door
tim | 31 december 2020 |
Plaatjes |
Ondergetekende leerde de naar New York uitgeweken Zweedse producer Thor Partridge aka. Thornato pas onlangs kennen dankzij zijn bijdrage op het
No Visa album van Captain Planet. Deze
Escape Plan is 's mans tweede langspeler na
Bennu uit 2017. Partridge groeide op in Zweden omringd door traditionele klanken uit Griekenland, de Caraïben en Afrika, en is klassiek geschoold in gitaar en piano. Na zijn verhuis naar de Verenigde Staten, kon hij de dancehall, hip-hop en salsa in de straten van The Big Apple niet ontwijken, en om het niet louter bij theoretische kennis te houden maakte Thornato reizen naar onder andere Mali, India en Colombia, waarbij hij terplekke vaak ook veldopnames maakte van lokale muzikanten: "I was always interested in having a balance between more organic sounds and pre-recorded sampled sound. I kept audio journals, I recorded conversations, I just wanted to record those special moments. I kept folders and folders of that stuff on my hard drive. Music has always been the centrepiece of it. As long as there is soul and connection, the recordings will carry themselves.". Wat de titel van dit nieuwe album betreft zegt Thor het volgende: "I feel like I've lived in the city my whole life. As I've got older, I've noticed I've become really rundown by the congestion, the pollution, the concrete. I was born in rural Sweden, I feel like the core of who I am really resonates with nature and so when I was doing the album, I was thinking so much about my physical and philosophical escape plan. I think it was a tension within me, and really wanting to bust out and that energy led to the tunes just coming out unconsciously better for the dancefloor".
Lees verder
door
tim | 31 december 2020 |
Plaatjes |
Twee jaar geleden maakten we voor het eerst kennis met de Iraans-Israëlische
Liraz dankzij
Naz, een album waarmee ze naar de wortels van de (voormalige) Iraanse popcultuur van de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw ging graven. Die invloeden duiken ook nog af en toe op op opvolger
Zan (Farsi voor "vrouwen"), een album dat een ode is aan de Iraanse vrouw, maar de sterke vrouwen uit Liraz' eigen familie in het bijzonder: "I sing because of these women, to them, for them. My grandmothers were engaged when they were 11 and 12 and married at 15. They both had many children, but they had so much passion for life. I grew up with so many crazy stories about these women. My mother broke down the walls around women. So did my aunt. I watched them since I was a child. They fought for their freedom, and I’m fighting for mine, telling the stories about them in my songs.".
Lees verder
door
tim | 31 december 2020 |
Plaatjes |
Faratuben is het samenwerkingsverbond tussen de Deense muzikanten Mikas Bøgh Olesen (gitaar en toetsen), Jakob de Place (drums) en Mads Voxen (toetsen), en de Malinese gitarist en studio-uitbater Dieudonne Keita, vocalist Sury Dao en balafoonvirtuoos Kassim Keita. De Denen kwamen oorspronkelijk in Mali terecht dankzij een uitwisselingsprogramma van het CAMM (
Conservatoire des Arts et Métiers Multimédia Balla Fasséké Kouyaté in Bamako), waardoor ze kennismaakten met de muziekcultuur van de
Bwa, een volk uit centraal Burkina Faso en het zuidoosten van Mali. De muziek van de Bwa is, anders dan die van veel andere etnieën in Mali, waarbij vaak snaarinstrumenten als de kora of de ngoni de boventoon voeren, heel percussief en opzwepend van aard. Mikas, Jakob en Mads gingen in ieder geval meteen overstag en vormden in eerste instantie met Dieudonne, Sory en Kassim de gelegenheidsformatie Bobo Jazz Experience, die enkel eenmalig zou optreden op het
Bamako Jazz Festival. De reacties waren echter zo overweldigend dat het zestal besloot om samen verder te werken en zich vervolgens terugtrok in de befaamde Bogolan Studio in Bamako om er de nummers
Terete en
Pari op, die al snel heel wat media-aandacht kregen in Mali. Ondertussen werd ook geopteerd om de bandnaam te wijzigen, waarbij voor Faratuben gekozen werd, een samentrekking van de termen farafin (Bambara voor "zwarte persoon") en toubabou (term uit het Mandé of Wolof voor "blanke").
Lees verder
door
tim | 31 december 2020 |
Plaatjes |
Het zeskoppige
Ayom, een band die in 2018 werd opgericht in Barcelona en leden telt uit Angola, Brazilië, Griekenland en Italië, stelt met dit titelloze album, opgenomen tijdens een twee weken durende opnamesessie op het landgoed van een Portugese wijnboer, zijn langspelerdebuut voor. De naam van de band verwijst naar de orisha van de muziek in de Braziliaanse candomblé-religie (Ayom zou een Portugese verbastering zijn van Ayan uit de Yoruba-traditie), één van de passies van vocaliste/percussioniste en frontvrouw Jabu Morales (in opener
Exú, de orisha van de communicatie en de taal, die optreedt als boodschapper tussen mensen en godheden, bespeelt percussionist Timoteo Grignani de
zabumba, een Afro-Braziliaanse trommel, die, in combinatie met de stem van Jabu Morales, het nummer de sfeer geven van een echte candomblé-ceremonie).
Lees verder
door
tim | 31 december 2020 |
Affiche |
Met
Badi &
Boddhi Satva komen we in een muzikaal universum terecht dat u ergens moet situeren tussen het nachtleven in Abidjan, de straten van Kinshasa en de Brusselse kasseien, en de sound van zijn goede maatje Stromae en Baloji. De de uit de Centraal-Afrikaanse Republiek afkomstige DJ, producer en labelbaas Boddhi Satva is bekend als pionier in de Afro-house scene en grondlegger van de "ancestral soul": "When music is the soundtrack of universal rituals - birth, graduation, marriage, and ancestorship, that's ancestral soul; when music is simultaneously an tense argument between passionate lovers, a intense freestyle session between- or a revolutionary political speech by live instruments - kora, piano, sax, flute, congas, cello, balafon and turntables, that's ancestral soul; when music takes over the night, positive energy is in the air and the mysteries of the unseen come out, that's ancestral soul; when music conquers spirits, electrifies bodies and no word is needed to seduce, to serenade, to heal, to love and to share, that's ancestral soul; when deep house music has modern Congolese rumba as wife, West African voices as mistresses, and urban r&b and Afro-Cuban rhythms as occasional girlfriends, that's ancestral soul.".
Badibanga Ndeka ziet er op de hoesfoto van
Trouble Fête, zijn tweede soloalbum na de
Matonge EP uit 2015 en
Article XV uit 2017, dan weer uit alsof hij een verre neef van Patrice Lumumba zou kunnen zijn, en de teksten van de rapper zijn ook even vlijmscherp dan die van de iconische eerste democratisch verkozen premier van Congo.
Lees verder
door
tim | 26 december 2020 |
Plaatjes |
Meng highlife en afrobeat met r&b, (nu-) soul en een snuifje jazz en je krijgt
SSUE (geboren Serwah Susan Amoakohene). SSUE werd geboren in de Verenigde Staten, maar keerde op vierjarige leeftijd samen met haar ouders terug naar Ghana, al behaalde ze later nog wel een diploma in marketing en financiën aan de University of Maryland. Verscheidene baantjes volgden, maar hoe ze ook probeerde, het muziekvirus kon ze niet van zich afschudden en na rijp beraad besloot ze dan ook voluit voor haar ware passie te gaan: "I have always known music to be my prime passion, but I wanted to fully convince myself that I was ready to devote the required attention to it.". Met deze
Bambaya Fire (verwijzend naar een gelijknamige dans uit het noorden van Ghana, gedanst op het ritme van
fontomfrom-drums, die ook te horen zijn op het album), presenteert ze nu een eerste 6 tracks tellende EP. Voor dit project werkte SSUE samen met de Ghanese highlife-veteraan Pat Thomas, en werd ze bijgestaan door de uitstekende negenkoppige Ananse Band.
Lees verder
door
tim | 20 december 2020 |
Plaatjes |
Na een afwezigheid van net geen drie jaar is
Barcelona Gipsy BalKan Orchestra terug met deze
Nova Era, Esperanto voor "nieuw tijdperk". De Catalaanse band haalde met de Siciliaanse
Margherita Abita een nieuwe frontvrouw aan boord en slaat daarmee een nieuwe muzikale bladzijde om. Niet dat dat meteen veel veranderd aan het concept of de sound van de band, want ook deze keer is de tracklist gevuld met een aanstekelijke mengeling van vocale en instrumentale nummers, gaande van sevdah uit Bosnië en Herzegovina (
Ciganine Sviraj, Sviraj), Joodse klezmer (opener
Dancing With The Rabbi,
Magia, bekend gemaakt door Boban Markovic), en feestelijke liederen uit Bulgarije, Macedonië (
Kelejaca Jaca, vooral bekend in de versie van de grote Macedonische diva Esma Redzepova), Servië, Roemenië, Rusland/Hongarije (
Nane Tshoka/Fuli Tschai) tot helemaal in Turkije (
Dere Geliyor Dere. Nieuw hoofdstuk in de evolutie van deze uitstekende Balkan-band, die, ook al kan dat maar een indruk zijn, op deze
Nova Era nog authentieker klinkt dan op vorige albums het geval al was.
Lees verder
door
tim | 20 december 2020 |
Plaatjes |
Drie jaar na de heruitgave van
Noire Et Blanc, het langspelerdebuut uit 1983 van wat toen nog gelegenheidsproject Zazou/Bikaye/CY1 was, stelt
Crammed Discs nu ook deze "expanded edition" van
Mr. Manager voor. In 1985 was het project rond de Congolese vocalist/componist
Bony Bikaye en de Franse muzikant en producer Hector Zazou uitgegroeid tot een volwaardige band. Van de Franse elektronica-pioniers Guillaume Loizillon en Claude Micheli aka. CY1 was ondertussen geen spoor meer (de laatste schreef enkel nog mee aan
Soki Akei), maar de leegte die zij achterlieten werd uitstekend opgevuld door Philippe De La Croix Herpin (saxofoon/klarinet), Vincent Kenis (gitaar, bas en accordeon), Luc Van Lieshout (trompet en harmonica), Marc Hollander (saxofoon), percussionisten Chris Joris en Bigoune, en backing vocalistes Mwamba Kasuba, Nicole MT en M'Bombo K.
Lees verder
door
tim | 19 december 2020 |
Plaatjes |
Een beetje een vreemde eend in de wereldmuziek-bijt deze
Esbe, een Londense singer-songwriter van gemengde Noord-Afrikaanse en Oost-Europese afkomst, want na een studie aan de gerenommeerd Royal Academy of Music, begon ze haar muzikale carrière nog ooit als klassieke gitariste. Nadat ze enkele jaren geleden echter geconfronteerd werd met de zeldzame aandoening "muziekkramp", officieel focale dystonie bij musici, een vorm van taakspecifieke dystonie, gekenmerkt door onwillekeurige spasmen en spier (co-)contracties die onbedoelde, abnormale bewegingen en/of houdingen veroorzaken in een lichaamsdeel dat direct betrokken is bij het bespelen van het muziekinstrument, moest ze haar instrument noodgedwongen aan de haak hangen. Tegenwoordig combineert Esbe een zangcarriëre met werk als beeldend kunstenaar (waarbij ze zich vooral laat beïnvloeden door pop art en art deco). Voor deze
Saqqara liet de zangeres zich inspireren door een reis naar Egypte die ze een tijdje geleden maakte: "
Saqqara, the oldest necropolis pyramid in Egypt, is where my journey back to ancient Egypt began. I've always been drawn to North Africa and the Middle East and where modern life connects with our shared origins.".
Lees verder
door
tim | 14 december 2020 |
Plaatjes |
Met
Free The System van
DANDANA nam
Rebel Up Records ons al mee naar Gambia en Senegal, en voor deze
Kaladounia (
More/Mossi voor "dit is de wereld") trekken we via de Brusselse Matonge-wijk richting Burkina Faso.
Labalou Kaito Winse is een in Brussel gevestigde multi-instrumentalist en vocalist uit een traditionele griotfamilie uit
Lankoué, in het noorden van Burkina Faso. In maart van dit jaar werd Kaito geselecteerd als één van de artiesten voor het Matongé Sounds programma, opgezet door Muziekpublique, met als doel het promoten en assisteren van lokaal talent. Als u op zoek bent naar een puur Afrikaans album, ontdaan van alle franjes, dan is
Kaladounia zeker iets voor u.
Lees verder
door
tim | 14 december 2020 |
Plaatjes |
Twintig jaar na de dood van de koning van de
afrobeat,
Fela 'Anikulapo' Kuti, is het genre uitgegroeid tot een wereldwijd verspreid fenomeen en één van de ferventste ambassadeurs van die sound is onze eigenste Benjamin Tollet aka.
Mukambo. In normale omstandigheden organiseert de man het ene afrobeatfeestje na het andere, met de jaarlijkse Felabration als stomend orgelpunt, maar daarnaast is hij ook één van de drijvende krachten achter
Global Afrobeat Movement, een platform dat afrobeat promoot via sociale media. Nu COVID-19 feesten vooralsnog onmogelijk blijft maken, wijdde Mukambo zich met de steun van het Brusselse
NYP Records dan maar aan het samenstellen van een eerste compilatiealbum in een meer dan geslaagde poging om een dwarsdoorsnede te presenteren van de huidige internationale afrobeatscene in al zijn varianten, waarbij vaak ook invloeden uit hip-hop, dub, jazz en lokale muziekgenres hun intrede deden.
Lees verder
door
tim | 6 december 2020 |
Plaatjes |
Modou Touré kreeg de muziekmicrobe als het ware met de paplepel mee, want de Senegalese singer-songwriter is de zoon van Ousmane Touré, bekende van
Touré Kunda, één van Senegal's bekendste muzikale exportproducten. Al vanaf zijn veertiende was Modou actief bij verschillende lokale bandjes in Dakar, maar het was pas in 2000 dat hij zijn eigen band, Telo, oprichtte. Vanaf 2003 begon Touré zich ook te bekwamen in het bespelen van de gitaar. In 2007 volgde dan een eerste internationale tournee met Melokaan, een Senegalese band uit Dakar waarin hij ook actief was. In het Verenigd Koninkrijk vindt Modou aansluiting bij Lolou en ook met deze band werkt hij verschillende concerten af in Groot-Brittannië. In 2012 volgt dan een ontmoeting met de Engelse bluesgitarist
Ramon Goose, resulterend in een samenwerking die in 2015 het
The West African Blues Project oplevert. Nog in datzelfde jaar begint Modou ook te werken aan wat uiteindelijk dit eerste soloalbum,
Touki, zal worden. Hij gaat daarvoor in zee met de Senegalese drummer en percussionist
Papis Diongue, en het resultaat is deze zeer aanstekelijk poppy West-Afrikaanse langspeler.
Lees verder
door
tim | 6 december 2020 |
Plaatjes |
Na uitstapjes naar onder andere Madagaskar, Colombia, São Tomé & Principe en Haïti, trekt
Les Disques Bongo Joe deze keer oostwaarts richting Azerbeidzjan voor een compilatie van het werk van
Rüstǝm Quliyev, bijgenaamd de koning van de Azerbeidzjaanse gitaar. Hoewel Rüstǝm zeker tot de pioniers van de Azeri gitaar moet gerekend worden, werd het instrument echt in Azerbeidzjan gepopulariseerd door Rafiq Hüseynow aka. Rǝmiş. Rǝmiş' techniek, waarbij hij zijn gitaar stemde in kwarttonen om de sound zo te laten aansluiten bij de lokale muziek uit Azerbeidzjan, klonk radicaal anders dan die van Europese en Amerikaanse tijdgenoten en zou de inspiratie vormen voor een hele generatie Azeri muzikanten, waaronder dus ook een jonge Rüstǝm Quliyev. Rüstǝm werd geboren in
Kosalar, een dorp in de momenteel opnieuw veelbesproken Armeense
Nagorno-Karabach, en leerde in zijn kinderjaren eerst de
tar, een Azerbeidzjaanse langhalsluit, en de saz bespelen, voor hij uiteindelijk het instrument zou ontdekken dat de rest van zijn leven zou bepalen. In Het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw verhuist Quliyev naar de hoofdstad
Bakoe waar hij algauw een graag gezien gast wordt op trouwfeesten en televisieshows en de ene muziekcassette na de andere uitbrengt.
Lees verder
door
tim | 1 december 2020 |
Plaatjes |
DANDANA is een Nederlands-Gambiaans-Senegalees project in 2016 opgericht door de Nederlandse bassist Bas Ackermann, naast muzikant ook regisseur en oprichter van
State of Mic, een ondertussen bekend muziek- en multimediabedrijf in
Serekunda, de grootste stad in Gambia. Daar liep hij percussionist en singer-songwriter Ebou Gaye Mada en gitarist Filly Diona tegen het lijf, en na wat gezamenlijke jamsessies werden zo de kiemen voor DANDANA gezaaid. Je zou denken dat de naam van de band één of ander begrip in het Wolof of een andere West-Afrikaanse taal is, maar eigenlijk is het gewoon de verbastering van de Jamaicaanse patois-term "dondada" die bas ooit in de film
Belly (Hype Williams, 1998) hoorde en wel goed vond klinken.
Voor hun sound lieten de heren, ondertussen aangevuld met Jackson Loman op drums, Joop de Graaf op bas en toetsenist Modou Joof, zich inspireren door de psychedelische jazz-
mbalax van de Gambiaanse band Guelewar, het eveneens Gambiaanse Ifang Bondi en Senegalese Touré Kunda, en westerse synth-bands als Air of Tame Impala. In de zomer van 2017 trokken de bandleden naar
Zinguinchor in Senegal, de woonplaats van Filly, waar ze aan de eerste demo's voor dit album begonnen. Begin 2018 zakten producer Tijmen van Wageningen, Bas en voormalig Ifang Bondi sabar-percussionist Ebou Gaye Mada opnieuw af naar Gambia, waar ze samen met Filly en Modou het album verder afwerkten. Bas vat
Free The System zelf als volgt samen: "Wat ik belangrijk vind met en aan dit album is dat het werelden echt bij elkaar brengt. Voor veel mensen is de traditionele Senegalese mbalax muziek niet makkelijk te vatten. Door een combinatie van een meer westerse ambient en elektronische sound en de meer analoge traditionele sound is het een soort van "nieuwe wereld".".
Lees verder