door
tim | 28 september 2015 |
Plaatjes |
Joi of het Bengaals-Engelse duo bestaande uit de broers Haroon en Farook Shamsher, lag mee aan de basis van wat vanaf eind jaren negentig van de vorige eeuw bekend zou worden als de
Asian Underground beweging. Samen met artiesten als
Talvin Singh,
Badmarsh & Shri of
Nitin Sawhney, veroverden ze vanuit de ondertussen legendarische Blue Note club in Londen in geen tijd de wereld met hun mix van Pakistaanse, Indische en Bengaalse ritmes en westerse beats en elektronica. In 1999 verschijnt het debuutalbum
One And One Is One, maar amper enkele maanden later slaat het noodlot toe als Haroon getroffen wordt door een trombose en op 34-jarige leeftijd overlijdt. Farook verwerkt het verlies van zijn broer met
We Are Three, een muzikaal eerbetoon aan Haroon waarvoor Farook put uit de opnames die zijn broer maakte tijdens een reis naar het geboortedorp van hun vader, Soni, in
Bangladesh. In 2007 volgt dan ook nog
Without Zero en uit die drie albums die Joi voor
Real World Records opnam, selecteerde Farook nu een twintigtal tracks (aangevuld met enkele bonus-tracks en alternatieve mixen) die gespreid over twee schijfjes een uitstekende
Best Of-compilatie opleveren.
www.realworldrecords.com
door
tim | 24 september 2015 |
Interviews |
Na
L'Africain,
African Revolution en
Dernier Appel, albums waarmee hij steeds verder leek terug te plooien op zijn Afrikaanse wortels, keerde Tiken Jah Fakoly voor zijn nieuwe album
Racines terug naar
Jamaica, waar hij opnieuw samenwerkte met Sly & Robbie. Op zaterdag 31 oktober komt Tiken
Racines live voorstellen in het Théâtre National in Brussel waar hij het
Festival des Libertés/Vrijheidsfestival mag afsluiten.
Lees verder
door
tim | 24 september 2015 |
Plaatjes |
Na
L'Africain,
African Revolution en
Dernier Appel, albums waarmee hij steeds verder leek terug te plooien op zijn Afrikaanse wortels, keerde
Tiken Jah Fakoly voor
Racines terug naar Jamaica waar hij opnieuw samenwerkte met
Sly & Robbie (zie ook
Françafrique en
Coup De Gueule). Voor dit album selecteerde Tiken een aantal van zijn favoriete tracks uit de reggaegeschiedenis en stak die, al dan niet met de vocale hulp van collega's als
Ken Boothe,
U Roy,
Max Romeo en
Jah9, in een Afrikaans jasje. Die oefening lukte de ene keer al beter dan de andere. Absoluut geslaagd is de door kora en balafon ondersteunde versie van Alpha Blondy's
Brigadier Sabari, een nummer waarmee Tiken lijkt te willen aangeven dat het tussen Alpha en hem nu echt wel opnieuw snor zit, en ook Fakoly's versies van Buju Banton's
Hills And Valleys, Bob Marley's
Zimbabwe en
African van Peter Tosh konden ons wel bekoren.
Fade Away, gebracht in duet met Jah9, viel ondergetekende eigenlijk wat te kort uit en ook aan Burning Spear's
Christopher Columbus mispakte Tiken zich enigszins. Gelet op de raciaal geladen politie-incidenten in de Verenigde Staten die de laatste maanden wel schering en inslag leken, krijgt opener
Is It Because I'm Black?, oorspronkelijk een door merg en been snijdend soulnummer van
Syl Johnson maar de reggaegeschiedenis ingeschreven door Ken Boothe, een wel heel actueel kleurtje. Dat Fakoly bovendien Ken Boothe zelf achter de microfoon kreeg mag gelden als de kers op de taart. Geslaagd Afrikaans-Jamaicaans cross-over coveralbum.
Op zaterdag 31 oktober komt Tiken
Racines live voorstellen in het Théâtre National in Brussel waar hij het
Festival des Libertés/Vrijheidsfestival mag afsluiten.
www.tikenjah.net |
www.universalmusic.fr
door
tim | 17 september 2015 |
Plaatjes |
Met
Aptijt en
Oscar Harris voegt
Top-Notch weer twee grote namen aan hun uitstekende
Sranan Gowtu reeks toe, al is
Suriname zowat het enige wat beide releases muzikaal met elkaar gemeen hebben.
Michael Deira's Aptijt, opgericht in 1995 en in juli van dit jaar twintig jaar actief, staat voor het bruisende Suriname van vandaag; de feestband brengt wat ze zelf kaskawi noemen: opzwepende ritmes met invloeden uit zowel
kaseko als kawina. Voeg daar nog de vaak seksueel geladen teksten en x-rated dance moves aan toe en je hebt wat je zou kunnen beschouwen als het Surinaamse antwoord op Jamaicaanse dancehall.
Boeke, de titel van deze compilatie, is meteen ook de grootste hit van Aptijt en sluit de tracklist gepast af. Perfecte soundstrack voor een tropisch feestje in overdrive!
Van een heel andere orde is het repertoire van crooner Oscar Harris. Diens muzikale carrière begon als een toevalstreffer toen hij op een zondagmiddag in 1960 vanuit het niets gevraagd werd om in te vallen voor
Max Nijman. Hoewel het onverwachte succes van dat eerste optreden uiteindelijk ook een aanbod van het chique Palace Hotel in
Paramaribo opleverde, besloot Harris voet bij stuk te houden en af te reizen naar Nederland waar hij zijn studies wilde verder zetten om uiteindelijk architect te worden. Van die studieplannen kwam echter niets terecht en eens temeer bleek de roep van de muziek te sterk. Oscar probeert als zanger aan de bak te komen en biedt zijn diensten aan in Club Sheherazade. Het wordt een kwestie van de juiste man op de juiste plaats, want The Twinkle Stars, die ook regelmatig in de club optreden, zijn net op zoek naar een leadzanger. De band scoort in 1967 een eerste bescheiden hit met
I've Got Witnesses, maar de echte doorbraak komt er met nummers als
T.O.P.,
Try A Little Love en natuurlijk
Soldiers Prayer, meteen ook opener en titelnummer van deze compilatie. In 1973 besloot Harris het solo te proberen en de laatste jaren zoekt hij het eerder in een jazzy en bluesy repertoire. De nummers op
Soldiers Prayer En Andere Poku's doen vandaag toch enigszins gedateerd aan, maar liefhebbers van dit soort zeemzoete tranentrekkers zullen daar ongetwijfeld anders over denken.
www.top-notch.nl
door
tim | 17 september 2015 |
Plaatjes |
Daby Touré (een neef van de broers Ismael en Sixu Tidiane Touré, al vanaf eind jaren zeventig van de vorige eeuw actief als
Touré Kunda), is een singer-songwriter van
Mauritaanse afkomst die al zowat zijn ganse leven in de Franse hoofdstad woont en werkt. Daby startte zijn muzikale carrière bij
Real World Records, het label van Peter Gabriel. Twee albums en
een collaboratieve EP met Skip McDonald later, volgde in 2012 nog
Lang(u)age voor Polydor, maar voor
Amonafi besloot Touré te herbronnen en opnieuw van nul te beginnen. Gelukkig was daar nog Jacob Edgar, de man achter het Amerikaanse wereldmuzieklabel
Cumbancha en toevallig een stevige fan van Daby's werk. Laat u zeker niet om de tuin leiden door de soms lichtvoetige melodietjes die Touré op
Amonafi (Wolof voor "er was eens/ooit lang geleden") uit zijn gitaar weet te toveren, want Daby durft heus stevigere onderwerpen aansnijden; zo heeft hij het in
Kiba over een nieuwe diaspora van Afrikanen die hun thuisland verlaten op zoek naar een beter leven, en gaat
Oma dan weer over de respectloze manier waarop we vaak met daklozen omgaan. Heerlijk fris Afro-pop album en de perfecte herstart voor Touré!
www.dabytoure.com |
www.cumbancha.com
door
tim | 10 september 2015 |
Plaatjes |
Voor
Resistance, alweer hun vierde langspeler voor Strut Records, kruidde het Canadese
Souljazz Orchestra hun recept van afrobeat, salsa, reggae en Ethio-jazz deze keer ook nog bij met invloeden uit Frans-Caraïbische genres als
zouk en
cadence en met
Shock And Awe, een nummer over de macht van het volk met een titel die natuurlijk verwijst naar
de militaire tactieken die de Amerikanen in het Bush-tijdperk gebruikten, zelfs wat Ivoriaanse
coupé-décalé.
Resistance is bovendien het eerste volledig vocale album van de band, een oefening die wat ondergetekende betreft alvast geslaagd genoemd mag worden. De prachtige hoesillustratie, die doet denken aan communistische affiches uit de vorige eeuw, is opnieuw het werk van keyboardspeler Pierre Chrétien die zich liet inspireren door Cubaanse posters en het werk van kunstenaars als
Saul Bass en Black Panther
Emory Douglas. Uitmuntend tropisch feestalbum, alleen jammer dat wij dit schijfje pas geserveerd krijgen nu de zomer op zijn eind loopt!
www.souljazzorchestra.com |
www.strut-records.com
door
tim | 9 september 2015 |
Plaatjes |
Met de heruitgave van
Equilibria viert
Far Out Recordings het tienjarige jubileum van het debuutalbum van
Sabrina Malheiros (dochter van
Azymuth bassist
Alex Malheiros), een release die een mijlpaal in de catalogus van het label zou blijken. Malheiros zoekt het evenwicht tussen bossa nova, samba, hip-hop, r&b en jazz, en die mix klinkt vandaag inderdaad nog even fris als tien jaar geleden. Het gaat hier echter niet zomaar om een heruitgave van
Equilibria, want de originele tracklist werd voor de gelegenheid uitgebreid met een viertal instrumentals en twee remixen door Daniel 'Venom' Maunick (zoon van
Incognito-frontman Jean-Paul 'Bluey' Maunick, die ook op
Equilibria meespeelt).
www.sabrinamalheiros.com |
www.faroutrecordings.com
door
tim | 9 september 2015 |
Plaatjes |
"Waarom de dingen moeilijk maken als het gemakkelijk ook kan?", moeten de leden van de Braziliaanse afrobeatband
Bixiga 70 gedacht hebben en dus doopten ze hun derde langspeler gewoon
III. Voor dit album werkte de band uit São Paolo deze keer samen met
Victor Rice, een Amerikaanse muzikant en producer die in de Verenigde Staten vooral naam maakte in de ska- en reggaescene (
The Scofflaws,
New York Ska Jazz Ensemble,
The Slackers,
Easy Star All-Stars…), maar tegenwoordig in Brazilië woont en werkt. Over de muziek op
III kunnen we kort zijn, want wie van groovy instrumentale afrobeat houdt zit met dit album zeker goed; sterker zelfs, een betere exponent van het genre gaan we hoogstwaarschijnlijk dit jaar niet meer te horen krijgen!
www.bixiga70.com.br |
www.glitterbeat.com |
www.xmd.nl