Captain Planet - No Visa

Captain PlanetNo Visa liet ons eindelijk kennismaken met het muzikale universum van Captain Planet, in de jaren negentig van de vorige eeuw nog een ecologische superheld in de animatiereeks 'Captain Planet and the Planeteers', maar hier het alter ego van de New Yorkse producer, radiopresentator en oprichter van de populaire muziekblog Mixtaperiot.com, Charlie Wilder.

Lees verder

Bongeziwe Mabandla - Iimini

Bongeziwe MabandlaDeze Iimini (Xhosa voor "dagen") is alweer de derde langspeler van de Zuid-Afrikaanse singer-songwriter Bongeziwe Mabandla, maar is onze eerste kennismaking met het werk van de man uit Tsolo, een landelijk stadje in de Oost-Kaap provincie. Bongeziwe verhuisde aanvankelijk Johannesburg om filmschool te volgen, maar raakte al snel gefascineerd door de lokale muziekscene. Toen Mabandla in 2012 zijn debuut Umlilo voorstelde werd hij meteen binnengehaald als het nieuwe gezicht van de Afro-folk, en die reputatie groeide alleen maar toen hij met opvolger Mangaliso in 2018 de South African Music Award voor Best Alternative Music Album won. Bongeziwe is duidelijk trots op zijn afkomst want zingt resoluut in het Xhosa (met op Iimini als enige uitzondering Ukwahlukana, Xhosa voor "scheiding", waarin ook het Engels van de Amerikaanse singer-songwriter en muzikant Son Little te horen is), waarbij zijn soulvolle stem in combinatie met de productie van songwriter, muzikant en producer Tiago Correia-Paulo, de luisteraar meeneemt naar een wondermooi universum waar Tracy Chapman, Bon Iver en Michael Kiwanuka elkaar ontmoeten. Zuid-Afrikaans pareltje!

Lees verder

Baco & Urban Plant - Rocking My Roots

Baco & Urban PlantNeen, deze Baco Mourchid is niet de eigenaar van Baco Records (dat zijn tot nader order de jongens van de Franse reggaeband Danakil), maar wel een naar Frankrijk geëmigreerde vertegenwoordiger van de Mahorese muziekcultuur. Mayotte is een Frans overzees departement dat behoort tot de eilandgroep van de Comoren en tussen Madagaskar en Mozambique ligt. De naam Baco klonk ons verdacht bekend in de oren en blijkbaar kruisten onze muzikale paden zich al eerder, want in 2010 recenseerden we nog Kinky Station, het debuutalbum van Baco Hiriz Band, het toenmalige reggaeproject van de man. Met dit ambitieuze drieluik keert Baco echter terug naar zijn Mahorese wortels waar de muziek gedomineerd wordt door de ritmes op de goma-trommels (meestal een combinatie van de fumba, waarop vaak wordt gesoleerd, de msindriyo, de basdrum, en de dori, die voor de begeleiding zorgt). Baco ontwikkelde ondertussen een eigen sound die hij zelf r'n'g doopte: "R" voor reggae, rap en rock, allemaal invloeden die in zijn muziek terug te vinden zijn, en "G" voor de al vermelde goma-trommels.

Lees verder

La Gallera Social Club - Tropico Salvaje

La Gallera Social ClubLa Gallera Social Club is een muziekproject van de Venezolaanse tweelingbroers Alexis en Miguel Romero, die met Tropico Salvaje een nieuwe langspeler voorstellen. De broers werden geboren in Maracaibo, een bruisend oliestadje in het oosten van Venezuela waar de Andes, het tropische regenwoud en de Caribische kust elkaar raken. Galleras zijn in Venezuela de arena's waar traditionele hanengevechten georganiseerd worden, maar een "social club" is natuurlijk een plek waar vrienden elkaar treffen en de gallera wordt hier dus in een context geplaatst waarbij de hanen niet langer vechten maar samen zingen en dansen. De hoesillustratie van Tropico Salvaje ("tropische wildernis") is dan weer een adaptatie van een werk van Angel Peña, een kunstenaar uit Maracaibo. Het duo verhuisde in 2011 naar Frankrijk en is ook nog actief in nevenprojecten als Tito Candela, Mantekiya en Maa' Ngala, een samenwerkingsproject met de Senegalese korameester Ablaye Cissoko. Alexis en Miguel omschrijven hun sound zelf als elektronische folk; een hoogst aanstekelijke iconoclastische caleidoscoop van Latijns-Amerikaanse feestmuziek, inheemse en Afro-Venezolaanse tradities, steel-drums, psychedelica en moderne elektronica.

Lees verder

Mehmet Polat - The Promise

Mehmet PolatDe Turkse oed-speler Mehmet Polat ziet de twaalf nummers op zijn nieuwe langspeler The Promise als huizen in dezelfde straat, allemaal verschillend maar toch verbonden. Natuurlijk blijft Mehmet's oed het leidmotief in de nummers op The Promise, maar ook deze keer liet Polat zich bijstaan door een hele reeks collega's. In het betoverende Footprints zijn dat bijvoorbeeld Sinan Arat op ney en Alper Kekeç op drums, maar een stuk meer eclectisch klinkt Permission, waarvoor Mehmet zich liet inspireren door het concept van "gönül nzasi", wat vertaald uit het Turks iets als "volhartige toestemming" betekent, en dat begint als een melancholische Perzische afshari makkam, maar algauw overgaat in het ritme van opgewekte buleria flamenco. In het nummer is onder ander ook de kamancha of kamancheh (een puntviool die in verschillende varianten voorkomt in Armenië, Iran en de rest van Centraal-Azië en haar oorsprong heeft in het oude Perzië) van Elnur Mikayilov. Fidelity To Istanbul is dan weer een hüzzam makkam (een melancholisch klinkende makkam met kenmerkende microtonale intervallen) die Polat opdroeg aan zijn leermeester Fethi Cönk.

Lees verder