Tour & Taxis in Brussel, beter bekend als de heilige wereldmuziek-gronden van Couleur Café. De line-up doet de gemiddelde reggae-aficionado gelijk watertanden: Bunny Wailer, de enige nog levende original Wailer (de eerste band van Bob Marley & Peter Tosh) en more fire! met Capleton, die samen met Sizzla en Anthony B de kroon spant van de betere dancehall. Tenslotte nog twee legendarische bands op de affiche: Third World (bekend van de hit Now that we found love in 1978) en the Mystic Revelation of Rastafari (de herenigde hoogbejaarde voorvaderen van de reggae).
Zo'n affiche kan tropicalidad.be moeilijk aan zich laten voorbij gaan, dus hopen we u achteraf op ons verslag te kunnen trakteren. De gedetailleerde line-up kun je nalezen op de recentelijk vernieuwe reggae-portal reggae.be. En er is zelfs nog meer...
Het is ondertussen elf jaar geleden dat ik in de grote tent van Folk DranouterHabib Koité voor het eerst zag. De eerste keer laat (meestal) de grootste indruk na, en daar was dat concert geen uitzondering in. Meer nog, het was hét concert dat mij onherroepelijk de richting van de wondere wereld der afrikaanse muziek instuurde. Met verstrekkende gevolgen trouwens, anders had tropicalidad.be er waarschijnlijk nooit geweest. Zoals het een voorbeeldige fan betaamd was ik sindsdien trouw op post telkens de Malineese gitaarvirtuoos voet op Belgisch grondgebied zette.
Mijn excuses voor deze nostalgische inleiding — ik had u ook gewoon kunnen vertellen dat ik nogal uitzag naar een van Habib's concerten deze maand . Wouter had het geluk de man vorig jaar in het Zuiderpershuis nog aan het werk te zien met het project Acoustic Africa. Gisteren was het eindelijk mijn beurt in CC Zwaneberg (Heist-op-den-Berg) en zoals u dat van ons gewoon bent zorgen wij achteraf voor woord, beeld en klank.
Ver hoef je in de zomermaanden niet te gaan om je portie wereldmuziek op te vangen. Wat dat betreft worden we met het uitgebreide en diverse aanbod aan wereldmuziekjes in het Belgische festivallandschap echt wel verwend. Niettemin blijft het aanlokkelijk om de tropical vibes in hun eigen biotoop te gaan bestuderen. Zo dromen we er met de tropicalidad-crew al enige tijd van om live het festival du désert in Mali te gaan verslaggeven. In Latijnsamerika kom ik echter regelmatiger over de vloer. Weinig tijd om van daaruit te bloggen, vandaar de etherstilte van de voorbije weken, maar het tijdens het "veldwerk" verzamelde materiaal biedt stof genoeg voor aantal posts.
Heel wat mensen zijn rond deze tijd van het jaar wellicht druk vakantieplannen in elkaar aan het steken. Daar het niet ondenkbeeldig is dat een muziekminnende tropicalidad.be-lezer richting Zuidamerika vertrekt, begin ik met een persoonlijke selectie van de plaats bij uitstek voor een muzikale exploratie: de salsaclub of salsoteca.
Hoewel er hier nog een klein stapeltje CD's voor de tropicalidad.betestbank klaarligt, wil ik er toch graag eentje tussen wringen. Gisteren stootte ik toevallig op een afrobeat-plaatje dat mij na enkele seconden volledig inpalmde. Nu gaat bij de naam Souljazz Orchestra niet direct een afrobeat-belletje rinkelen, al blijken de vijf kerels uit Ottawa als kind in de grote afrobeat-ketel gevallen te zijn. Aan hun eerste release Uprooted (2005) is daar weinig tot niets van te merken, in tegenstelling tot het verrassend hoog Kuti-gehalte op hun jongste plaat Freedom No Go Die (2006). Zelf omschrijven ze het als "James Brown meets up with Tito Puente and they all hook up to jam at Fela Kuti's house" — en ze zitten er niet ver naast!
Na Barcelonees gefeest, Oost-Europees trompetgeschal, tegenvallende dub en een avond tjokvol reggae was het terug hoogtijd voor een Afrikaanse madam op de planken — en niet zo maar de eerste de beste. De Ivooriaanse diva Manou Gallo heeft haar strepen in wereldmuziek-land al lang verdiend, al heeft ze qua naamsbekendheid nog een en ander in te halen. De ex-Zap Mama-bassiste-streep-percussioniste is sinds 2004 ook bezig met haar eigen ding. Ondertussen heeft ze haar tweede solo-album uit en kwam die samen met een docu-film voorstellen in de Brusselse Botanique. De sympathieke mensen van zig zag world waren zo vriendelijk om tropicalidad.be uit te nodigen (waarvoor nogmaals mercie). We genoten van de film, het concert en laten jullie graag meegenieten van ons verhaal doorspekt met beeldmateriaal.
Lang geleden dat ik hier nog gepost heb. Het Braziliaanse gebeuren vanuit een uithoek van de UK volgen is dan ook niet zeer evident. Maar goed, binnenkort is er een tripje over de plas naar "meu Brasil brasileiro" gepland, dus dan hebben we wellicht weer heel wat nieuws mee. Ondertussen wil ik wat reclame maken voor de door mij net ontdekte programmatie van Radio Campus.
Radio Campus is de studentenradio van de ULB, en ze zenden regelmatig ook wereldmuziek uit. Op dit eigenste moment (zaterdag 12-13) luister ik naar Porque hoje é sábado ("Omdat het vandaag zaterdag is"), dat een uur muziek brengt uit de portugeestalige landen (Portugal, Brazilië, Kaapverdië etc.) Ook interessant voor de liefhebbers van wereldmuziek: Africana (donderdag), Campus Latino (zondag), Music of Jamaica (dinsdag), Salsa (dinsdag) en Musique et continents (vrijdag). Het volledige programma staat hier, en meer info over de programma's hier. En alles te beluisteren via het net!
De eerste zonnestralen van het jaar doen ons al hunkeren naar zonovergoten zomerfestivals, terwijl het festivalseizoen in Mali al voorbij is. In januari transformeerden de woenstijnvlaktes van Essakane nabij Timbuktu tot festivalweide. Geen overvolle parkings en met flyers bezaaide straten op Festival au désert. In plaats daarvan krijg je stof, zand, geiten en kuddes kamelen met Tuareg ruiters te zien. Hoewel we er niet bij waren blijven we dromen om het ooit eens écht mee te maken. Wie weet bloggen we ooit vanuit Mali?
Voorlopig proberen we het leed te verzachten met een documentaire over het festival dat (mits enig speurwerk) op DVD verkrijgbaar is. De film, van de hand van Lionel Brouet, schept een mooi beeld van editie 2003 met sfeerbeelden, interviews, achtergrond en uiteraard live materiaal. Van die laatste categorie had ik er eerlijk gezegd wat meer verwacht, al is dat niet eenvoudig als de film slechts 53 minuten duurt. Maar niet getreurd: er zitten enkele pareltjes tussen.
Op de affiches van de Belgische festivals blijft het voorlopig nog even wachten, maar uiteraard is WOMAD, moeder der muziekfestivals, er altijd net iets vroeger bij. De volledige line-up (subject to change, uiteraard) is al te bewonderen op hun website. Voor de doorsnee wereldmuziekliefhebber is het wellicht net iets teveel gevraagd om het kanaal over te zwemmen, het Engelse weer te trotseren en zijn bankrekening te plunderen om de 120£ (zo'n 180 €) inkom op te hoesten, maar wie het er voor over heeft, krijgt zoals elk jaar de crème van 's werelds tropical vibes voorgeschoteld.
Het wordt wringen onder de Radio Chango paraplu. Het aantal mestizoartiesten in het Barcelonese muziekcollectief is haast ontelbaar en nog steeds in volle expansie. Eén van de nieuwelingen, met de ronkende naam La Troba Kung-Fú, stond gisterenavond op de planken van de ABBox. Troba's debuut-album Clavell Morenet deed het aardig goed op de tropicalidad.betestbank en prikkelde onze interesse naar hun live prestaties. Hun promotor zette ons gezwind op de gastenlijst in de AB (waarvoor nogmaals muchas gracias) en kwamen terug met de gevolgen van de Catalaanse rumba: een opgewekt zomers gevoel dat we graag met u willen u delen middels foto's, ons verhaal en een kort video-fragmentje.
In ons concert-overzichtje van maart is er toch nog eentje door de mazen van het net geglipt. De Ivoriaanse madammeManou Gallo is als bassiste van Zap Mama bekend geworden, maar was in de jaren '80 al wereldberoemd in eigen land met de formatie Woya. Bas en ritme stroomt met hopen door haar aders en zet zo haar funky stempel op de afrikaanse roots.
De diva uit Divo heeft een tweede, titelloze CD uit en komt die op 15 maart live presenteren in de Orangerie van de Botanique. Vooraf wordt de nagelnieuwe docu-film Femme de Rythme gescreend, die ons een blik achter de schermen gunt van een gepassioneerde Manou Gallo in Abidjan en Brussel. En dat alles voor slechts 13 €. Wij zullen er bij zijn.
Twee jaar geleden overleed Ibrahim Ferrer, één der Buena Vista Social Club vocalisten, tijdens de opnames van een solo-album. Een album dat hij zelf al jaren wou maken: Mi Sueño (ofte "mijn droom") is een bolero plaat pur sang. Geen rumba, son of ander up-tempo Cubaans lekkers, wel zeemzoete ballads die Ibrahim op magische wijze toch interessant weet te maken. Met behulp van Ibrahims demo-materiaal hebben de mensen van World Circuit de plaat alsnog kunnen afwerken, een mooi eerbetoon. 
Vijf nieuwe nummers draaien nu op volle toeren op onze 
Ver hoef je in de zomermaanden niet te gaan om je portie wereldmuziek op te vangen. Wat dat betreft worden we met het uitgebreide en diverse aanbod aan wereldmuziekjes in het Belgische 
Lang geleden dat ik hier nog gepost heb. Het Braziliaanse gebeuren vanuit een uithoek van de UK volgen is dan ook niet zeer evident. Maar goed, binnenkort is er een tripje over de plas naar "meu Brasil brasileiro" gepland, dus dan hebben we wellicht weer heel wat nieuws mee. Ondertussen wil ik wat reclame maken voor de door mij net ontdekte programmatie van 
De eerste zonnestralen van het jaar doen ons al hunkeren naar zonovergoten zomerfestivals, terwijl het festivalseizoen in 
